Dlatego pisałem "mógłby" - chciałem przez to wyrazić, że moim zdaniem tak nie jest, ale rozumiem, że są podstawy do wątpliwości.



Moim zdaniem właśnie na tym, co sam stwierdziłeś powyżej - gdyby legitymizował działania niezgodne z głoszonymi zasadami, to praktyka rozmijałaby się z teorią i dawałby w ten sposób złe świadectwo, czyli gorszył innych.



Dlaczego? Jeśli współżyją przed ślubem, to według KK popełniają grzech ciężki, a za takowy grozi dożywocie w piekle. Chyba, że dosłownie rozumiałeś te jabłka...

Jeśli jeśli, wszystko domysły, może zostawmy je i dajmy żyć tej parze. Ich życie ich sumienie, prostsze to nie może być.



Gorszenie to wg mnie coś, co czym w pewnych kwestiach człowiek w ogóle nie powinien się przejmować, ale to inna bajka. W tej bajce nie widzę owego zgorszenia gdyż autor ani sam nie praktykuje, ani nie stwarza pozorów, ani nic! Po prostu mieszka w pokoju obok. Idąc dalej tym tokiem myślenia dojdziemy do absurdów - w mojej klatce mieszka para bez ślubu ze spłodzonym dzieckiem. Czyli ja gorszę innych godząc się na mieszkanie drzwi w drzwi z taką parą, Nie sądzicie, że to śmieszne?

Ale zarówno ani ja, ani autor nie mamy wyjścia.

Przecież tu nie chodzi o tę parę, tylko o to, co podmiot liryczny (czyli ober) ma zrobić w wymienionej sytuacji, aby pozostać w zgodzie ze swoimi przekonaniami.



Ja mam wrażenie, że zdecydowana większość osób wypowiadających się w tym wątku podziela Twój pogląd.



Autor wyjście ma, bo może szukać innej stancji.

Idąc tym tokiem - Mroczny również. Przeciez moze wynajmowac gdzie indziej (jeśli wynajmuje) lub sprzedac i kupić gdzie indziej (jeżeli ma własne), gdzie takie bezeceństwa nie mają miejsca.
Ale niestety, moim zdaniem, takim postępowaniem dojdziemy do paranoi.
Twoim zdaniem również?
Gdzie leży wobec tego jej granica?

Moim również



Trudno to jednoznacznie określić, o ile dobrze rozumiem nauczanie KK, to taką granicą jest wspólne mieszkanie przed ślubem. Natomiast dzielenie stancji z taką parą wydaje się jeszcze leżeć po tej bezpiecznej stronie granicy.

Ech, to (z)rozumne czytanie...

Gdyby nie zakaz Koscioła co do wspólnego mieszkania pary bez ślubu, to wątek obera - osoby trzeciej, a jednocześnie osoby o zdaje się dość wysokiej wrażliwości moralnej - nie pojawiłby się na tym forum.
Jest zakaz, jest dylemat (osoby trzeciej).
Gdyby Kościół zabraniał niesakramentalnym związkom studiować na tym samym kierunku, ober (osoba wrażliwa moralnie) miałby być może również i tu pewien moralny dylemat... Wtedy Twój przykład byłby trafiony.

Fakt założenia tego wątku przez jego autora świadczy chyba o tym, że jakieś opory jednak ma, mimo, że jego sytuacja (osoby trzeciej)

Prościej nie potrafię.

A więc istotą zgorszenia jest życie sprzeczne z wyznawanymi zasadami (chrześcijańskimi)? Zatem ateista nie uznający Dekalogu nie gorszy (czynnie)

Czy "gorszyć" oznacza "sprawiać, że bliźni staje się gorszy" czy też po prostu "grzeszyć publicznie" dając ewentualny zły przykład innym? (np. kradnę, w ten sposób pokazuję innym, że kradziez jest możliwa do wykonania)
A od drugiej strony patrząc, czy zgorszony chrześcijanin to ten zniesmaczony cudzym grzechem czy też ten, który już zgorszeniu uległ?

Przepraszam za kolejny post pod postem.
Szkoda, że nie ma funkcji edit...

Okazuje się, że istnieje już na forum wątek o zgorszeniu. Więc jeśli moderacja uważa to za słuszne, proszę o przeniesienie moich ostatnich postów do tamtego tematu. viewtopic.php?t=9326
Problem obera jako taki niewiele mnie interesuje, więc tworzę tu offtop.

Czyżby sam Bóg zabrał głos na tym Forum?



Czyli Boga, na którego się kreujesz.

Wspólne mieszkanie pary ludzi nie jest grzechem. Grzechem jest seks do którego może dojść. Gdyby pójśc tokiem rozumowania oszołomionych ludzi to grzechem byłoby zamieszkiwanie chłopców i dziewcząt w każdym internacie, domie dziecka, hotelu itp. Aż boję się pomyśleć co mogą wymyśleć religijne oszołomy w tym względzie! Ja wyjeżdżając na dewlegację zamieszkuję w hotelowych pokojach, a obok śpi znana mi kobieta, a więc okazja do grzechu. Kilka drinków, miłe słówka i już...
Może wreszcie ktoś zrozumie, że grzechem jest czyn, a nie okazja do niego.

Przypadek (s)worda jest jasny. Mieszkając z tą parą nie siejesz żadnego zgorszenia. Jeżeli oni ze soba współżyją to jest to tylko i wyłącznie ich grzech, o którym możesz ich poinformować. Ty ze względu na sytuację mieszkasz z nimi, ale w żaden sposób w ich (domniemanym) grzechu nie współuczestniczysz. Jeżeli ktoś zarzuciłby ci współuczestnictwo to musiałby oskarżyć o to każdego gościa hotelowego i sporą część proboszczów. [...] prosze darowac sobie wieloznaczne wypowiedzi, pedziwiatr

K'woli wyjasnienia.

A jednak powtórzę.


A Ty swoje:


W moim przykładzie nie chodziło o to, że dwoje ludzi studiuje razem (czego KK nie reguluje) ale o studiowanie z osobami, które żyją w niesakramentalnych związkach (a to /czyli owo życie/ juz KK reguluje).
I chodziło o to, że jeżeli mieszkanie w jednym mieszkaniu z kohabitującymi jest jakoby legitymizowaniem tego zjawiska, to dlaczego nie jest nim studiowanie z takimi osobami na roku czy mieszkanie w jednej klatce?

Prościej nie potrafię.

Przeczytaj jeszcze raz mój przykład i nie wypaczaj, proszę, treści przeze mnie napisanych.