Na ile wskazany jest symetryzm? Jestem jego zwolennikiem.
Uważam, że niezależnie od wyznawanej ideologii zachowania seksualne w miejscach publicznych powinny być tępione. Zwłaszcza szczególne wyuzdanie. Albo demonstrowanie uprzedmiotawiania człowieka przez człowieka. Np. prowadzenia na smyczy.
Na przykład pochód z niepełnotęczowymi flagami mnie drażni, ale uważam, że każdy ma do tego prawo. Ale już transparenty obrażające czy to gejów czy chrześcijan nie powinny być tolerowane.

Tak to nie działa. Cnota jest pomiędzy skrajnościami i wiele zależy od sytuacji i wielu czynników. Uważam, że samo ujawnienie rodzinie i przyjaciołom informacji o swojej orientacji seksualnej nie jest chwaleniem się. Ocena tego, co wypada ujawnić, a czego nie wypada ujawniać, zależy często od kontekstu. W naszej kulturze zbyt często padają pytania o to, czy ktoś ma chłopaka lub dziewczynę. Jeśli ktoś zadaje takie pytanie, musi liczyć się z tym, że otrzyma odpowiedź... niewygodną. Nie w tym nic z obnoszenia się - w takim przypadku ujawnienie informacji o swojej orientacji jest odpowiedzią na pytanie. Osoba, której zadaje się niewygodne pytanie o stan cywilny, może co prawda zmienić temat lub kulturalnie odmówić udzielenia odpowiedzi, ale jeśli zadającym pytanie jest osoba bliska (członek rodziny, przyjaciel) nie widzę nic złego w tym, że ktoś ujawnia informację o swojej orientacji. Kościół ma wspierać wszystkich w dążeniu do zbawienia. Nie można wspierać kogoś w sytuacji, kiedy ktoś nie może ujawnić informacji o tym, co może być trudne i bolesne. Jest nietaktem ujawnianie informacji o swojej seksualności osobom obcym i osobom nieprzygotowanym na przyjęcie takich informacji, ale w relacjach serdecznych można pozwolić sobie na dzielenie się tym, co nawet bardzo intymne.

Nie zaglądałem jakiś czas na forum i trudno mi zapoznać się ze wszystkimi wątkami. Trudno jest mi zapoznać się ze wszystkimi postami w tym wątku, stąd też wybaczcie, jeśli napiszę coś, co już tu było poruszane.

Myślę, że jest kilka ideologii LGBT. Znam kilka osób o orientacji homoseksualnej. Niektórzy mężczyźni nie identyfikują się jako geje - nie mówią o sobie w ten sposób i nie chcą, żeby ich tak nazywano. Te osoby uważają, że gej to osoba, która wybrała określony styl życia oraz wybrała określony światopogląd (a więc ideologię). Znam też mężczyzn, którzy określają się jako chrześcijanie, a potem dopiero jako geje. Dla tych ludzi określenie "gej" nie oznacza ideologii, ale jest po prostu przymiotnikiem. Znam tez ludzi, którzy określają się jako geje i jest to kwestia... tożsamości.

Osobiście staram się być ostrożnym w określaniu innych w sposób, w który klasyfikuje i sam staram się tak nie określać. Z tego powodu unikam mówienia o sobie jako weganinie. Moja dieta jest wegańska i staram się uczynić mój styl życia wegańskim, ale nie jest to cała moja tożsamość. Idee chrześcijańskie nie są dla mnie mniej ważne od idei wegańskich. Można mnie określać jako chrześcijanina i weganina, ale przede wszystkim jestem człowiekiem - określenia takie jak: "chrześcijanin" czy "weganin" nie określają mnie zupełnie, a idee chrześcijańskie nie muszą być sprzeczne z ideami weganizmu. Myślę, że podobnie jest z określeniami związanymi z orientacją seksualną. Nie zaglądałem jakiś czas na forum i trudno mi zapoznać się ze wszystkimi wątkami. Trudno jest mi zapoznać się ze wszystkimi postami w tym wątku, stąd też wybaczcie, jeśli napiszę coś, co już tu było poruszane.

Myślę, że jest kilka ideologii LGBT. Znam kilka osób o orientacji homoseksualnej. Niektórzy mężczyźni nie identyfikują się jako geje - nie mówią o sobie w ten sposób i nie chcą, żeby ich tak nazywano. Te osoby uważają, że gej to osoba, która wybrała określony styl życia oraz wybrała określony światopogląd (a więc ideologię). Znam też mężczyzn, którzy określają się jako chrześcijanie, a potem dopiero jako geje. Dla tych ludzi określenie "gej" nie oznacza ideologii, ale jest po prostu przymiotnikiem. Znam tez ludzi, którzy określają się jako geje i jest to kwestia... tożsamości.

Osobiście staram się być ostrożnym w określaniu innych w sposób, w który klasyfikuje i sam staram się tak nie określać. Z tego powodu unikam mówienia o sobie jako weganinie. Moja dieta jest wegańska i staram się uczynić mój styl życia wegańskim, ale nie jest to całe moje życie. Idee chrześcijańskie nie są dla mnie mniej ważne od idei wegańskich. Można mnie określać jako chrześcijanina i weganina, ale przede wszystkim jestem człowiekiem - określenia takie jak: "chrześcijanin" czy "weganin" nie określają mnie zupełnie. Myślę, że podobnie jest z określeniami związanymi z Nie zaglądałem jakiś czas na forum i trudno mi zapoznać się ze wszystkimi wątkami. Trudno jest mi zapoznać się ze wszystkimi postami w tym wątku, stąd też wybaczcie, jeśli napiszę coś, co już tu było poruszane.

Myślę, że jest kilka ideologii LGBT. Znam kilka osób o orientacji homoseksualnej. Niektórzy mężczyźni nie identyfikują się jako geje - nie mówią o sobie w ten sposób i nie chcą, żeby ich tak nazywano. Te osoby uważają, że gej to osoba, która wybrała określony styl życia oraz wybrała określony światopogląd (a więc ideologię). Znam też mężczyzn, którzy określają się jako chrześcijanie, a potem dopiero jako geje. Dla tych ludzi określenie "gej" nie oznacza ideologii, ale jest po prostu przymiotnikiem. Znam też ludzi, którzy określają się jako geje i jest to kwestia... tożsamości.

Osobiście staram się być ostrożnym w określaniu innych w sposób, w który klasyfikuje i sam staram się tak nie określać. Z tego powodu unikam mówienia o sobie jako weganinie. Moja dieta jest wegańska i staram się uczynić mój styl życia wegańskim, ale nie jest to całe moje życie. Idee chrześcijańskie nie są dla mnie mniej ważne od idei wegańskich. Można mnie określać jako chrześcijanina i weganina, ale przede wszystkim jestem człowiekiem - określenia takie jak: "chrześcijanin" czy "weganin" nie określają mnie zupełnie. Myślę, że podobnie jest z określeniami związanymi z postawą ideologiczną, jaką ktoś przyjmuje wobec swojej orientacji seksualnej. Orientacji nie można zmienić, ale człowiek wybiera sposób przeżywania swojej seksualności i ten sposób przeżywania swojej orientacji nie jest czymś, co określa człowieka całkowicie.

Ale muszą być jakieś różnice w prawach publicznych dla normalności i dal kalectwa i defektów, czy to biologicznych, czy moralnych.
Główny problem w tym, że współczesna psychologia i psychiatria służą pacjentom wmawiając im dla stabilności ich zachowań, że nie są chorzy; że ten świat zewnętrzny jest chory, bo niedostosowany do ich potrzeb.
Tak samo w sprawie wymagań moralnych czy rodzinnych. Gdy ludzie zdolni do normalnego życia małżeńskiego muszą żyć w jakimś bezżeństwie, w jakimś celibacie z powodu niechcianej rozłąki (służba wojskowa, przedłużająca się praca w dalekiej zagranicy, przewlekła choroba współmałżonka/i) to geje powiadają; mnie żadne bezżeństwo, żaden celibat nie obowiązuje, co więcej, mam prawo do dziwnych, wyuzdanych czy obscenicznych zachowań, bo taka moja natura! (przerażonym świadkiem tego była moja kuzynka, pracująca w domu wczasowym w Beskidzie, gdzie na kilka tygodni ulokowali się homoseksualiści z kilku krajów pod kentumową nazwą Queer 'dziwny, dziwnie', odpowiednik satemowego "Świr"). W końcu porzuciła tamtą pracę.

Zbigniew 3991
I ty też się chwalisz weganizmem po co to mówisz po co się tym chwalisz, kogo to obchodzi kim jesteś, czy nie dlatego że to promujesz i chcesz to rozpowszechnić.
Czy ja i inni też mamy się wszędzie chwalić o naszych predyspozycjach, stanem majątkowym że czy też upodobaniach. No to śmiało chwalmy mówmy głupcy kto kim jest kto jakie ma auto, jak się nazywa, gdzie mieszka ile ma lat , czy ładną ma żonę , czy ma psa czy kota czy może jest agentem, a może walczy na Ukrainie przy jakiej formacji , a może strącił Prygożyna, dawać śmiało chwalmy się .
Kogo to interesuje że jesteś weganinem, chciałeś tego to masz, dla mięsożerców weganin to jedno wielkie zero!

W moim poście wskazałem na to, że nie określam się jako weganin, ale zostałem określony jako: "jesteś weganinem". Świadczy to o braku zrozumienia mojej wypowiedzi. Moim zdaniem zacytowana wypowiedź świadczy również o niezrozumieniu nauczania Kościoła - Kościół wskazuje bowiem na to, że nie należy oceniać człowieka, ale należy dokonywać osądów sumienia. Zdrowo ukształtowane sumienie zaś potrafi rozeznawać merytorycznie i wskazywać argumenty za słusznością jakiejś idei lub też przeciw słuszności tejże idei...

Zbigniew 3991
... Można mnie określać jako chrześcijanina i weganina...
Skoro piszesz że można cię określać jako weganina to ja cię określam jako weganina.

Niezupełnie. Istotnie, człowiek nie powinien oceniać człowieka. Mt 7.1 Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. Ale mamy prawo, a może nawet obowiązek, oceniania czynów.
Natomiast nie wiem, czy da się oceniać czyjeś sumienia. Uważam, że nie.

Ale to nie dociera do większości ludzi. Poza tym większość osób ma potrzebę szufladkowania ludzi. Przypiąć jakąś etykietkę i wszystko jej podporządkować.

Weganin? Czy to ideologia czy praktyka?
Czy jakoś koliduje z wiarą? Moim zdaniem, nie. Ale wydaje mi się, że jest w tym coś sztucznego. Bo po to aby żyć musimy odbierać życie innym. Choćby roślinom. Uważam, że łańcuch pokarmowy jest dziełem Bożym. Piękniej byłoby spożywać wyłącznie syntetyczna żywność uzyskiwaną z przetwarzana substancji martwych. Sztucznie białko? Produkowane maszynowo, np. z gleby.

Proszę o Twój komentarz do tego tekstu [z naciskiem na wyróżnione zdanie]:

1Kor 5:1-5 PAU
(1) Słyszy się powszechnie o nierządzie wśród was, i to takim nierządzie, jakiego nie spotyka się nawet wśród pogan: że ktoś współżyje z żoną swego ojca.
(2) A wy zadufani w sobie, nawet nie poczuwacie się do tego, by usunąć spośród was tego, który dopuścił się takiego czynu.
(3) Ja tymczasem, wprawdzie nieobecny fizycznie, ale obecny duchem, osądziłem tego, który to uczynił, tak jakbym był obecny -
(4) w imię Pana naszego Jezusa. Wy również zgromadzeni razem i w duchowej łączności ze mną, z mocą Pana naszego Jezusa
(5) wydajcie takiego szatanowi - na zatracenie ciała, ale dla ocalenia jego ducha w dniu Pana.

Ja nie jestem upoważniony, aby w Imieniu Jezusa osądzać kogokolwiek, ani cokolwiek. Jeśli ktoś jest przez Jezusa upoważniony ...

To wyrażenie "określać" w tym kontekście nie jest równoznaczne z "jestem" kimś. Z kontekstu mojej wypowiedzi wynika to, że co prawda można mnie określać jako weganin, ale ja tego nie robię. Moim zdaniem określanie: kogoś "jest weganinem", "jest chrześcijaninem", "jest gejem" wskazuje na tożsamość tej osoby. W swoich wypowiedziach wskazywałem na cechy i wartości, którymi się kieruję, a więc pisałem o tym, że są mi bliskie wartości chrześcijańskie i wartości wegańskie. Te dwa systemy wartości składają się na moją tożsamość. Określając siebie jako weganina nie przestaję wyznawać chrześcijaństwa, a określając siebie jako chrześcijanina nie porzucam wegańskiego stylu życia. Chciałem w ten sposób wskazać na to, że określanie kogoś jako "geja" nie musi oznaczać tego, to tożsamość i jedyna cecha tego człowieka. Orientacja seksualna ma ogromny wpływ na naszą tożsamość, ale są osoby, które nie są heteroseksualne i jednocześnie wyznają chrześcijaństwo i korzystają z sakramentów w taki sam sposób, w jaki robią to inni. Na naszą tożsamość składa się wiele czynników.



Dziękuję za odpowiedź. To bardzo ciekawy temat i chętnie o tym porozmawiam, ale ten wątek dotyczy innych spraw - jeśli chcesz, założę nowy?

Kiedy przeczytałem o tym, że "łańcuch pokarmowy jest dziełem Bożym" przypomniał mi się fragment Księgi Rodzaju. Nie chcę nikogo przekonywać do porzucenia mięsa przy użyciu cytatów biblijnych, bo to byłoby moim zdaniem nadużyciem wobec Biblii. Polecam po prostu 1 rozdział Księgi Rodzaju, werset 29 i 30: "I rzekł Bóg: «Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie: dla was będą one pokarmem. A dla wszelkiego zwierzęcia polnego i dla wszelkiego ptactwa w powietrzu, i dla wszystkiego, co się porusza po ziemi i ma w sobie pierwiastek życia, będzie pokarmem wszelka trawa zielona». I stało się tak". Jeśli chcesz, możemy dyskutować o tym bardzo długo, ale w innym wątku.

A co myślisz o tej wypowiedzi Pana Jezusa:

J 7,24 PAU
(24) Nie osądzajcie według pozorów, lecz wydawajcie sprawiedliwy wyrok.

Czy ona ma jakieś powiązanie z tą wypowiedzią (proszę o odpowiedź z uzasadnieniem; dziękuję):

Mt 7,1 PAU
(1) Nie osądzajcie, abyście nie byli osądzeni.

ad 1. Sądzę, że jest to odniesienie do ideału Temidy. Bezstronność, obiektywność, uczciwość. Oceniając jakiś czyn trzeba brać pod uwagę okoliczności. A także stan, możliwości, konieczne potrzeby człowieka czyn ów popełniającego. Na ten przykład: kradzież bułki w sklepie.
Czy można jednakowo ocenić ten czyn popełniony przez człowieka pozbawionego środków do życia z identycznym czynem człowieka, który uczynił to dla zabawy. Albo też po to, aby zrobić komuś na złość?
ad 2. Prawo do osądzania człowieka ma Bóg. I tylko Jego wyrok jest wyrokiem absolutnie sprawiedliwym. Żaden człowiek nie ma narzędzi, aby wydać absolutnie sprawiedliwy wyrok. Tylko i wyłącznie Bóg ma wgląd w całokształt uwarunkowań i motywów. Albo ten, komu Bóg powierzył rolę sędziego i udzielił mu odpowiedniej łaski.

Idący - dziękuję za wypowiedź.
Gdy się czyta więcej, niż tylko pierwszy werset w Mat 7, to widać, że Pan Jezus uczy, aby nie sądzić kogoś w sytuacji, gdy samemu się robi to samo, albo gorzej (obraz belki i drzazgi w oku...).
Takie osądy są wtedy obłudne i potępiają sądzącego!

Mat 7,1-5 nie zakazuje więc każdego rodzaju osądu, bo wtedy byłaby jawna sprzeczność ze słowami tego samego Jezusa w J 7,24 podanymi.
Gdyby tak czytać Mat 7,1 że nikt i nigdy nie może nikogo osądzić, to co zrobić z nauczycielami, sędziami, policjantami, rodzicami, itp. - oni wszyscy (i jeszcze inni) wciąż kogoś oceniają, sądzą, wymierzają oceny, mandaty i kary; to wszystko wynik sądów/ocen nad kimś...
Nie da się przejść przez życie nigdy nikogo nie osądzając/oceniając (zauważmy, że w dalszej części Mat 7 mowa jest o potrzebie odróżniania fałszywych proroków! A jak kogoś takiego rozpoznać, gdyby go wcale nie ocenić/osądzić - na jego życiowe owoce patrząc?...).

Zatem trzeba czytać Mt 7,1 w kontekście najbliższym, oraz w kontekście J 7,24 (i nie tylko te teksty, bo są też inne: np. Rz 2,17 i dalej) - wtedy mamy jasny przekaz, że sprawiedliwe sądy (wiadomo, że trudno o sprawiedliwość absolutną, ale mimo to kierunek jest wskazany) są dopuszczalne; niedopuszczalne są sądy obłudne (ale i one się dzieją, bo kto wie, jak żyje sędzia, który wydaje wyrok na złodzieja? Może sam coś ma na sumieniu... a może nie... - to Bóg wie, a na sędzim jest odpowiedzialność, aby nie być sędzią obłudnikiem...).

Tak to widzę.

Wprost przeciwnie. Trudno jest mii osądzać czyjeś czyny, jeśli sam ich nie popełniałem. Jak mam ocenić kradzież bułki, jeśli sam nigdy niczego z głodu nie ukradłem? Albo nie zrobiłem tego dla sportu?
A kiedyś ukradłem. Dla sportu, będąc z kolegami na bazarze. I była to zabawa. Dopóki nie zrozumiałem. Dopóki nie odezwało się sumienie. I dopiero wtedy, przez pryzmat własnego doświadczenia uzyskałem prawo do oceniania tego czynu. Dopiero, gdy nauczyłem się bronić przed takimi pokusami mogłem dokonać oceny czynu. I reagować na to, gdy ktoś podobny czyn popełniał.
Po to aby dostrzec tkwiące w czymś zło i umieć je wyważyć, trzeba poznać jego smak. Zrozumieć wagę i sens. Dokonać oceny własnego postępowania i w ten sposób uzyskać lepsze prawo do wypowiedzi.
Trochę przeginam. Bo nie trzeba nikogo zabić, aby uznać to za ewidentne zło. Ale aby w pełni mieć świadomość zła ... Nie, nigdy nie chcę tego doświadczać. Wole pozostawać w nieświadomości i teoretyzować uznawanie czegoś za złe opierając się na prawie Bożym. Bez pełnego zrozumienia.

Idź do sądu, i pogadaj z sędziami: Nie możecie sądzić gwałcicieli, jeśli sami nikogo nie zgwałciliście!
Idący - nie wiem, czy z przekory do mnie, piszesz takie głupoty (aby tylko się ze mną nie zgodzić), czy naprawdę masz takie myślenie kompletnie chore?...