Oczywiscie, nie powinno (nie wolno) zabijac nikogo bez wzgledu czy rozni sie od nas orientacja czy wyznaniem itp.


No wlasnie anomalia, bo niektorzy twierdza ze to wlasciwe i prawidlowe.

Bóg kocha każdego człowieka.

Nie kocha i nie znosi tego, gdy człowiek nie postępuje właściwie. Chodzi o czyny, postawę - nie człowieka jako takiego.

Aztec dlatego też Bóg nie uśmiercił ich za to, że byli homoseksualistami. Wiemy tylko, że uprawiali wielką rozpustę.

Ci ludzie sami się zabili, własnymi grzechami.
To nie Bóg ich zabił, sami się zabili, sami podjęli taką decyzję.
Przyszedł prorok i powiedział im prosto w oczy: grzeszycie i jeśli się nie nawrócicie zginiecie. To przekazał mi Bóg.
No i cóż... podobało im się grzeszyć, to było takie cudowne..
A przecież mogli się zwrócić ku Bogu i żyć w jego Łasce.

Marek, rozumiem, że gdyby moje dziecko zaczęło jechać na opiatach i.v. albo wciągać fetę to mógłbym bez wyrzutów sumienia oblać je benzyną i podpalić mówiąc "samo się zabiło"? Dzięki, to była dobra lekcja teologii

Chcem dodać nowy wątek do tego tematu. A jeśli załóży jest para lesbijek bądź gejów, okazują sobie miłość, mieszkają ze sobą, są ze sobą ale nie uprawiają stosunków seksualnych itp itd. Czy to też jest czymś niegodnym, bądź grzesznym? Czy jest to grzechem?

Czy Bóg kocha homoseksualistów? W jakich miejscach w Piśmie Świętym można znaleźć fragmenty związane z treścią na temat homoseksualizmu? Proszę o odp i o rozdziały z wersami fragmentów.


Bóg kocha każdego człowieka, geja, lesbijke, chorego na aids, biedaka, bogacza. W końcu "umiłował świat". A jaki jest świat, jesli nie grzeszny. Bóg ukochał nas, grzeszników. Na pewno jednak nie kocha samego gzrechu, który jest sprzeczny z Jego planem wobec nas.

Polecam ciekawą stronę http://www.pascha.pl/

„Pascha” jest modlitewną grupą wsparcia dla mężczyzn borykających się z niechcianymi odczuciami homoseksualnymi, którzy pragną uzdrowienia z nich.[/quote]

Czy homoseksualiści kochają Boga?

Jak zapewne pamiętasz z innych dyskusji, wśród kapłanów jest wyższy odsetek osób homoseksualnych niż wśród ogółu społeczeństwa - zapewne nie wszyscy z nich zostali kapłanami, aby uniknąć ciągłych pytań dlaczego nie mają dziewczyny/kochanki/żony.
Kapłani to tacy osobnicy, którzy poświęcili życie Bogu, więc chyba go jednak kochają...

Jeśli poświecili w rzeczywistości swoje życie to tak pytanie tylko czy poświęcili.

Czy wasz Bóg kocha homoseksualistów?
Czasami tak - a czasami nie.
Natomiast ja staję – jak niewielu - w obronie molestowanych moralnie przez media księży homoseklsulaistów, bo uważam, że jest są stworzeniami bożymi bez winy. Ślubowali przecież w dobrej wierze dorastanie do świętości na wzór Jezusa zwanego Chrystusem. Uważam, że każdemu wolno być homoseksualistą - zresztą wielu sutannowych nie miało wyboru – takich ich Wasz Pan Bóg stworzył. To przecież nie choroba, nie ma na to tabletek ani innych medykamentów – o czym Kościół chyba wie? Skoro zatem wolno być na tym świecie stworzonym przez Opatrzność jako homoseksualista (czyli z defektem chromosomalnym) to i wolno uwodzić. Nie wolno natomiast i to pod groźbą kary więzienia i grzywny doprowadzać do seksu groźbą bezprawną lub podstępem, wykorzystywać bezradność innej osoby, jej upośledzenie umysłowe lub chorobę psychiczną albo wyzyskiwać seksualnie czyjąś wobec siebie zależność. Dalej już wymienia ustawa kontakty seksualne z małoletnimi, stosunki kazirodcze i publiczne prezentowanie treści pornograficznych, jakieś stręczycielstwa i inne.
Czy media odważyłyby się ujawnić skłonności homoseksualne jednego z ministrów i opublikować pikantne szczegóły z kolorową fotografią na pierwszej stronie tak jak molestowały kiedyś pewnego arcybiskupa? Złamana została równość obywatela arcybiskupa wobec prawa teoretycznie, czyli konstytucyjnie takiego samego dla Jego Ekscelencji, czy nawet jakiegoś menela, prostytutki i dziwkarza, czy innego tak zwanego elementu społecznego. Wedle etyki racjonalnej, niemoralne jest tylko to, co krzywdzi zbiorowość lub innego człowieka. Pozbawione bezprawnych form nacisku propozycje seksualne wszelkich odmian (wielu z czytających te słowa ma takie propozycje na sumieniu kilka razy w tygodniu - jak dobrze idzie i nie ma cichych dni), jeśli składane są osobom, które ich sens rozumieją, nie są sprzeczne z moralnością. Przecież w całym Episkopacie obywatel arcybiskup nie jest jedynym z takim chromosomalnym bożym defektem. Kościół jako instytucja, wbrew temu co głosi, toleruje homoseksualizm kleru, w tym biskupów. Nie toleruje natomiast skandali i tylko im przeciwdziała. W jednym z nieoficjalnych dokumentów Watykanu, papież obraźliwie traktuje gejów nakazując dyscyplinowanie swoich podwładnych, by zapobiec skandalom, ale „zaleca” taić przed opinią publiczną księży-pedofilów. Pisanie o podwójnej obłudnej moralności dominującej wśród kleru stało się teraz i u nas już pleceniem banałów.
Wydaje się, że skandal, który wstrząsnął nie dawno Polską, ma swe źródło nie w banalnym uwodzeniu kleryków przez metropolitę-homoseksulistę, tylko w wewnątrzkościelnych intrygach personalnych. Kościół w takich sprawach zawsze postępuje wbrew temu co głosi o moralności. Wodzowsko zorganizowana struktura kościelna, gdy w grę wchodzi, źle zresztą pojmowany w Polsce jej interes korporacyjny, postępuje zawsze na przekór temu, czego naucza. Może afera arcybiskupa uzmysłowi nadrzędnemu aparatowi państwa, jaka jest jego rola, powinność i interes społeczny zarazem. Wówczas Duchem Świętym natchniony i poświecony obywatel arcybiskup, okaże się bardziej zasłużonym dla Kościoła niż wszyscy inni jego hierarchowie. Zasługi mimo woli bywają bowiem najbardziej doniosłe w skutkach, a przez to, szczególnie chwalebne. Trzeba zatem wypić za zdrowie jego Ekscelencji i innych homosiów w sutannach i habitach! Zresztą - w cierpieniu ponoć zbawienie!

Zawsze tak.

Padało tu wcześniej pytanie, gdzie w Ewangeli jest o homoseksualizmie
i miłości Bożej.
Nie mogę więc nie napisać o nauce Jezusa " O dziewictwie" co można rozumieć jako " O czystości ".

Każdy może sam przeczytać Mateusz 19:10

Jeśli mężczyzna kocha drugiego ( w czystości ) kocha go jak brata,
Tak samo kobieta, kobietę jak siostra.
Pytanie jednak czy taka miłość to homo - seksualizm?

Moim zdaniem w takiej miłości może pojawić się pożądanie lub inne skrywane emocje na granicy fobii seksualnych.
Pomimo to miłość pozostanie czysta ponieważ uporczywe myśli nie muszą
występować z woli człowieka.

Problem jednak że kochać w czystości jest trudem dla wielu nie do pokonania, czego konsekwencją jest grzech nieczystości.

Grzech jednak nie jest powodem aby Bóg człowieka nie kochał,
mając Boże Słowo i Ciało i Ducha każdy grzesznik może oczyszczać się
łaską Miłosierdzia Bożego, nawet homo - seksualista, aby po czasie
samemu odkryć;
że jest bardziej homo, jak..... seksualistą.

nie mogę zrozumieć, czemu się tak przyczepiłeś tej cząstki -seksualność
w terminie aseksualny też występuje, mimo, że oni z seksem nic wspólnego nie mają...

Sęk w tym, że owo "przeciwstawienie się" jest praktycznie niemożliwe. Zatem wszelkie gadki o tym, że bóg kocha homoseksualistów, ale nienawidzi ich seksu są funta kłaków warte, ponieważ w praktyce homoskeusaliści tak jak wszyscy inny ludzie realizują się seksualnie zgodnie ze swoją naturą, tak jak czynią to heteroseksualiści. Geje poddawania tzw "terapi" przez KK to są potem bardzo nieszczęśliwi ludzie, wyprani z uczuć i emocji. Często popełniają samobójstwa. Prawda jest taka, że jedyną drogą szczęścia dal homoseksualistów jest realizowanie się zgodnie ze swoją naturą, ze swoim wewnętrznym "ja". Wszystko inne prowadzi do cierpienia i nieszczęścia.