Potknięcie o własne buty
„Rzeczpospolita” 7.08.2006

Takiego cyrku, jak proces lustracyjny Zyty Gilowskiej, nie oglądaliśmy od dawna. Pod pozieleniałym ze wstydu orłem okazało się, że komunistyczna bezpieka była zakładem pracy chronionej dla niepełnosprawnych umysłowo. Jej były oficer nic nie wie, nie rozumie, i tylko usiłuje nas przekonać, że jego przełożeni byli jeszcze od niego głupsi, ponieważ ich oszukiwał. Ale miał na to zgodę, choć nie pamięta już czyją. I kierował się - jak to esbek - zacną intencją pomagania bliźnim. Jego przełożony pamięta z kolei tyle tylko, że podwładny do służby się nie nadawał ze względu na niski poziom intelektualny.

Dlaczego oficera o niskim poziomie utrzymywał przez wiele lat w pracy operacyjnej, w uchodzącym za elitarny wydziale II, zamiast przenieść go bodaj do administracji - nie wyjaśnia. Esbecy jawią się na tym procesie jak hitlerowcy z "Czterech pancernych", potykający się o własne buty. Gdyby naprawdę byli tacy, jakich teraz udają, komuna zawaliłaby się już w latach pięćdziesiątych.

Żeby kolejni świadkowie nie popadli w jakąś sprzeczność z poprzednimi, rozprawę transmitowano na żywo. Wątpiącym, czy słusznie, prowadząca sprawę sędzia wyjaśniła potem, że o transmisji nie wiedziała. Owszem, pętali się po sali ludzie z kamerami, ale pani sędzia, okazuje się, nie wie, co to za przedmioty ani do czego służą. Trudno się w tej sytuacji spodziewać, żeby umiała świadków docisnąć.

Nie wiem, kogo i co ma tu ochraniać, ale w każdym razie definitywnie kompromituje to sąd lustracyjny i procedurę, z której senatorowie chcą jak najwięcej ocalić. Jak wyznał jeden z nich - po to, by nie wyszło na jaw, że w młodości zdarzało im się zadawać z kobietami płci przeciwnej. Senatorom dedykuję starą anegdotę, jak SB szantażowała Cata Mackiewicza zdjęciami ukrytej kamery z jego hotelowej schadzki. Cat fotki obejrzał, pochwalił jakość i poprosił o trochę odbitek, bo chciałby je powysyłać znajomym - żeby wiedzieli, że jeszcze może.


Rafał A. Ziemkiewicz