Witam.

Miewam różne problemy z wiarą, chcę wam napisać o jednym z nich.

Wszystko jest dobrze aż tu nagle taka myśl- Pan nie istnieje. Wszelakie próby udowodnienia sobie, nawet te praktycznie niezbite( mam takie z prywatnych doświadczeń) nie dają skutku i moje serce nie może dopuścić prawdzie o Bogu...

Po jakimś czasie to mija, jednak nie wiem czy powodem tego jest słaby fundament wiary czy może próba jako że od jakiegoś czasu myślę o zakonie, jednak takie zachwiania burzą nieraz to co buduję od jakiegoś czasu- łączność z Bogiem.

Jeśli ktoś ma jakieś podobne problemy, to proszę napisać

Z góry dziękuję i pozdrawiam

Czego twoje serce nie może dopuścić?
Tego że Pan istnieje czy nie istnieje?

a może próba?..On nie zawsze jest w nas mocny obecnością..wymaga też naszego stanowiska,woli,wyboru-opowiedzeniem się (bądź zimny,albo gorący)

Nie pamiętam dokładnie ale chodzi o to, że Boga trzeba stracić , żeby nabyć go pełniej .

Chyba coś pomyliłeś, bo ja słyszałem inne słowa Tomasza a Kempis:
wszystko* stracić, żeby wszystko zyskać,
porzucić pragnienia, żeby uzyskać spokój.
*Ale żeby potrzebne było stracenie także Boga? Kto jest autorem takiej myśli?

Kilka miesięcy po nawróceniu miewałam podobne problemy, ale dzięki Bogu jest coraz lepiej. Grunt to prosić Pana Jezusa o pomoc (szczególnie w chwili, gdy dręczą nas bluźniercze myśli), a cierpienia staną się źródłem uświęcenia

Ja mam.

Elbrus--a jednak..dokładnie tak jest ..Boga się traci,choć On nie odchodzi--koniec z pocieszeniami,z pewnością,z łatwością..poczucie utraty Boga,odrzucenia przez Boga.oschłości w modlitwie,przeszkody ..czasem dochodzi do odpuszczenia sobie modlitwy--to taki test..czy raczej okazja do wykonania wyboru,postanowienia woli.wzmocnienia w praktykach-choć nie przynoszą one ani ukojenia,ani satysfakcji,ani poczucia sensu

BumBleBee... szatan bardzo mocno na Ciebie działa. To całkowicie normalne, że jesteśmy tylko ludźmi i jesteśmy kuszeni przez złego. Ja osobiście też często mam takie myśli, jednak jeżeli nie zapomnę to mówię przy spowiedzi świętej o tym. Polecam znaleźć dobrego przewodnika duchowego który poprowadzi Ciebie do doskonałości wiary.

Kiedy czytam posty dotyczące problemów z wiarą, dziwnych pokus to zwykle zastanawiam się czy osoba mająca takie trudności jest całkowicie zdrowa. Po wyeliminowaniu objawów choroby można skupić się na problemach duchowych.
Wydaje mi się, że osoba mająca problemy duchowe powinna postarać się o mądrego kierownika duchowego, który wie jak postępować z chorą osobą lub osobą o niewłaściwie ukształtowanym sumieniu.

Przyznam, że takie stwierdzenie budzi u mnie pewne obawy.Kto nie z nami...

Niepokoje duchowe są również symptomem chorób. Chory nie poradzi sobie sam z różnicowaniem. Potrzebny jest doświadczony kapłan.

Jeżeli to uznać za żarty,to są niskiego lotu

Witaj blueblemble, ja mam takie momenty. Nie chodzi u mnie o istnienie Pana Boga tylko o inną myśl. Pojawia się to nagle niczym flesh/ obraz. Ja już wiem że to szatan. Wg mojego spowiednika taka myśl krótka to nie jest grzech tylko kuszenie. Ja wtedy od razu zaczynam w myslach odmawiać koronkę do miłosierdzia Bożego i ta myśl odchodzi. W dodtaku wiem że to tylko myśl podsunięta przez szatana i wiem że jest kłamstwem, nawet się na tym nie rozwodzę, tlyko odmawiając w myślach koronkę staram się przenieść mysli na inny teren.

A tak na poważnie,to kiedyś miałem ,jak wyczytałem w internecie tzw.dusiołka."Usiadło" na mojej piersi "ciało" o wadze przynajmniej 100kg. Męczyło mnie to z dobre 10-15 sekund.Bałem się otworzyć oczy,spociłem się przy tym jak przy 40-stopniowej gorączce.Na szczęście minęło to i już się nie powtórzyło.Podobno to jest paraliż senny. Całkowicie naturalna sprawa. Dotyczy każdego bez wyjątku. Problem pojawia się, gdy nagle zostajemy wybudzeni - umysł już pracuje a ciało śpi.Czy nie stąd te legendy o zmorach nocnych itp.