O żalu doskonałym i niedoskonałym można przeczytać u x. Kaszkowskiego. Krótko zaś to tyle, że gdy kto jest owładnięty żalem doskonałym, w te pędy biegnie do kościoła, aby przystąpić do sakramentu pojednania, gdyż samo przebywanie z daleka od Pana ciąży mu nieznośnie.

Co zaś do argumentacji, że "lepiej nie przekładać spowiedzi na bliższe czy dalsze kiedyś, bo nie wiadomo co się do tego czasu zdarzy", to jest ona ewidentnie produktem żalu niedoskonałego. Dla tego bowiem, kto żałuje doskonale, to co najstraszniejsze - to jest grzech - już się zdarzyło, a życie bez Boga w sercu wydaje mu się przedsionkiem piekła.

A jak akurat biegnie w te pędy i potrąci go samochód?

Jeżeli zginie na miejscu, to idzie do Czyśćca, bo to był przecież żal doskonały. Jeżeli zaś trafi do szpitala, to znajdzie tam księdza.

No, czyli jeśli ktoś żałuje to będzie zbawiony.

I to nie tylko jeśli wyspowiada się od razu po grzechu. Jeśli spowiedź w najbliższym czasie po grzechu była konieczna do zbawienia to wielu wielkich świętych, którzy nawrócili się po latach trwania w grzechu (np. Augustyn) umieściłbyś w piekle

Zastanawiam się, w jakiej formacji nauczono Cię tak przekręcać cudze wypowiedzi. Czy możesz zdradzić, gdzie posiadłaś tę interesującą umiejętność?

Nie przekręcam, może zrobiłam tylko pewien skrót myślowy.

Po prostu chciałam pokazać (i udało mi się to), że nie jest tak, że jeśli ktoś umrze w stanie grzechu ciężkiego od razu i idzie do piekła, jak to sugerowałeś wcześniej. Bo jeśli żałuje to mimo, że się nie wyspowiadał pójdzie do czyśćca - co sam przyznałeś.

Także jeśli ktoś się nie spowiadał przez całe życie a w momencie śmierci żałuje za swoje grzechy (jak np. dobry łotr) też może być zbawiony.

Jeżeli sama nie jesteś w stanie pojąć swoich matactw, to dyskusja z Tobą - wybacz - nie ma sensu.

A może powiedz, z czym konkretnie w mojej tezie się nie zgadzasz?
Przypominam:

W skrócie: grzechy odpuszcza Bóg żałującemu człowiekowi a nie sam rytuał. Jeśli ktoś nie mógł się wyspowiadać a miał żal doskonały pójdzie do nieba (czyśćca).

Dobrze więc...
Napisałem, że zbawiony będzie ten, kogo przenika żal doskonały w chwili śmierci. Nie napisałem, że sam żal wystarcza do zbawienia, ponieważ żałować można wielu rzeczy. Czytałem o przypadku, kiedy to kobieta umierająca po ciężkim wypadku, prosiła księdza jedynie o potrzymanie lusterka, albowiem chciała się umalować przed śmiercią. Drugiej ręki już niestety nie miała...

Wniosek błędny, bo wynika z błędnego.

Dokumentnie przekręciłaś cały sens mojej wypowiedzi. Albowiem:

1. Nie każdy żal jest zbawienny, lecz tylko doskonały, niedoskonały zaś jedynie w połączeniu z łaską sakramentu pojednania.
   
2. Spowiedź w najbliższym czasie po grzechu, nie jest konieczna do zbawienia (i nigdzie tego nie napisałem), lecz grzesznik żałujący doskonale, pragnie jej, bo jest ona pojednaniem z Bogiem. Może tego nie rozumiesz i spowiedź jest dla Ciebie jakąś udręką, ale dla mnie jest ona pojednaniem z Bogiem, przystępuję do niej z ochotą, a to co nazywane jest pokutą, spełniam z radością, bo jest to jeszcze jedna okazja, aby się do Umiłowanego zbliżyć. Możliwe, że się mylę w ocenie Ciebie, ale na razie wnioski jakie płyną z Twojej wypowiedzi, sugerują, że sakrament pojednania jest w Twoim wypadku czymś obciążającym...
   
3. Kiedy jednak ktoś, kto odkłada swoją spowiedź (pomijając już z jakiego powodu), znajdzie się na Sądzie ostatecznym, to może się okazać, że nie otrzyma zbawienia, ponieważ go ono nie obchodziło. To zaś, że go nie obchodziło, jasno wynika z jego postępowania. Gdyby bowiem pragnął zbawienia i bycia z Bogiem, pojednał byłby się z Nim jak najszybciej.
   
4. Wreszcie, nikogo w piekle nie umieszczam, św. Augustyn zaś (oraz wielu przed nim i po nim), nawróciło się po latach życia w grzechu, jedna nie było w tym żadnej ich zasługi, a jedynie to, że Bóg był pełen litości i miłosierdzia. Wielu jednak było takich, którzy w swej zatwardziałości przegapili szansę nawrócenia i teraz ich los jest wątpliwy. Nie ma w tym nic śmiesznego, bo i na tym forum jest wiele tęgich głów, którzy mogą być potępieni tylko z tego powodu, że uparcie nie chcą się nawrócić.

Nie zamierzam bawić się w odkręcanie, licytowanie kto, kiedy, co napisał itd. Napisałem ten post pod wpływem wczorajszych czytań mszalnych, nie zaś dlatego, że bawią mnie tego typu dyskusje.