mam pewne wątpliwośći
wiem, ze może nie powinnam pisać o tym na forum, ale z drugiej strony głupio mi co tydz latać do spowiedzi z każdymi wątpliwościami...
chodzi o to, ze w ostatnim czassie powiedziałam mamie że wybiera msię z koleżanką gdzieś, a tak naprawdę poszłam spotkac się z pewnym kolegą....
źle się czuje z tym, że tak zrobiłam, ale nigdy nie wychodziłam z "płcią przeciwną" nigdzie i nie wiedziałam jak mamie to powiedzieć, bo się wstydziłam i bałam się jak na to zareaguje, a z drugiej strony niechciałam znowu odmawiać koledze....

czy związku z tym nie mogędzisiaj przystąpić do Komunii Św.?

Nie jest to wielkie przestepstwo, no , moze jakas mala niedoskonalosc.Moim zdaniem mozesz przystapic do Komunii sw.
Zacznij przyzwyczajac Twoja mame do tego, ze bedziesz wychodzila z "plcia przeciwna".

Na moje oko nie jest to grzech ciężki bo na pewno nie była to "poważna materia".
I racja - zacznij przyzwyczajać mamę że masz nie tylko koleżanki ale i kolegów, to normalne

Czy poważnym grzechem jest wątpienie w moc modlitwy i mówienie, że ona nic nie daje?

Moim zdaniem to też raczej pomniejsze przewinienie, grzech który nie należy do domeny ciężkich, czyli wymagających spowiedzi i nie powodujący przeciwwskazań do Eucharystii.
Natomiast na pewno występuje tu "napięcie" pomiędzy tobą a matką.
Należy się zastanowić, czy "zatajenie prawdy" wynika z nadopiekuńczości matki, czy może z pewnego napięcia (np. seksualnego, co jest absolutnie normalne i chyba nikogo nie omijające) pomiędzy tobą i kolegą i ze świadomości, że matka może tu mieć faktycznie podstawy do obaw.
W pierwszym wypadku rozmowa z matką o tym, że posiadanie kolegów i spotykanie się z nimi to normalna sprawa powinno załatwić sprawę.
Drugi przypadek jest bardziej problematyczny (bardzo dużo zmiennych) i nie da się tu przez internet poradzić coś konkretnego...
Tak czy inaczej, powstał jakiś problem i trzeba go rozwiązać, bo brnięcie w niedomówienia tylko będzie pchało Cię głębiej w kolejne niedomówienia i kolejne kłamstewka.
Zastanów się kto ma (tak obiektywnie) rację - Ty czy matka. Tak czy inaczej w każdym przypadku szczera rozmowa z matką powinna pomóc - matka nie chce raczej twojego zła.

A to zależy. Jeśli tylko masz jakieś tam chwilowe wątpliwości, jest ci trudno, masz wrażenie że Bóg cię nie wysłuchuje z jakichś tam powodów ale ogólnie wierzysz że jest i cię słucha to nie jest to grzech.

Ale jeśli ogólnie uparcie negujesz sens modlitwy, twierdzisz że Bóg i tak jej na pewno nie wysłucha (bo np. Go nie ma) i że w ogóle modlitwa to głupota to trzeba by się zastanowić czy to nie jest grzech przeciw Duchowi Świętemu "Sprzeciwiać się uznanej prawdzie chrześcijańskiej", gdyż ogólnie chrześcijanie uznają, że Bóg jest, kocha człowieka i Go wysłuchuje.

PS. Gwoli ścisłości: modlitwa NIE MA mocy więc nie jest najmniejszym grzechem wątpienie w nią. Moc ma Bóg, który wysłuchuje człowieka.

W Boga wierzę, modlić się modlę, ale ostatnio coś się dzieje, że w mojej głowie pojawiają się dziwne myśli, one już kiedyś u mnie występowały ale nagle znikły, teraz wracają znowu. Mam wątpliwości co do istnienia Boga, odrzucam te myśli, ale one powracają z większą siłą i zaczynam głupie rzeczy mówić tak ja z tą modlitwą. To jest chore, bo wiele razy przecież modlitwa mi pomogła.