dominikdano - obawiam się , że dalej jesteś w stanie uśpienia , szyszkownik

Nie wiem czy Mooji dostaje za satsangi i inne spotkania lub sesje medytacyjne pieniądzew gotówce, czy jest bogaty z domu, albo polega na utrzymaniu sponsorów. Niewątpliwie sponsorów miał również Budda i Jezus, i to bardzo zamożnych. Były to ofiary i nadania dla ich wspólnot, dla snghi Buddy. Szczególne, że w znacznym stopniu, a może nawet w większym były to sponsorki. Obaj nauczyciele mieli u kobiet lepsze notowania. Ośrodki zen na Zachodzie utrzymywane są głównie z datków członków sanghi. A taki Osho miał blisko 1000 Rolsów na swój użytek.
Gdyby o oświeceniu Mistrza miała świadczyć jego sytuacja materialna, to ci, którzy uważają, że powinien on być żebrakiem mają do wyboru olbrzymią ofertę wszelkiej maści meneli klęczących pod kościołami, pod bankiem, lub w innych publicznych miejscach. Tym, którzy nie mają takich wymagań polecam nauczycieli, których wymieniłem w tym wątku, ale jest ich jeszcze paru żyjących. Tu się mozna zapoznać.
http://www.tuiteraz.eu/index.php?option ... 44&lang=pl
a tu jest spora grupa XX-wiecznych mistyków
http://www.tuiteraz.eu/index.php?option ... 39&lang=pl

Kończę rozmowy z tobą. kilkakrotnie opisałem co oznacza w buddyzmie termin pustki, ty uparcie powtarzasz, że jest to nicość. Błędnie rozumiesz cel buddyjskiej praktyki, mówiąc komuś o tym czym on jest wprowadzasz go w błąd więc proszę nie rób tego.



Szyszkowniku Twoja ocena Moojiego jak widzę wynika z przywiązania do stylu nauczania. Po tym w jakiej formie przejawia się nauczanie oceniasz czy jest dobre czy złe, a to duży błąd. Znam ludzi, którzy spotkali Moojiego na żywo, więcej im to dało niż całe tygodnie studiowania sutr, czytania logicznych wywodów na temat natury umysłu z Nagardźuny i innych mędrców buddyjskich. "Po owocach ich poznacie". Nie mówi tak jakbyś chciał ale to jest TWÓJ problem. Jego satsangi działają, pozwalają zauważalnie pozbyć się wielu tendencji, poluźnić chwyt ego. Więc skoro Ty widzisz "popelinę", a tej popeliny tam nie ma to jest w Twojej głowie Wyrzuć popelinę.

Może nie wczytałeś się jeszcze za dobrze w kanon palijski, trafisz tam na wiele świeczek, oceanów i fal. Mooji niektóre rzeczy powtarza po Buddzie.

a co myślisz osiągnąć w buddyzmie ? nicość , pustke , ciebie nie będzie .rozmyjesz się . tylko , że to jest niemożliwe to ty wyobrażasz sobie , że gdzieś podążasz . to twój umysł podsycany sprytnie przez złego ducha którego ty nazwiesz swoim przewodnikiem będzie budował jakąś bliżej nieokreślona budowlę .
jeżeli będę miał trochę czasu to opiszę przykład człowieka , który również zafascynowany wizja czegoś podążał jak myślał swoją drogą i za swoim przewodnikiem .by w końcu zrozumieć czym lub kim był jego przewodnik i czym były jego złudzenia opuszczania swojego ciała i wędrowania .świat duchowy to istne szaleństwo nie zaznajace nigdy spokoju .

Z tego co się zorientowałem Mooji naucza mistyki na poziomie tat tva asi. Na temat siunjaty (buddyjskiej pustki) chyba się nie wypowiada. Tat twam asi to doświadczenie mistyczne znane we wszystkich systemach. W chrześcijaństwie jest to interpretowane jako zjednoczenie mistyka z Bogiem, ale z zachowaniem jakiejś formy relacji tych osób.

Siunjatę (pustkę) można zrozumieć intelektualnie, jeśli ma się subtelną inteligencję, zdolną wyobrazić sobie nierzeczywistość czasu. Czas jest złudzeniem umysłu porównującym kolejne stany przejawiającej się rzeczywistości. Przeszłość ani przyszłość nie istnieją. Pierwszej już nigdzie nie ma, drugiej też jeszcze nigdzie nie ma. Wszystko co się przejawia jest zawsze TERAZ. Dzięki funkcji pamięci umysł ludzki porównując to co właśnie jest z tym co było i co może nastąpić tworzy sobie złudzenie czasu. Tak w skrócie można to przedstawić.
Skoro czas nie istnieje to jak się to dzieje, że jednak wszystko się zmienia?
Tu właśnie przydatna jest idea siunjaty - pustki, dzięki której wszystkie rzeczy i zjawiska mogą zaistnieć.
Daltego puska jest formą, a forma jest puską i dlatego Jezus mógł powiedzieć, że je drogą i prawdą i życiem. Samym żywym życiem.
To co gawiedź uważa za buddyjską pustkę można przeczytać w powyższym poście.

Cóż może i macie racje - preferuję inny styl nauczania. Jeśli nauczanie Mooji komukolwiek pomogło, to jest to najważniesze kryterium.

mistyka to kontemplacja to Bóg i człowiek , innej relacji - obojetne co sobie wymyślisz nie możesz nazwać mistyką (no możesz tylko , ze to nie będzie mistyka tylko takie coś co ty sobie wytworzysz w swoim umyśle i nazwiesz to mistyką )
nie możesz sobie wyobrazić nierzeczywistości czasu bo to jest niemożliwe dla tu i teraz . jesteś bytem materialnym i jako taki dotyka cię czas . czas nie jest złudzeniem . to co nazywasz pustką i formą to wolna wola człowieka , która go kształtuje i tworzy to co nazywasz teraz .bez twojego indywidualizmu nie stworzysz teraz . aby to się stało musisz być ty co jest niemożliwe w buddyzmie .nie ma zjawisk , których nie ma .nie ma też pustki którą zapełniasz . jest twoja rzeczywistość tworzona przez ciebie , ale w realnym świcie materialnym lub duchowym .
Jezus jest Bogiem dlatego jego słowa są takie właśnie droga , prawda i życie .to nie ma nic wspólnego z buddyzmem w którym ty sam jesteś lub chcialbyś być dla siebie swoja drogą i swoją prawdą . tyle , że budujesz to na podstawie swojego rozumu w którym chcesz podążać swoja drogą opartą na jakichś założeniach , na jakichś konkretnych kierunkach przeczytanych lub zasłyszanych - do których dobudowałeś sobie swoją wizję czasu .

Czas jest złudzeniem umysłu.
Wszystko jest ułudą umysłu, sam ludzki umysł też jest taki, ale to już wyżyny mistyki.
To co się przejawia zmysłom to projekcja Umysłu przez wielkie U. To są też wyżyny mistyki.
Nie tylko od tysięcy lat tego uczy najwyższa mistyka, bo dziś już współczesna nauka zaczyna badać i te sfery rzeczywistości. Wiele dziś wskazuje na to, że w rezultacie faktycznej i oczywistej konfrontacji nauki z religią, coraz silniejszej rywalizacji o przywództwo nad umysłami (małe u ) ludzkości w nadchodzącym okresie i wielowymiarowego konfliktu między nimi, uwolniona z okowów religijnego absurdu nauka zmarginalizuje większość religii, które niewiele już mają światu do zaoferowania. Nauka przekraczając magiczny i mityczny poziom świadomości, rozwija się na poziomie racjonalnym i ma wszelkie dane po temu, by stworzyć (już to się dzieje) również własną mistykę – hiperracjonalny poziom świdomości

[...]

Gangaji - nauczycielka b;iska Moojiemu z uwagi na wspólna tradycje i jej przekaz od Mistrzów.


Gangaji (właściwie Merle Antoinette Roberson) urodziła się w 1942 roku w Texasie w USA. Wychowywała się w Missisipi, gdzie po ukończeniu tamtejszego Uniwersytetu w 1964 roku wyszła za mąż i urodziła córkę. W 1972 roku przeniosła się do San Francisco. Tam rozpoczęła studia nad własnym życiem i badanie głębszych poziomów własnej istoty. Przyjęła ślubowania Bodhisattvy, praktykowała ZEN i Vippasanę, pomagała w kierowaniu Centrum Medytacji Buddyzmu Tybetańskiego. W rejonie Zatoki Meksykańskiej zajmowała się również akupunkturą.
Pomimo odnoszonych sukcesów wciąż odczuwała niezwykłą tęsknotę za głębszym spełnieniem. Podążała wieloma ścieżkami, aby zmienić własne życie – włączając w to związki partnerskie, macierzyństwo, aktywność polityczną, karierę naukową i duchową praktykę. Niestety żadna z tych rzeczy nie przyniosła jej prawdziwej satysfakcji.
Po wszystkich rozczarowaniach sobą i życiem postanowiła ostatecznie poprosić o pomoc przeprowadzając w tym celu specjalną praktykę. W odpowiedzi na to szczere wołanie, za namową swego drugiego męża Eli Jaxon Bear, w 1990 roku wyjechała do Indii.
Tam nad brzegami Gangesu spotkała niezwykłego człowieka Sri H.W.L. Poonja znanego jako Papaji.
To on ostatecznie otworzył jej bramę do samopoznania. Zachęcił, aby zaprzestała wszelkich poszukiwań i pozwoliła sobie na proste bycie.
Podczas tego spotkania dobiegła końca osobista historia cierpienia Gangaji, a obietnica prawdziwego życia – dotychczas ukryta – zaczęła rozwijać się i rozkwitać. Gangaji odkryła, że przebudzenie jest w istocie dostępne dla każdego w każdej chwili.
Od tamtego czasu z tym przesłaniem podróżuje po świecie dając wykłady dla poszukujących z różnych grup społecznych. Jako nauczycielka i autorka książek dzieli się swoim bezpośrednim doświadczeniem i istotą przekazu, który otrzymała od Papaji. Wszystkim, którzy tego pragną ofiaruje możliwość prawdziwej i trwałej realizacji. Poprzez własne życie i słowa w potężny sposób wyraża jak można odkryć prawdę o tym kim się jest i jak pozostać prawdziwym wobec tego odkrycia. Zachęca do odkrycia możliwości życia w wolności i radości prostego bycia.
Zapraszamy do przeczytania artykułu ‘Koniec wszelkich wymówek’ – tekstu o duchowej ścieżce i esencji nauk Gangaji (w zakładce artykuły)
Uzupełniając powyższą notę biograficzną warto dodać, że Gangaji jest autorką kilku książek – The Diamond in Your Pocket, Freedom and Resolve, You are That, Just like You – oraz założycielką Fundacji non profit, której celem z jednaj strony jest przedstawienie nauk oraz przesłania Gangaji, a z drugiej służba wszystkim poszukującym w rozwijaniu potencjału ukrytego w samym rdzeniu ich istoty.
[...]

to znaczy się gdzie .
umysł jest ułudą ,projekcja umysłu i zmysły prysły . dobre .religijny absurd .wielowymiarowy konflikt.hiperracjonalny poziom świadomości . krótko mówiąc - trzeba obejrzeć - matrix reaktywacja.

Właśnie teraz jest emitowanyw tvn7. Jest tak samo pouczający.

Wystarczy reklamy Mooji.