Spór dotyczył dwóch spraw:
1. Czy istnieje NAKAZ odprawiania twarzą do ludu?
2. Czy istnieje NAKAZ stawiania stołu w istniejących kościołach z wysokim ołtarzem.

Odpowiadając na Twoje pytanie: wolno twarzą do ludu, i to wątpliwości nie budzi. Spór dotyczy pytania "czy trzeba?". I czy trzeba dostawiać stoły w kościołach.

Dziękuję, że to zauważyłeś

Nie ma zakazu. Był (o ile dobrze pamiętam) do 1964 r. aczkolwiek, jak pisze wielu wybitnych liturgistów (Gamber, Reid, etc.) - od mniej więcej lat 20-30 ubiegłego stulecia był coraz częściej łamany przez wielu duchownych (np. ks. Karola Wojtyłę w latach 50-tych podczas Mszy św. polowych), zwłaszcza podczas celebracji dla młodzieży, na portatylach.

My się nie pytamy o to, dlaczego się odprawia "do ludu", tylko dlaczego się powszechnie twierdzi, że tak TRZEBA i inaczej NIE WOLNO!?

Jedyny przepis, który mówi coś o "wstawianiu nowych ołtarzy" to obecny:

IGMR 303. (...) Gdy zaś w kościołach już istniejących dawny ołtarz jest tak ustawiony, że utrudnia uczestnictwo wiernych, a nie może być przeniesiony bez naruszenia wartości dzieła sztuki, należy zbudować inny ołtarz stały, artystycznie wykonany, i poświęcić go zgodnie z Pontyfikałem. (...)

Pomijając "drobny" szczegół, że powyższy przepis nie ma ŻADNEGO oparcia w konstytucjach Drugiego Soboru Watykańskiego, wytłumacz mi, dlaczego w 99,99% już istniejących kościołów "dawne ołtarze były tak ustawione, że utrudniały uczestnictwo wiernych"? Dlaczego np. na Jasnej Górze "nie utrudniały" i tam nic nie wstawiono?

I czy ten biały plastikowy rupieć z parafii w Mauthausen jest "artystycznie wykonany"?

Obowiązujące przepisy mówią:

299. Ołtarz winien być zbudowany w oddaleniu od ściany, aby łatwo można było obchodzić go dookoła i celebrować przy nim w stronę ludu. Wypada go tak umieścić wszędzie, gdzie to jest możliwe.

Sprawa jest jasna, jak słońce: W kaplicy jasnogórskiej, ze względu na to, że nie można było w niej umieścić ołtarza umożliwiającego celebrację "w stronę ludu", pozostawiono stary ołtarz, gdyż nie było możliwe umieszczenie w niej ołtarza, jakiego domagają się przepisy liturgiczne.
Zamieściłem już tekst na temat ołtarza (jest w nim także art. 299), jaki znajduje się w OWMR, ale ci, którzy ciągle na tym forum kwestionują Kościół rzymsko-katolicki nie uznają postanowień tegoż Kościoła.

Zagadka - kto to napisał:



Zdarzały się sytuacje, które nie powinny się zdarzyć. Ołtarze były bezmyślnie wyrzucane z kościołów i szczęśliwie składowane w częściach na strychach, a więc nadają się do ponownego odtworzenia. Ale niektóre zostały utracone bezpowrotnie. Ale to tylko wyjątkowe sytuacje. To nie była akcja "likwidacji z korzeniami".

Nie, to nie lefewryści. To Karolowi kard. Lehmannowi, przewodniczącemu Konferencji Episkopatu Niemiec się tak wzięło na wspominki z okazji 70-tej rocznicy urodzin.
http://www.welt.de/data/2006/05/16/887672.html

Popieram, Wasza Eminencjo! Przywracanie Ołtarzy Wielkich proponuję zacząć od własnego podwórka. Od katedry w Moguncji. Proszę dać swoim proboszczom dobry przykład!

A czy z powodu tego braku "nowego ołtarza" "uczestnictwo wiernych jest utrudnione" czy nie? Odpowiesz?

Kurczę, w katedrze w Moguncji miałem zaburzenia czasoprzestrzenne. Dopiero po chwili zorientowałem się, przyczyną jest to, że kaplice boczne ustawione są w przeciwną stronę do ławek w głównej nawie. Tak, ławki w nawie głównej odwrócono o 180 stopni, a główny ołtarz (stołowy oczywiście) ustawiono z przeciwnej strony kościoła!

Oczywiście po starym wysokim ołtarzu śladu nie ma (zapewne korniki zjadły), a w prezbiterium stoi również stół posoborowy. Mamy więc dwa ołtarze posoborowe - główniejszy (w chórze) i mniej główny (w prezbiterium), do którego wszyscy siedzą plecami.

Dextimus:

Owszem, utrudnione. Zresztą uważam, że Paulini mogli tak przystosować odnowioną w 1986 r. kaplicę, że znalazłby się w niej ołtarz tzw. "posoborowy". Z powodu jego braku ludzie podczas Eucharystii więcej uwagi zwracają na Ikonę niż na tajemnice dokonujące się na ołtarzu.

Ten przepis nie dość, że dotyczy NOWOBUDOWANYCH kościołów (a my tu dyskutujemy o JUŻ ISTNIEJĄCYCH kościołach), to jeszcze odwołuje się do Instrukcji Inter Oecumenici, z dn. 26.09.1964, n. 91: A.A.S. 56 (1964) s. 898. (w IGMR przypis Nr 116), która zaleca: Lepiej aby budować, a nie nakazuje: Winien być zbudowany...

Naprawdę nie widzisz różnicy między: "Lepiej aby mieć w samochodzie gaśnicę" a "Należy mieć w samochodzie gaśnicę"?

I nadal czekam na odpowiedź na moje pytanie dotyczące IGMR 157-158 !

Ksiądz kardynał napisał przecież, że jego poprzednik kazał zdemontować i na poddasze wynieść :-)))

Jedno drugiego nie wyklucza

No masz... Mogli? Czyli nie musieli?? Nikt im nie kazał???

Q.E.D.

Obowiązujący dzisiaj przepis brzmi tak:

303. W nowo budowanych kościołach winien być wzniesiony był tylko jeden ołtarz, który w zgromadzeniu wiernych będzie oznaczał jednego Chrystusa i jedną Eucharystię Kościoła.
Gdy zaś w kościołach już istniejących dawny ołtarz jest tak ustawiony, że utrudnia uczestnictwo wiernych a nie może być przeniesiony bez naruszenia wartości dzieła sztuki, należy zbudować inny ołtarz stały, artystycznie wykonany i poświęcić go zgodnie z Pontyfikałem. Przy tym tylko ołtarzu należy odtąd sprawować święte obrzędy. Aby zaś uwaga wiernych nie odrywała się od nowego ołtarza, dawny ołtarz nie powinien być specjalnie przyozdabiany.

Przepis, na który się powołujesz już nie obowiązuje i nie zawracaj nikomu nim głowy.

1. Czy odróżniasz tryb rozkazujący od trybu warunkowego? To zdanie jest w TRYBIE WARUNKOWYM.
2. Na marginesie, tu jest napisane o dostawieniu w pewnych sytuacjach ołtarza stałego, a nie (jak to jest w większości przypadków) ruchomego, drewnianego stołu.