Apoteoza Leszka Balcerowicza

Felieton · tygodnik „Nasza Polska” · 31 sierpnia 2006 | www.michalkiewicz.pl

U początków każdej religii natykamy się na jakieś nadzwyczajne wydarzenie. Na przykład w religii mojżeszowej było to przejście po dnie Morza Czerwonego, wzdłuż „muru z wód” po jednej i drugiej stronie utworzonego w ten sposób wąwozu. W przypadku chrześcijaństwa – zmartwychwstanie Chrystusa.

W przypadku islamu – podróż Proroka do nieba i z powrotem, a w przypadku buddyzmu – iluminacja Buddy. Tymczasem na naszych oczach rodzi się religia, u której początków nie widać żadnego nadzwyczajnego zdarzenia, tylko zwyczajną, biurokratyczną rutynę.

Ta biurokratyczna rutyna polegała na tym, że tworzony był rząd, na którego czele stawiano premiera, najlepiej jakiegoś poczciwego muła, no i oczywiście ministrów, wśród których znajdował się również Leszek Balcerowicz. Rychło jednak okazało się, że to wszystko to tylko taki pozór, bo jedynym człowiekiem w tym towarzystwie niezastąpionym był właśnie pan Leszek Balcerowicz.

On stanowił centrum całego układu, jego osobę obudowywano premierami i ministrami, ale z roku na rok było coraz bardziej widoczne, że wobec każdego z rządów, w których bierze udział, albo i nie bierze, zachowuje on daleko idącą autonomię, a właściwie – pełną niezależność. Było to tak widoczne, że nawet tak mało spostrzegawczy człowiek, jak ja, zwrócił na to uwagę już w początkach lat 90-tych, o czym poinformowałem czytelników „Najwyższego Czasu!” w felietonie „Temat na powiastkę filozoficzną”.

Przypominam tytuł tego felietonu nie dla samochwalstwa, tylko by zwrócić uwagę, że wtedy jeszcze nie przypuszczałem, iż mamy do czynienia z narodzinami nowego kultu, który można porównać do znanego z wysp na Pacyfiku kultu „cargo”. Kult ten narodził się po wojnie, podczas której na tych wyspach Japończycy, a potem Amerykanie zakładali lotniska wojskowe. Na tych lotniskach lądowały samoloty, z których, na oczach zdumionych tubylców, wyładowywano różne dobra w obfitości przekraczającej wszelkie ich wyobrażenia.

Nabrali oni w związku z tym przekonania, że są to dary z Nieba i kiedy po wojnie Amerykanie odlecieli, a samoloty przestały się pojawiać, tubylcy budowali urządzenia przypominające lotniska, a więc pasy startowe, wieże kontrolne, a nawet – makiety samolotów w nadziei, że w ten sposób skłonią Niebo do ponownego obdarzenia ich towarami. Dlaczego dostrzegam podobieństwo kultu Leszka Balcerowicza z kultem „cargo”?

To proste; Leszek Balcerowicz zawsze zajmował się pieniędzmi, uosabiając w oczach ludzi przyzwyczajonych do pasożytowania na państwie, jego magiczną siłę. Zresztą w skład teologii kultu Leszka Balcerowicza wchodzi nie tylko tego rodzaju metafizyka. Jest w niej, podobnie jak w kulcie „cargo”, również element racjonalny.

Tak się bowiem składało, że Leszek Balcerowicz swoich wyznawców obdarzał błogosławieństwem, natychmiast przekładającym się na różne postacie powodzenia życiowego. Nowa religia zdobywała więc rzesze wyznawców tym łatwiej, że kult Leszka Balcerowicza bardzo intensywnie forsowały media.

Ale okazało się, że Leszek Balcerowicz nie podlega również i „czwartej władzy”. Kadrowa przedstawicielka „czwartej władzy”, pani red. Monika Olejnik spróbowała kiedyś przesłuchać Leszka Balcerowicza tak, jak kazdego innego polityka. Dla kazdego ogłądającego ten telewizyjny program było to przeżycie traumatyczne, jakby nagle tygrys schwycił bat i zaczął nim ćwiczyć swego pogromcę.

Leszek Balcerowicz tylko uderzył panią red. Olejnik oczami, od czego ta nagle spokorniała i odtąd już tylko przerywała jego monolog nieśmiałymi potakiwaniami. Teraz, kiedy sejmowa komisja śledcza zdradziła się z zamiarem wezwania go na świadka w związku z prywatyzacją sektora bankowego, Leszek Balcerowicz dał do zrozumienia, że chyba się nie stawi, bo „niektórzy konstytucjonaliści” uznali, że powołanie komisji śledczej w tej sprawie było sprzeczne z konstytucją.

Wszystko to być może; kto to widział, żeby badać prawidłowość prywatyzacji sektora bankowego, skoro kto miał przejąć banki, to je przejął i nikomu nic do tego? Konstytucja nie ma tu nic do rzeczy w sytuacji, gdy u źródeł decyzji w tej sprawie tkwi Racja Nadprzyrodzona, którą uosabia właśnie Leszek Balcerowicz.

Tak czy owak, widać wyraźnie, że Leszek Balcerowicz nie podlega nie tylko drugiej, czy czwartej, ale również pierwszej władzy, czyli władzy ustawodawczej. W tej sytuacji jest oczywiste, że nie podlega również władzy trzeciej, bo nawet gdyby władza druga, czyli wykonawcza, odważyła się postawić go przed jakimści niezawisłym sądem, to jestem pewien, że Leszek Balcerowicz również i takie wezwanie skutecznie by zignorował.

Komu zatem podlega, skoro już wiemy, że na pewno nie żadnej z konstytucyjnych władz państwa? Może podlegać władzy niekonstytucyjnej, czyli tajemniczej „grupie trzymającej władzę”, o której istnieniu dowiedzieliśmy się z prac sejmowej komisji śledczej, badającej aferę z Rywinem. Pewne przesłanki nawet uprawdopodabniałyby taką hipotezę. W drugiej połowie lat 80-tych hegemonem polskiej sceny politycznej był wywiad wojskowy, czyli razwiedka. Przeprowadziła ona transformację ustrojową pod kątem własnych interesów, do których pilnowania wynajęła sobie Leszka Balcerowicza, zapewniając mu niezależność wobec prawa i klakę w zagenturyzowanych mediach.

Czy jednak wypada wysuwać takie podejrzenia wobec samego Leszka Balcerowicza? Jasne, że nie wypada; JE abp. Życiński chyba by mnie przeklął, zwłaszcza, że dziennikarze „Życia Warszawy” właśnie szczęsliwie „dotarli” do materiałów wskazujących, że SB wprawdzie „próbowała” zwerbować JE bpa Tadeusza Pieronka, ale bezskutecznie.

W tej sytuacji jedynym możliwym wyjaśnieniem szczególnej pozycji Leszka Balcerowicza są jego szczególne związki z Niebem. Kto wie, czy to nie on właśnie jest oczekiwanym mesjaszem, co nie tylko uzasadniałoby narodziny nowego kultu, ale i znakomicie ulatwiło dialog z judaizmem?

Stanisław Michalkiewicz

Wyróżnienia - moje SA.

Tylko niech nikogo nie zmylą wątki polityczne. Chciałbym byśmy na kanwie tych spostrzeżeń red. SM porozmawiali o kulcie pieniądza.

Tematy ciekawe, ale te teksty wprowadzające... Najpierw post z onetu, a teraz red. SM. Dla mnie temat spalony na starcie, ale życzę wielu głosów w dyskusji. Poczytam, o ile wątek nie zostanie zamknięty

kult Leszka Balcerowicza jak pisze michalkiewicz?
Balcerowicz (...)
Zobaczymy jaki bedzie kolejny prezes NBP.
A Michalkiewicz lubi wymyslac jakies teorie pod z gory zalozone tezy.

Tym świętym mężem uznano Jacka Kuronia.
Do jego grobu ciągną pielgrzymki.
Tam odbywają się sakralne celebracje.
Wygłaszane są płomienne homilie.
Santo Subito. Bliskie i nieuchronne wyniesienie na ołtarze.

Natomiast tekst ten wypocił Stanisław Michalkiewicz - stały współpracownik RM, a także m.in. wykładowca tzw. Wyższej Szkoły Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu.
Napisałem "tzw", bo wyższa to ona jest tylko z nazwy, a kultury to tam nikt na oczy nawet nie widział.

Szef Programu 1 Polskiego Radia Marcin Wolski właśnie ogłosił, że Michalkiewicz będzie nowym publicystą Jedynki

Dla mnie to już jest niesmaczne nadużycie symboliki religijnej, zwłaszcza ostatnie zdanie...

Nie odniosłam wrażenia, że jest to temat o Jacku Kuroniu. Ani nawet o planach TVP 1. Więc prosiłabym, żeby wrócić do tematu.