No, niewątpliwie t_p jest wzorcową Polką. Problem w tym, że cały PiS niewątpliwie też tak o sobie myśli.

Ano, tak wygląda.

Przypominam, że nadal nie doczekaliśmy się konkretnej (ani żadnej w ogóle) odpowiedzi na pytanie, kto z poważnych polityków miałby spełnić marzenie Peluni i jej kumpli, i się z nimi dogadywać po partnersku. Innymi słowy, co by takiego Polska narodowa miała, czego by oni za granicą nie mieli i chcieliby od Polski narodowej pozyskać. Albo jeszcze inaczej: kto miałby czuć respekt przed Polską narodową, która ani szybu naftowego nie odwierci, ani rakiety na orbitę nie wystrzeli, ani nawet swoich mesjanistycznych wartości nie potrafi opakować zgrabnie, żeby ktoś obcy je uznał za fajne i przyjął jak swoje.

Bynajmniej nie jest to wcale takie proste wedle podanych przez Ciebie kryteriów. No bo skoro



to do jakiego narodu należy ten Siuks, gdy mówi zasadniczo po angielsku, a po siuańsku trochę tylko alb owcale, mieszka mniej więcej tam, gdzie mieszkali jego przodkowie, ale to nie jest już kraj Siuksów, tylko USA, interesy polityczne i gospodarcze ma wspólne z innymi Siuksami, ale też ogółem Amerykanów, a jego historycznymi bohaterami są i ci, co walczyli za Ameryykę i ci, co walczyli z Ameryką?

Narodowość nie rodzi się z niebytu. Rodzi się pomału. To długoletni proces. Wiadomo, że cofając się w przeszłość dojdziemy do momentu, gdzie nasze korzenie się łączą z korzeniami tych zupełnie odrębnych od nas narodowości, co wcale nie czyni narodowości "abstrakcyjną", jak by tego chcieli kosmopolici

Ale czemu miałabym się przyznawać do czegoś, z czym nie mam nic wspólnego?


Jeśli mam być szczera, to nawet go nie otworzyłam. Opierałam się na deklaracji Małgosi, że ci ludzie nie identyfikują się jako Polacy, tylko Ukraińcy, Niemcy, Białorusini.

Jeśli ktoś się określa mianem "polskiego Żyda" to znaczy, że albo jest w pewnym rozkroku (czuje się takim spolszczonym Żydem), co w konsekwencji pewnie skończy się tym, że jego dziecko będzie już czuło się Polakiem, albo wynika z tego, że ktoś miesza poczucie przynależności narodowej z obywatelstwem, wówczas określenie "polski Żyd" należy rozumieć jako Żyd czujący się obywatelem Polski.

Sprawa jest prosta - kim się czuje?

Zamotałaś się, kochana, oj, zamotałaś się. I jeszcze ten agresywny awatar. Dodać do tego gest:

i profanację krzyża poprzez okrzyki nienawiści, o czym mówi prymas Polak: http://polityczek.pl/uncategorised/4140 ... nienawisci i mamy prawdziwy obrazek ONR.

Co w tym prostego?

No jest tym, kim się czuje. Przecież ja nie mogę arbitralnie go szufladkować. Tożsamość to coś, o czym wiedzieć może tylko zainteresowany. Ja przecież w nim nie siedzę.

W polskim Żydzie też nie siedzisz, a masz o nim zastanawiająco dużo do powiedzenia, kim on jest i kim się czuje.

Doczekamy się wreszcie konkretnej odpowiedzi na konkretne pytanie, kto miałby się z Polską narodową dogadywać po partnersku?

Bajdewaj, narodowość to nie jest coś, co "się rodzi" samoistnie. Narodowości w pewnym momencie historycznym (jakoś tak w XVIII czy XIX wieku) wymyślono i uparcie tłuczono je do głów ludziom, którzy zrazu określali się jako "tutejsi", w sensie że miejscowi, związani z jakąś niedużą okolicą, która była "od zawsze" i oni w niej też żyli "od zawsze". Taka była tożsamość Europejczyka zastana, nieskażona pomysłami tuzów intelektu.

Ponieważ rezultatem tego tłuczenia do głów było zrównanie chłopa z burżujem, szlachcicem, arystokratą i księdzem (odtąd wszyscy mieli być równymi sobie członkami jednego narodu), to podejrzewam, że sama idea narodowa ma rodowód masoński i że kosmopolityzm jest jej konsekwentną kontynuacją, z docelowym stanem, w którym wszyscy ludzie będą braćmi, a wtedy zniknie powód po pogardy wzajemnej i do wojen.

Osobiście uważam, że ta idea padnie, bo dopóki ludzie żyli pozamykani w swoich niedużych, miejscowych horyzontach, to katastrofa i zapaść jednego takiego horyzontu nie przekładała się na los innych, sąsiednich. Natomiast społeczeństwo kosmopolityczne jest podatne na wszelkie zarazy "memetyczne" typu płaskoziemstwo czy antyszczepionkarstwo, które roznoszą się wichrem po planecie i zagrażają upadkiem nie to, że jednej wsi, ale już całej ludzkości.

Konkretny człowiek, który od dziecka mnie nauczał polskości, nauczał mnie historii, umiłowania własnego kraju, ale zawsze wkładał mi w głowę, że jako Polka nie jestem w niczym lepsza od ludzi innych nacji i jestem jak wszyscy ludzie, dzieckiem Jednego Boga.
Tak też wychowałam własne dzieci, mnie i moim dzieciom obce są podziały na punkcie przynależności narodowej, czy religijnej......ze wspólnego źródła wszyscy ludzie pochodzą i do wspólnego finału dotrą.


Dechrystianizacja zasadza się na dzieleniu ludzi, wbrew woli Boga - Ojcze spraw aby stanowili jedno". i dzielenie leży u fundamentów wszystkich konfliktów i wojen.

A jak czuje ambiwalentnie? Zostanie członkiem jakiegoś narodu dopiero wówczas, gdy się jednoznacznie ustosunkuje? Względnie - rozumiem, że wolno mu być członkiem dwóch narodów, jeśli tak właśnie będzie czuł?

Zastanawiam się, dlaczego trwa tak zmasowana nagonka na Ptaszka? Skąd tyle personalnych złośliwości w wypowiedziach, zwłaszcza w wypowiedziach A@K?

W pojęciu narodowości ważna jest świadomość. Świadomość pochodzenia, przynależności, związania i dbałości o interesy własnej nacji. Analogicznie do przynależności do rodziny. Dziecko adoptowane też jest częścią rodziny (choć są wyjątki). Niedawno głośno było o Józefie Unrugu. To nie Siuks. To Polak, prawdziwy Polak pomimo pochodzenia. Sama krew nie decyduje. Wiele jest przykładów, gdy osoby pochodzące z innych narodów okazywały się wspaniałymi Polakami, i wiele przykładów przeciwnych.
Dla kosmopolitów "Polskość to nienormalność" jak oświadczył idol - król Europy. A dla innych polskość, to działanie na rzecz interesów Polski i Polaków. Polskość nie oznacza działania na szkodę innych nacji.
To znów można przyrównać do rodziny, albowiem naród jest wielką rodziną. Najpierw zaspokajamy potrzeby naszych rodzin. Najpierw staramy się, aby nasze dzieci miały co jeść, w co się ubrać i gdzie mieszkać. Dopiero w następnej kolejności jest udzielanie pomocy innym, obcym. Jeśli ktoś decyduje się aby najpierw ratować obcych i czynić to kosztem swoich najbliższych, to mam wątpliwości, czy jeszcze czuje się być członkiem rodziny.
Tak samo trudno nazwać prawdziwym Polakiem kogoś, kto wyżej stawia dobro narodu niemieckiego niż polskiego. Dla kogo ważniejszy jest interes liberokomunistycznej UE, niż własnego państwa.
Prawdziwy Polak ma w pamięci hasło "Za naszą i waszą". Walcząc o interesy własnego kraju i rodaków, nie zapomina o potrzebujących. Ale priorytetem jest dobro Polski i Polaków.

Uwaga aluzja ad persona: Biedronki są różne. Siedmiokropki i azjatyckie. Z pozoru jednakie, a jednak zupełnie inne. A pszczoły znoszą miód do swojego ula, a nie do gniazda szerszeni. Mrówki troszczą się o swoje mrowiska, a nie mrowiska innych owadów. Złośliwością można się karmić, ale nie jest to budujące. Zjawiska należy oceniać, a nie ludzi. Błędem niegodnym kulturalnego człowieka na poziomie kierowanie się wyłącznie stereotypami i przypisywaniem wyimaginowanych wad jednostek całym społecznościom. Na podstawie zachowanie jednostek nie można oceniać całych grup, nacji, organizacji. Chyba się się wyznaje nazistowsko-komunistyczne zasady odpowiedzialności zbiorowej. Ale wtedy wystawia się świadectwo samemu sobie. Bo liczy się postawa. Krytykując faszyzm nie należy powielać wzorców komunistycznych, ani nazistowskich.

Być może niektórzy byli wczoraj na m,szy świętej. I może niektórzy usłyszeli najważniejsze przykazanie. Ale czy ktoś wziął je sobie do serca? Czy zrozumiał, że Miłość bliźniego jest miłością do własnego narodu także?
A miłości do Polski i Polaków nie ma niczego złego. Wręcz przeciwnie. Spośród haseł niedawno wspomnianych są dwa dokładnie wpisujące się w słowa Chrystusa. Bóg i Ojczyzna. Bóg i Ludzie. Więc także Bóg i Polacy. Nie wolno wyłączać Polaków spośród ludzi.

Załużę na oburzenie, ale ... Bliższy i mi Polak niż mieszkaniec innej kultury i narodowości. Bliższy mi katolik niż muzułmanin. Bliższy mi człowiek czyniący dobro od zbrodniarza. Bliższy mi ten, kto kieruje się miłością do Boga i bliźniego, ad tego kto neguje Boga i dobro.

Po kilku miesiącach nieobecności na forum niektórzy nie zdołali przetrawić niechęci do A@K......jak w świetle takiej postawy przyjąć analizę Ewangelii z wczorajszej niedzieli

W zasadzie można się zgodzić, ale. Z tego wszystkiego wynika, że Radziwiłłowie (ci z okresu Potopu) byli patriotami (bo chcieli dobrze dla swojej Litwy, a nie jakiejś tam multi-kulti Rzplitej), natomiast Kościuszko (co się żalił, że musi służyć Koronie zamiast ukochanej Litwie) był zdrajcą i zaprzańcem.

Co na to andej.