Mam pewne poważne pytanie. Czy nie uważacie, że nauka o Bogu w szkole jest indoktrynacją dzieci, de facto przymusową, bo mało które dziecko może się wypisać?
Rozumiem, że wy jako rodzice wierzycie, ale czemu wciągacie w to dzieci? Czy nie lepiej by było nauczać je moralności (na to nigdy nie jest za wcześnie), ale czy sam fakt akceptacji bytów nadprzyrodzonych nie powinien nadejść razem z pełnoletniością? - bo przecież 7-latkowi łatwo wszystko wmówić...

moim zdaniem każde dziecko powinno mieć możliwość odbywania lekcji religii z nauczycielem swojego wyznania [jak wiadomo jest to niemożliwe], a jeżeli nie możemy spełnić tego warunku, to sądzę że powinniśmy nauczać etyki i moralności a naukę religii zostawić na uczenie w domu/kościele,

lecz z drugiej strony, nie chciałbym by wiele dzieci, które w domu nie dowiedzą się nic więcej ponad pojemności butelek/puszek po tanim alkoholu, nie miały dostępu do nauczania o Bogu, ale dlaczego od razu o Bogu w Katolickim wydaniu? Wiele razy byłem na ekumenicznych spotkaniach, ksiądz jakoś potrafił mówić tak, że wszyscy się czuli jakby byli "z jednej parafii", dopóki oczywiście na koniec nie zarządził podziękowania za spotkanie Marii, więc dlaczego by nie spróbować uczyć takich podstaw wiary, jak "Bóg cię kocha", czytać z dziećmi Biblię, rzeczy które nas łączą, a nie dzielą?

Ja osobiście uważam (co zresztą robię) że nawet ateista lub totalny innowierca powinien chodzić na religię w szkole. Możę poznać stanowisko katolików (uczniów jak i nauczycieli) w sprawach aborcji, eutanazji, homoseksualizmu. Może się dowiadywać o nieścisłości w Bibli. Możę posłuchać rewelacyjnyc opwieści niektórych sióstr, księży. Niektórzy katecheci dają wolną rękę: słuchaj, albo rób coś, aby nie przeszkadzać. Bo czy jeżeli ktoś jest wierzący, wie w co wierzy, to czy JAKIEKOLWIEK przedstawienie tej wiary w inny sposób może ją zmienić? Czyli np. gdyby odnaleziono grób Jezusa, to czy wszyscy katolicy przestaliby wierzyć? Moim zdaniem tylko ci wierzący - niepraktykujący...

Myślę że religia powinna być w szkołach:

- w czas dzieciństwa jako nauka
- w rozumnym wieku dorosłym, jako ostrzeżenie...przed tą nauką.