Wiara - inne spojrzenie. Czy takie jak twoje?

Miłujący prawde

WIARA – inne spojrzenie. Czy takie jak twoje?

W 1 wieku n.e. zaczęli się pojawiać zwolennicy takiej trującej filozofii pochodzącej od greckiego mędrca Epikura.
Epikurejczycy za dobro najwyższe, w egzystencji człowieka, uznawali cielesne przyjemności, toteż odnosili się z pogardą do nadziei na życie po śmierci.
Czytasz:
„Ale pewni filozofowie — zarówno epikurejscy, jak i stoiccy — toczyli z nim[Pawłem] polemiki i jedni mówili:
"Co właściwie chce powiedzieć ten gaduła?",
drudzy zaś: "Zdaje się, że jest głosicielem cudzoziemskich bóstw".
Stało się tak dlatego, że oznajmiał dobrą nowinę o Jezusie i zmartwychwstaniu”;
”Usłyszawszy o zmartwychwstaniu umarłych, niektórzy zaczęli drwić, drudzy zaś powiedzieli:
"Posłuchamy cię o tym jeszcze innym razem"(Dzieje 17:18, 32).

Filozofia epikurejska była samolubna, cyniczna i na wskroś poniżająca. Można by ją przyrównać do dzisiaj panującej teorii ewolucji, o duszy nieśmiertelnej i tego typu urodzonych w ludzkich głowach błędnych poglądach.
Dlaczego było to takie niebezpieczne?
Bo zaprzeczanie zmartwychwstaniu pociągało za sobą daleko idące skutki.
Bez nadziei na bezkresną przyszłość
chrystianizm w gruncie rzeczy byłby "daremny".
Nie miałby sensu. Nic, więc dziwnego, że pod wpływem tego pogańskiego sposobu myślenia w zborze korynckim pojawili się też i jego zwolennicy.
I tu z tej strony Chrześcijanom w I wieku n.e. zagrażało przyjęcie takiej postawy, apostoł Paweł dostrzegł to i postanowił działać by temu się przeciwstawić.
W jaki sposób?
Skupił się na tym, by wzmocnić wiarę członków ZBORU w zmartwychwstanie.
Gorąco zachęcił swych współwyznawców: "Stańcie się niezłomni, niewzruszeni i miejcie zawsze mnóstwo pracy w dziele Pańskim, wiedząc, że wasz trud w związku z Panem nie jest daremny" (1 Koryntian 15:58).

To prawda, Biblia wskazuje, jak już teraz można prowadzić szczęśliwe życie.
Niemniej radzi też: “Trwajcie w miłości Bożej, oczekując miłosierdzia naszego Pana, Jezusa Chrystusa, ku życiu wiecznemu" (Judy 21).

A zatem Księga ta – BIBLIA, co bardzo mocno trzeba podkreślić, kładzie większy nacisk na życie wieczne, a nie na krótką teraźniejszą egzystencję.
Chrześcijanin chce przede wszystkim służyć Bogu i przekonuje się, że gdy daje Mu pierwszeństwo, jest szczęśliwy i zadowolony.
Ty przecież cenisz Jezusa, prawda? Pokonujesz setki kilometrów, by z bliskimi dla ciebie osobami być na Jego urodzinach – Czy nie?
A on nie zajmował się własnymi sprawami, lecz wytężał siły, służąc Jehowie i pomagając ludziom.
Polecił swym uczniom wyświadczać dobro innym, i to nie w nadziei, że tamci się odwzajemnią, ale ze szczerej miłości do nich.
Przypomniał im Paweł, że śmierć Chrystusa stanowiła spełnienie proroctw, i tym samym pomógł im lepiej zrozumieć sprawy duchowe (1Ko 15:3, 4)
„Albowiem przekazałem wam wśród pierwszych rzeczy to, co i ja przyjąłem, że Chrystus umarł za nasze grzechy, według Pism, i że był pogrzebany, a także został wskrzeszony trzeciego dnia, według Pism”.
Te zachęty były potrzebne. Konieczne wręcz!!!!
Dzięki takim zachętom mogli ufnie patrzeć w przyszłość.
Obecnie jako Świadkowie Jehowy spoglądamy w przyszłość z optymizmem!
Ale na czym go opieramy? Na wierze!!!
Rodzą się, więc ważne pytania:

Jak wiara pomaga nam odważnie patrzeć w przyszłość?
Jak wiara pomaga nam radzić sobie dzisiaj z problemami osobistymi, znosić prześladowania i naciski, z którymi się stykamy, służąc Bogu?

Jest takie świeckie powiedzenie, że ‘WIARA CZYNI CUDA’. Potwierdzane przez wielu ludzi, lekarzy miedzy innymi, terapeutów, psychologów i innych.
Jednak pytanie zasadnicze brzmi: Co możemy zrobić, by mieć więcej wiary i odwagi?
A „JAK WIARA WPŁYWA NA NASZE POGLĄDY”
Zastanówmy się!
W pewnym słowniku zdefiniowano wiarę jako
„mocne przeświadczenie o czymś, na co brak dowodu”.

Jednakże Biblia nie formułuje takiego poglądu, uwydatnia natomiast coś zgoła przeciwnego, że wiara opiera się na faktach, na realiach, na prawdzie. Pismo Święte wyjaśnia:

„Wiara jest to niezawodne oczekiwanie spraw spodziewanych, oczywisty przejaw rzeczy istniejących, choć nie oglądanych” (Hebrajczyków 11:1).

Prawdziwa wiara wywołuje u człowieka niezłomne przekonanie, że wszystko, co obiecał Bóg, jest tak pewne, jak gdyby już się spełniło stąd to oczekiwanie.
Fakty przemawiające za istnieniem czegoś nieoglądanego w rzeczywistości, są tak wymowne, iż wiara została tu uznana za równoważną z tego rodzaju dowodami.
Rolnik, który sieje widzi plon.

Występujący w Chrześcijańskich Pismach Greckich odpowiednik polskiego słowa
„wiara"- oznacza przekonanie oparte na niezbitych faktach, na prawdzie.
Inni bibliści Moulton i Milligan proponują, więc tłumaczenie:
„Wiara jest aktem własności rzeczy spodziewanych".

Jeżeli ktoś ma akt własności, to niewątpliwie ma też prawo do „niezawodnego oczekiwania", że pewnego dnia otrzyma daną posiadłość.
Wyraz przetłumaczony w omawianym wersecie na „oczywisty przejaw" (e'leg-chos) kojarzy się z przedstawianiem dowodów, zwłaszcza ukazujących sprawę w innym świetle, niżby to wynikało z pozorów.
Niepodważalne, przekonywające dowody ujawniają to, czego poprzednio nie wzięto pod uwagę, i w rezultacie obalają poglądy, które tylko wydawały się prawdziwe.

A zatem ani w Pismach Hebrajskich, ani w Pismach Greckich wiara bynajmniej nie jest „mocnym przeświadczeniem o czymś, na co brak dowodu". Wprost przeciwnie, jest ugruntowana na prawdzie.

Widzialny wszechświat i panujący w nim porządek świadczą o niewidzialnym Stwórcy oraz o Jego metodach działania (Iz 40:25, 26; Rz 1:20)
Niezawodność Słowa Bożego i dokładne spełnienie się zawartych w nim proroctw daje dodatkową podstawę do wiary we wszystkie obietnice Jehowy (Joz 23:14; Rz 10:17)
Dzięki studiowaniu Biblii Świadkowie Jehowy wiedzą, co Bóg obiecał i dlaczego nic nie zdoła Go powstrzymać od spełnienia tych obietnic.
Istotne jest więc, na przykład, przypominanie sobie:
Jakie jest znaczenie imienia Bożego ‘Jehowa’, które to imię w o bardzo głębokiej treści wybrał sobie sam Bóg.
Dosłownie znaczy ono: “On powoduje, że się staje".
I tak jest w rzeczywistości, bo wszystko istnieje dzięki Niemu.
[/b]