Dlatego nie osądzam nikogo. Dlatego zostawiam to Bogu. Dlatego nie karzę nikogo. Nie skazuję.


Wyjaśnię. Po prostu jestem głupi. Dlatego piszę głupoty. Przepraszam, że nie dorastam.
Możesz to tolerować. Możesz ignorować. Możesz się sprzeciwiać. Ale już raczej nie zmądrzeję. Ponadto wydaje mi się, że mam dokładnie tyle mądrości, tj. głupoty, ile dobry Bóg dla mnie przeznaczył. I dziękuje Mu za to.

A co myślisz o działaniu sądów państwowych - czy dobrze, że one są, a w nich pracują sędziowie, którzy nie pozwalają przestępcom chodzić wolno po świecie (i dalej krzywdzić kogo tylko zechcą; może też Ciebie...)?
Czy raczej w myśl Twego sposobu myślenia, nie powinno się nikogo sądzić, nikogo karać?...

I po co się tak poniżasz?! Każdemu, też mnie, zdarzy się głupotę napisać/powiedzieć, ale nie znaczy to od razu, że jesteśmy głupi i tak o sobie mamy myśleć (w głowę sobie to wbijać)!
Uznałem, że głupotę napisałeś, bo trudno inaczej to określić (cytuję Cię: "Trudno jest mi osądzać czyjeś czyny, jeśli sam ich nie popełniałem. Jak mam ocenić kradzież bułki, jeśli sam nigdy niczego z głodu nie ukradłem? Albo nie zrobiłem tego dla sportu?"), ale wcale nie traktuję Cię jako głupca i wcale nie musisz się takim o sobie myśleniem biczować!...
Do tego nawet Pana Boga wciągając, bo piszesz:
--------------
Moja rada dla Ciebie (abyś się już nie musiał za głupiego uważać!): Zmień myślenie na temat sądzenia (przeanalizuj cytaty biblijne i nie interpretuj ich błędnie w tym temacie)!
Przyjmuj do wiadomości, że życie wymaga używania różnego rodzaju osądów - nie unikniemy tego - ważne, aby patrząc na innych pod kątem ich oceny/osądu, samemu być w porządku (a to wszak jest możliwe; a jeśli nie jesteśmy na ten moment w porządku, to wtedy się od sądzenia powstrzymajmy).
Powodzenia!

1. Obawiam się, że nie doczytałeś poprzedniego postu. Wyjaśniałem, że popełnienie czynu nie jest conditio sine qua non dokonywania oceny.
2. Nie jestem przekonany, że przejawem mojej głupoty jest uznawanie wyższości prawa Bożego nad prawem stanowionym przez ludzi. Ale tak właśnie uznaję.
3. Zapewne dowodem krnąbrności jest to, że nie uznaję Twoich osądów dotyczących mnie. Uznaję osąd Boga i Jemu się poddaję. Osądy ludzkie nie są dla mnie wiążące. Choć mogą stanowić przymus, któremu nie będę mieć sposobu się oprzeć.


Jestem nimi przerażony, gdyż zwykle stawiają wyżej interes korporacyjny nad sprawiedliwość. Gdyż bardzo często o wyroku decydują względy polityczne, a nie sprawiedliwość.

Kapitalny błąd w rozumowaniu. Pomieszanie karania z zapobieganiem. Karanie jest formą zemsty. Sposobem odstraszania. Bolsze nieczewo.

Zdecydowanie, nie wolna karać. Jestem przekonany, że należy zaniechać karania, na rzecz zapewnienia bezpieczeństwa społeczeństwu. Osoby zagrażające inny powinny być izolowane. Izolowanie powinno być stosowane jako obrona społeczeństwa przed przestępcami, ale nigdy jako karanie.
Ponadto należy tłumaczyć, nie tylko przestępcom, ale i wszystkim ludziom, że przymusowe odosobnienie nie jest karą, ale konsekwencją. Konsekwencją wynikającą z obowiązku zapewnienia dobra społeczeństwu.

Aby ostudzić emocje. Wiem, że 95% ludzi nie chce odróżnić konsekwencji od kary. Zemsty od ochrony. I ta przytłaczająca większość uzna przymusową izolację za karę, gdyż samo wykonanie niczym się nie różni. Jednak dochodzenie do tego i motywacja są inne.

I po co się tak poniżasz?![/b] Każdemu, też mnie, zdarzy się głupotę napisać/powiedzieć, ale nie znaczy to od razu, że jesteśmy głupi i tak o sobie mamy myśleć (w głowę sobie to wbijać)![/quote]
Wcale się nie poniżam. A może nawet nieco wywyższam. Bo to co napisałem wynika ze świadomości niewiedzy. Jestem przekonany, że tylko totalny głupiec lub megaloman może być przekonany o swojej mądrości. Ja odkrywałem już dawno, że im więcej wiem, tym większy obszar niewiedzy dostrzegam. Im więcej wiem, tym większą mam świadomość jak mały wycinek wiedzy posiadam.
Dodam jeszcze, że świadomość własnej głupoty prowadzi do zdobywania wiedzy. Jest imperatywem do nauki, dalszego poznawania.


Dokładnie tak. Jestem dziełem Boga. To On mnie stworzył. Dał mi rozum, wolną wolę, kreatywność, duszę, łaskę. Taki depozyt. I opowiedział: Korzystaj z tego. Dokonuj wyborów. Tak, jak ci, którzy otrzymali w depozyt talenty. Możesz zakopać, możesz pomnożyć. Dokonaj dobrego wyboru.

Powala mnie Twoje przekonanie o własnej wiedzy, mądrości, jak też prawa do pouczania. Dziękuję pokornie, ale w swojej bezczelności wcale nie uważam, że jesteś autorytetem. Czy to w sprawach wiary, czy jurysdykcji.
A nawet gorzej: Wcale nie uważam, że cytaty biblijne interpretujesz mądrzej niż ja.
Rozumień imperatyw promieniowania własnym autorytetem biblijnym i dojmującą chęć przekonywania innych do swoich racji. Niestety, jestem wolny od tego. Nie przekonuję. Nie chcę być przekonywany. Wolę poddać się łasce Bożej. I iść schodkami. Raz schodek łaski, raz schodek wiedzy. I tak w kółko, ale do góry.

Trudno. Jeśli nie unikniecie, to musicie się z tym męczyć. My unikamy. I bronimy się przed tym.

Absolutnie, nie. Na pewno nie "pod kątem ich oceny/osądu". Mam wyższe kryteria. Ma Dekalog. Mam przykazanie Jezusa. One stanowią dla mnie wyznacznik. One wyznaczają kryteria.

... uzyskujemy światło szczególnie ostrej oceny czynów. Przez odczuwany ból grzechu znacznie lepiej dostrzegamy ten sam błąd u innych. I tym łatwiej możemy pomagać w walce z nim. Bo po bratersku możemy się wzajemnie wspierać w walce z tym grzechem. I razem iść ku Bogu.

Przepraszam, że sprawiłem Ci przykrość nie uznając Twojej wyższości i autorytetu. Nie znaczy to, że uważam, że jesteś niedouczony, ani że w swoim środowisku nie jesteś uznawany za guru. Może tak jest. Ja jednak wole kierować się Bożą mądrością otwierając się na Jego łaskę. I świadomością jak małym pyłkiem jestem wobec Niego.

Proszę wrócić do tematu dyskusji - wymiar sprawiedliwości wraz z instytucją sądów powszechnych pozostawmy na inną okazję.
Proszę powstrzymywać się od wzajemnych przytyków.