Żyjecie?????

Wszystkiego naj naj naj z okazji nadchodzących Świąt, spełnienia niektórych marzeń (w końcu trzeba mieć o czym jeszcze marzyć) i samych pogodnych chwil na łonie rodzinnym

Chwala na wysokosci Bogu, a na ziemi pokoj ludziom Jego upodobania.
Poniewaz mnie nie bedzie w domu, to juz dzis zycze wszystkim radosnych i pelnych pokoju Swiat Bozego Narodzenia oraz tego, by Nowonarodzony Jezus blogoslawil Wam w kazdym dniu.

Każdy z nas ma na tyle dużą dłoń,
że może z niej uczynić Betlejem
Każdy z nas ma na tyle ciepłe serce,
że może przyjąć nowo narodzoną miłość...
do tego wystarczy tylko wiara, nadzieja
a miłość przyjdzie sama... Radosnych Świąt!

Dzisiaj w Betlejem mila nowina:
Święta Panienka powiła Syna!
To Dziecię wkrótce cały świat zbawi,
A dziś Wam z serca niech błogosławi!

Dodam żczenia jubileuszowe, bo już drugi raz obchodzimy razem Boże Narodzenie

Wiary, nadziei, miłości i pokoju płynącego z betlejemskiego żłóbka dla wszystkich byłych i przyszłych konkursowiczów WESOŁYCH ŚWIĄT

Wszystkim, którzy tu zaglądają, składam moc świątecznych życzeń:

Niech nowonarodzone Dzieciątko, Zbawiciel świata zaspokoi nasze tęsknoty i nadzieje, niech rozjaśni serca miłością i radością i zechce błogosławić nam w nadchodzącym nowym roku.

A Księdzu Adamowi przesyłam też wiele serdeczności z okazji imienin. Niech w Księdza sercu częstym gościem będzie radość, niech głowa będzie pełna pomysłów, jak z drugimi "dzielić się wiarą jak chlebem" , niech Pan Bóg hojnie obdarzy Księdza swoimi łaskami. Wszystkiego najlepszego!

Dziękuję bardzo

I dla Was wszystkich - z serdecznymi życzeniami:

Późnym, zimowym wieczorem idziesz przez las. Ciemność i chłód wciskają się w najdalszy kąt twojej duszy. Pomiędzy ogołoconymi z liści konarami drzew zawodzi wiatr. Każdy potrącony kamień, każdy trzask łamanej gałązki sprawia, że twoje serce zaczyna ci bić szybciej, choć wiesz, że oprócz ciebie nie ma wokół nikogo. Odruchowo wtulasz głowę w ramiona słysząc trzepot skrzydeł przelatującego ptaka i zatrzymujesz się przed krzakiem, który w słabej poświacie księżyca przybrał fantastyczne kształty. Jesteś przeraźliwie sam, zagubiony, bezradny.
A przecież wystarczy trochę światła, aby poczuć się zupełnie inaczej. Zobaczyć las zaścielony kobiercem iskrzących się białych płatków śniegu i ogrzać twarz w promieniach słońca, przenikających między konarami drzew. Cieszyć się z dobroci Boga - Stwórcy.
Działo się to w noc podobną do dzisiejszej. Mała dziewczynka szła boso wśród ciemności, ulicą. Jej małe stopki były sinoczerwone z zimna. Tak samo przemarznięte były jej rączki, w których trzymała koszyk z zapałkami na sprzedaż. Tego dnia nikt nie kupił od niej ani jednego pudełka i dlatego bała się wrócić do domu bo ojciec by ją zbił - była głodna, zmarznięta i smutna. Śnieg zaczął padać i jego płatki osiadały na jej włosach. W domach paliły się świeczki, a w powietrzu unosił się zapach pieczonej gęsi. Wcisnęła się w kąt, między dwa domy i aby się rozgrzać zapaliła zapałkę. W jej świetle zobaczyła nagle duży piec w którym wesoło migotały płomienie, lecz kiedy wyciągnęła zziębnięte nóżki, aby je ogrzać, zapałka zgasła i piec zniknął. Kiedy zapaliła następną ukazał się jej stół uginający się pod ciężarem smakowitych potraw i słodyczy. Dopiero teraz zdała sobie sprawę jak bardzo jest głodna. Lecz kiedy sięgnęła ręką aby czegoś skosztować znowu wszystko zniknęło. Światło trzeciej zapałki ukazało jej ogromną choinkę pełną lampek, bombek i innych ozdób, a także prezentów, które pod nią leżały. Lecz i tym widokiem nie cieszyła się długo - wszak zapałki tak szybko gasną.
W świetle kolejnej - zobaczyła Babcię - jedyną osobę, która była dla niej dobra, lecz już nie żyła.
Babciu - wykrzyknęła - zabierz mnie ze sobą. Wiem, że kiedy zapałka się wypali znikniesz jak wszystko inne.
Dziewczynka szybko potarła wszystkie zapałki. Zapłonęły tak, iż stało się jasno jak w dzień, a babcia wzięła dziewczynkę w ramiona i poniosła do nieba. Z nastaniem poranka, znaleziono małą dziewczynkę z różowymi policzkami i uśmiechem na wargach - zamarzniętą na śmierć. Lecz ci, którzy ją żałowali, nie mieli pojęcia o tym z jakim uczuciem szczęścia i radości poszła z Babcią tam, gdzie nie było już ani zimna, ani głodu, ani strachu.

Powiesz, że to bajka. Rzeczywiście, ale jakże piękna i jak bardzo prawdziwa. Tak często bowiem nasze życie przypomina ową wędrówkę przez ciemny las - pełną strachu, samotności, zagubienia. Tyle w naszym życiu spraw trudnych, których nie da się wyeliminować, pytań, na które nie znajdujemy odpowiedzi i niepokojów, które nie tylko nie maleją, ale wręcz rosną z czasem. Tyle bólu, cierpienia i łez, które będziemy musieli zabrać ze sobą do grobu. Co zatem robić? Czy tak jak niektórzy zapalać kolejno jedną po drugiej zapałki ludzkiego pocieszenia, którymi jakże często są pieniądze, alkohol, ciało drugiego człowieka, takie czy inne, wątpliwej wartości rozrywki? Lecz ich blask i ciepło są tylko ułudą i kiedy gasną - bardzo szybko - wtedy noc wokół nas staje się jeszcze czarniejsza i bardziej przerażająca. Więc może warto przypomnieć sobie wówczas słowa proroka Izajasza, które dzisiaj słyszeliśmy:
"Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką. Mieszkańcom kraju mroków zabłysło światło."
To właśnie Chrystus jest tą światłością świata. Światłością rozpraszającą ciemności zła, grzechu, nienawiści. Światłością, dzięki której sens ma zarówno nasze cierpienie, ból, jak i wszelkie dobro, które czynimy. Nie możemy więc zadowalać się blaskiem sztucznych ogni i lampek na choince. Trzeba nam otworzyć oczy i zobaczyć prawdziwe Światło. Tylko wtedy bowiem możemy mieć nadzieję, że nadejdzie taka chwila, kiedy Chrystus weźmie nas w ramiona i poniesie do nieba, tam, gdzie nie będzie już ani zimna, ani głodu, ani strachu.

Księdzy Adamowi serdecznie dziękuję za tę refleksję nad sensem naszego życia i istotą Bożego Narodzenia. Ja także dzielę się krótkim zamyśleniem bożonarodzeniowym:

Dziecię się rodzi - Bóg z mocą przychodzi
Świat w ciemności brodzi - Ono światło przywodzi
Grzech nas zniewala - Ono żyć nam pozwala
Prawo nas krępuje - Ono wolność zwiastuje
Kto Je do serca przyjmuje - Dziecięctwem Bożym się raduje

Dziś rano idąc do pracy wstąpiłem do kościoła franciszkanów, aby przy żłóbku adorować Jezusa. Wspaniała budowala w całym prezbiterium robi wrażnie i nastraja do głębokiej refleksji.
Niech czas świąteczny będzie dla wszystkich okresem zanurzania się w Bożej miłości.

Pax et Bonum.

Wiem, że to jest dla Was szok, znowu mamy Nowy Rok!
Niech będzie radosny, niech się zacznie mile
I niech Wam przyniesie same szczęścia chwile.
Ja w tę sylwestrową noc ślę dla Was wszystkich życzeń moc.
Niech się spełnią, co do joty, niech ominą Was kłopoty.
Bóg da wszystko, co potrzeba, poprowadzi Was do nieba.


Obyśmy w nadchodzącym roku jeszcze bardziej umiłowali Pismo Święte.
Księdzu Adamowi Pan niech da moc, zdrowie i cierpliwość, aby mógł nas ciągle zachwycać Słowem Życia.

Szczęśliwego Nowego Roku!

Konkurs biblijny za nami, ale jak się ktos nudzi, to może spróbować sił tutaj

http://chat.wiara.pl/index.php?grupa=6& ... 9035&katg=

Awel- u mnie jeszcze jest stary

Szczęść Boże Nowym Roku Wszystkim Uczestnikom i Sympatykom konkursu

Dzięki za życzenia. Niech w nowym 2007 roku będzie wesoło:

Czegoz jeszcze Wam zyczyć?
Zdrowia i dostatku!

Szóstki w Totka, a takze ogromnego spadku!
Siedmiomilowych butów
i czapki niewidki,
Spelniajacej zyczenia malej zlotej rybki,
Kury ze zlotym jajem, Lampy Aladyna,
Sezamu Alibaby i szczodrego Dzinna,
Niebieskich koralików, zwierciadel magicznych,
Dywanów latajacych i talentów licznych.
Samych milych perspektyw, uwag blyskotliwych,
Wielu ludzi przyjaznych, Masy sukcesów malych, wielkich, gigantycznych,
Poklasku i uznania i awansów licznych.

Mieszkania w Nowym Jorku, willi w Kopenhadze,
Przytulnej garsoniery gdzies tam w Czeskiej Pradze,
Rezydencji we Wloszech, w Alpach malej chatki,
A w poludniowych Indiach plantacji herbatki.
Rejsu dokola swiata, gdzies w nieznane wypraw,
Ekscytujacych doznan, smaku nowych przypraw,

Moze nagrody Nobla w jakiejs kategorii
I zycia w stanie chocby lekkiej euforii.
Do tego wiele zdrowia, kondycji, milosci, duzo radosci
z zycia i wiecznej mlodosci: -

życzę nam wszystkim świętości

Elka, tak a propos - Tobie i innym dedykuję wiersz Małgorzaty Nawrockiej. Wprawdzie wiersz jest napisany z myślą o dzieciach, ale... w kim z nas nie siedzi dziecko?

ROZUMIEM

Rozumiem: można nie chcieć owsianki
albo ściągawki od koleżanki,
nie chcieć polować na dzikie słonie
albo pytona mieć na balkonie...

Nie chcieć jak królik wcinać kapusty,
nie chcieć przebierać się po raz szósty,
nie chcieć kolczyków w nosie i w brzuchu,
nie chcieć odcisków mieć na paluchu...

Rozumiem: można nie chcieć deseru
albo długiego w deszczu spaceru,
nie chcieć tak krakać jak wszystkie wrony
albo pracować, gdy ktoś zmęczony.

Rozumiem: można mieć własne zdanie
na mody, filmy, podpowiadanie...
Można marudzić, nie chcieć umierać,
nie chcieć kaktusów lub znaczków zbierać,

nie chcieć rad słuchać, głośnej muzyki
albo się uczyć matematyki,
nie chcieć być głupim albo nadętym...
ale
jak
można
nie chcieć
być
świętym?!

dziękuję, Halszko