Zastanawiam się co zrobić. Przez ostatni czas męczy mnie codzienność, ta rutyna która mnie otacza, do tego szkoła. Problemy.. i w kółko to samo. Przez to tworzą się kłótnie z przyjaciółmi i po prostu mam juz dość takiego czasu. O modlitwie coraz częściej zapominam, nie jest ona już dla mnie chlebem powszednim jak kiedyś. Czuje, że oddalam się od Boga, co jeszcze bardziej dobija. Na szczescie nie brakuje mi chęci i mam w sobie to pragnienie, żeby byc bliżej Niego.
Potrzebuje czegoś, kogoś, jakiejś inspiracji... jakiegos kopa, czegos nowego... Sama nie wiem....
przezycia.. porozmawiania z kimś ( najelpiej ksiedzem) który powie mi jakies dobre slowo, ktore pociagnie mnie do przodu... Ale musi to być ktoś, z kim chyba nie mialam okazji jeszcze rozmawiac czy sie spowiadac, bo Ci ksieza zazwyczaj mowia mi ciagle to samo.. to tez jest dobre i wazne ale potrzebuje czegos innego...
Nie mam pojecia, co zrobic, zeby bylo lepiej... Kręce się w kółko i nic obegoz tego nie ma.
Jak myslicie, co bbedzie najlepszym rozwiazaniem.. bo dalesze czekanie na jakis znak, zmiane mnie wykonczy ..

Najlepszym rozwiązaniem będzie WSPÓLNOTA. Człowiekowi wspólnota jest potrzebna do rozwoju duchowego - z nią jest dużo prościej.
Osobiście poleciłabym Odnowę w Duchu Świętym... jeśli szukasz "jakiegoś kopa, czegoś nowego" to powinno ci się spodobać w Odnowie. To jest dosyć interesująca wspólnota. Chociaż nie wiem, czy szukanie wrażeń jest najlepszą motywacją do szukania wspólnoty... Ale jednak polecam Odnowę

Należe do wspolnoty. Co prawda spotkania są raz w tygodniu po 2 h, poza tym nie jest to jakas 'zaawansowana' duchowo wspolnota. Potrzebowalabym wlasnie czegos wiecej. Ale musze tez brac pod uwage ze jestem teraz w klasie maturalnej i nie mam zbyt wiele czasu. A poza tym nalezenie do 2 wspolnot uwazam chyba za niezbyt dobry pomysl.. Wiec to jest dobra mysl, ale chyba nie ten czas. Ale dzieki

Tak, to podobno niezbyt dobry pomysł - mi wszyscy odradzali należenie do dwóch wspólnot jednocześnie Ale i tak byłam jednocześnie w 2 wspólnotach przez ponad rok, też w klasie maturalnej i było ok

No to może np. jakieś rekolekcje weekendowe, może jakieś spotkania czy coś...

Dobre rekolekcje zawsze sa wskazane. Natomiast nie szukalabym na sile niczego nowego. Moze to czas na odpowiedz, czego szukasz, Boga, ktory najczesciej jest milczacy i ukryty, czy znakow Jego obecnosci, ktore dostarczaja Ci lakoci duchowych? Nie rob nic na sile, ale postaraj sie trwac w Jego obecnosci, bez slow, tak po prostu. Moze bedziesz w stanie ofiarowac Mu 20 minut dziennie. Po prostu usiadz ze swiadomoscia Jego obecnosci i trwaj. I to nic, ze bedziesz miala natlok mysli, oddal je i trwaj dalej. Moze zechcialbys sie zapoznac z modlitwa glebi (centering prayer)? Warto. W internecie znajdziesz wiecej na ten temat. Wiem tez, ze w Polsce sa dostepne ksiazki o. Thomasa Keatinga i o. Basil Penningtona.

Wpisujac w google ich nazwiska, znalazlam to

Pozdrawiam

- wspólnota
- kierownik duchowy
- rekolekcje
- zainteresowanie się jakimiś książkami o duchowości (np. 1. "Po co bierzmowanie?" - ks. Piotr Pawlukiewicz - niezależnie od tego czy to już po czy jeszcze przed bierzmowaniem; 2. "O duchowości inaczej" - Anselm Grün Osb; 3. "Urzekająca. Odkrywanie tajemnicy kobiecej duszy" - John Eldredge, Stasi Eldredge; 4. "Jak wielki jest twój Bóg" - Paul Coutinho, itd.)
- zastanowienie się nad swoją modlitwą (czy wystarczająco się w nią angażuję?)

Zadałbym też pytanie jak korzystasz ze swojego czasu wolnego, przede wszystkim z niedzieli. W niedzielę powinniśmy świętować, poświęcić Bogu i zdecydowanie ograniczyć wszelką pracę i zajmowanie się wieloma rzeczami, wyciszyć, zastanowić. Taki czas wolny jest bardzo bardzo potrzebny. Jeśli i niedzielę traktuje się jak inny dzień (poza niedzielną mszą św.), to znużenie i codzienność mogą szybko przyjść. Nie bez powodu mamy nakaz "dzień święty święcić".

Może też być jak najbardziej tak, że to co przeżywasz jest dobre, może być czasem przygotowania do wejścia w duchowość, wiarę znacznie głębiej.

Dzięki. Część z tych książek juz czytałam. Co, do czasu po mszy w niedzielę powinnam to przemyśleć. kierownika duchowego mam, z kolei nie jest w stanie za kazdym razem mowic mi czegos nowego, zaskaujacego co mnie nagle oswieci, bo to niemozliwe. A rekolekcje.. nie mam zbytnio czasu teraz, chocbym bardzo chciala.
Czuje, ze potrzebuje z kims porozmawiac o tym wszystkim, kims kto wcale dobrze mnie nie zna i bardziej obiektywnie spojrzy. Tylko nie wiem z kim....

A nie szukasz czasem na siłę nowości i atrakcji? Życie generalnie w większości składa się ze zwyczajnych dni, bez fajerwerków. Skup się na nauce, weź się za modlitwę (nawet jeśli wydaje Ci się bez "polotu"), trzymaj się tego, co mówi ci Twój kierownik duchowy (nawet jeśli to nie są żadne zaskakujące nowości). A może po prostu odpocznij trochę? Wyjedź na narty na weekend, idź na basen albo urządź z przyjaciółkami babski wieczór z dużą ilością czekolady i naiwną komedyjką romantyczną? Stres w połączeniu ze zmęczeniem potrafią dużo namieszać.

kawa możesz mieć sporo racji. na nartach bylam tydzień temu. To fakt, stres i zmeczenie bardzo mnie przygnebia. 'skup sie na nauce, wez sie za modlitwe' latwo powiedziec, trudniej wykonac. i to jest najgorsze bo nie mam motywacji..

Nie mówię, że ma być łatwo tylko, że tak należy, tak jest najlepiej. i mówię to z mojej przedsesyjnej pustki motywacyjnej, zawalona podręcznikami. Po prostu- trzeba, to trzeba. O relacje z Bogiem też trzeba się troszczyć, mimo że czasami się nie chce. Bez tego na pewno nie damy rady

Taa... ja też właśnie mam pustkę przedsesyjną i żyję głównie na haśle "oby do wiosny", bo teraz nic mi się nie chce z jednej strony a z drugiej chciałabym coś ciekawego zrobić byle się nie uczyć

ja dzisiaj rozmrażałam lodówkę i oglądałam "Klan". Bardzo zajmujące