Witam Wszystkich. Nie wiem, czy ktoś na tym forum jest w stanie mi pomóc, ale postanowiłam zaryzykować i napisać ten temat... Internet to jedyne miejsce, gdzie mogę bez wstydu wyznać, co mnie gnębi nie narażając się na pośmiewisko, a ponieważ jestem katoliczką, uznałam, że jeśli w ogóle ktoś może mi pomóc, to jedynie na forum katolickim, ponieważ ci ludzie kierują się w życiu tymi samymi zasadami co ja i wiem, że mnie nie wyśmieją.
Nazywam się Monika, mam prawie 21 lat i... jestem lesbijką. Od wielu lat próbuję bezskutecznie walczyć z tym, przez długi czas próbowałam sobie wmówić, że to nieprawda, że tylko mi się tak wydaje, że jestem taka jak wszyscy. Teraz już wiem, że to, że jestem lesbijką to na 100% prawda, jednak nie mogę się z tym pogodzić i coraz trudniej mi dźwigać ten krzyż. Jestem katoliczką i NIE CHCĘ BYĆ TAKA, JAKA JESTEM ! Ja chcę żyć normalnie, tak jak Bóg przykazał, chcę mieć rodzinę, dzieci, kochającego męża i chcę być czysta, a CZUJĘ SIĘ BRUDNA I NIC NIE WARTA ! Kiedy widzę w telewizji homoseksualistów broniących swoich praw, nie solidaryzuję się z nimi, bo wiem, że tak jak ja są grzesznikami i z całego serca pragnę stać się normalną kobietą, taką jak moje rówieśnice, które widuję w Kościele... Jednak nie mogę ! Nie potrafię zmienić swojej orientacji seksualnej, która jest moim przekleństwem ! Mój problem zaczął się ujawniać, gdy miałam 13 lat i od tamtej pory nie zaznałam szczęścia ani spokoju ! Na dodatek mam też drugi problem - uzależnienie od samogwałtu i pornografii (tej z kobietami). To wszystko sprawia, że czuję, że moje życie nie ma sensu, że zawiodłam rodzinę, która chciała mieć normalną córkę, która wyjdzie za mąż i będzie miała dzieci... Na dodatek czuję się nieczysta, ale nigdy nie poruszałam na spowiedzi tematu mojej orientacji seksualnej, a jedynie spowiadałam się z samogwałtu i oglądania w Internecie stron z pornografią. Za każdym razem po spowiedzi przysięgam sobie, że już nigdy więcej nie będę robić tych obrzydliwych rzeczy i raz na zawsze zapomnę o wszystkim, co związane z seksem i będę żyła w całkowitej abstynencji, jak zakonnica, jednak nigdy nie udało mi się wytrzymać dłużej niż dwa dni... Na dodatek ostatnio oglądam w telewizji serial ,,Zbuntowani" i zakochałam się z całego serca w jednej z bohaterek - Mii Colucci, a raczej w aktorce, która ją gra... Ta aktorka stała się moją obsesją, myślę o niej dzień i noc, chociaż NIE CHCĘ, NAPRAWDĘ NIE CHCĘ ! Próbowałam nawet przestać oglądać ten serial, aby jej nie widywać, jednak długo nie wytrzymałam i znów zaczęłam go oglądać ! To uczucie jest silniejsze niż wszystkie moje poprzednie, i nie piszcie, że to tylko zauroczenie, a nie żadna miłość, bo ja nie jestem żadną małolatą, tylko 21-letnią dziewczyną i kocham Anahi Puente (tą aktorkę) z całego serca Wykrzyknik Nie jest to jedynie pożądanie, ale miłość w szersyzm tego słowa znaczeniu - np. wyobrażam sobie, że oddaję za nią życie i sprawia mi to przyjemność, płaczę, gdy myślę, że nigdy jej nie poznam i nawet z nią nie porozmawiam, a gdy dowiedziałam się o jej problemach zdrowotnych, nie spałam całą noc, ponieważ się o nią martwiłam. Wiem, że to uczucie ma dużo pozytywnych cech, wyrażających miłość do bliźniego, chęć niesienia mu pomocy itp., ale z drugiej strony jest to grzech, bo przecież jest to homoseksualizm ! Dzisiaj znowu czuję się najbardziej nieczystą osobą świata, ponieważ dziś rano znalazłam jej zdjęcia pornograficzne w Internecie i je oglądałam, podziwiając je.
Błagam, doradźcie mi coś Wykrzyknik Z jednej strony chcę być wartościową katoliczką, żyjącą w zgodzie ze swoim sumieniem i z Bożymi przykazaniami, z drugiej - jestem LESBIJKĄ, zakochaną w KOBIECIE Wykrzyknik! Błagam, niech ktoś mi pomoże, bo ten konflikt wewnętrzny przerasta mnie i uniemożliwia mi normalne, szczęśliwe życie Sad

Tak, ale sama przyznasz, że biznes pornograficzny żeruje na facetach, nie na kobietach.

Samogwałt (nałóg) też z tego co się orientowałem dotyczy facetów głownie.

Aj... Oglądanie pornografii i w ogóle sam seks to z miłością nie ma nic wspólnego. Sam seks dla seksu. Często mylą MIŁOŚĆ z pożądaniem i emocjami. Tylko emocjami.
"Miłość to troska o dobro i rozwój drugiej osoby"- fajna definicja:)

Nie jest to jedynie pożądanie, ale miłość w szersyzm tego słowa znaczeniu - np.
wyobrażam sobie, że oddaję za nią życie i sprawia mi to przyjemność,
płaczę, gdy myślę, że nigdy jej nie poznam i nawet z nią nie porozmawiam, a
gdy dowiedziałam się o jej problemach zdrowotnych, nie spałam całą noc, ponieważ się o nią martwiłam.
Wiem, że to uczucie ma dużo pozytywnych cech, wyrażających miłość do bliźniego, chęć niesienia mu pomocy itp.