Julko, robić coś, a nie robić nic to dwie różne postawy. Ja zaproponowałem robić coś, choć wejście w życie wspólnoty, wcale nie musi okazać się sukcesem. Ale sądzę że jest to dobre miejsce aby raz prosić Boga o wsparcie i otrzymać je od ludzi których tam poznamy. Na pewno nie będzie żadnych efektów jeśli się nic nie zrobi.

no pewnie, ja tylko mówie,że nie we wszystkich wspólnotach znajdziesz ludzi , dla których Bóg jest najwazniejszy.

moje zdanie poparte jest doświadczeniem, więc wypraszam sobie jakiekolwiek insynuacje o nic nierobieniu czy rzucaniu słów na wiatr.
pozdrawiam.

Nie chce mówić za Pędziwiatra, ale mimo wszystko pesymizm w tym temacie to nie jest rozwiązanie problemu.

Natomiast ja również mam swoje długoletnie doświadczenia i mimo to polecam wspólnotę. Nie jest powiedziane że ktoś ma się przyjaźnić z grupą ludzi którzy właściwie nie powinni być w tym miejscu, ale raczej z tymi którzy w niej są długo a ich wiara jest ugruntowana. Raz że mogą być chętnie do pomocy, a dwa że mogą odkryć te wartościowe cechy które Autorka w sobie ma i poprostu nawiązać nowe znajomości, może przyjaźnie.

Bycie pesymistą ma jedną,
wielką zaletę: pozwala
znacznie ograniczyć ilość rozczarowań.

Bycie realistą pozwala cieszyć się sukcesami, oraz przewidywać i przygotować na porażkę

Mnie w tych poradach zastanawia jedno: czemu niektórzy mylą depresję ze stanem duchowym? Depresja, to choroba, która ma dosyć konkretne objawy i można, a nawet trzeba ją leczyć.
Stany ducha bywają różne i różniste.
Z tego na ile jestem w stanie wczytać się w Twój problem Mrówko, to może to być pomieszanie objawów chorobowych ze stanem ducha. Kiedy stan ducha jest lepszy, to wierzysz, że sobie poradzisz z tymi problemami, kiedy jest gorszy, to tym bardziej choroba doskwiera.

Radziłbym i wizytę u psychologa, i poszukiwania wspólnoty. Módl się o to, by znaleźć dobrą, zdrową wspólnotę. Tam na pewno uzyskasz pomoc. Ale nie lekceważ choroby - nie wiem czy ją masz, ale warto sprawdzić - wizyta u psychologa nie powinna być straszna.

I jeszcze jedno: Nie siedź tyle przed kompem! Wyjdź czasem na spacer, choćby i samotnie. Jeśli Twój problem jest związany tylko z duchowością, to na pewno się odezwie to w momencie, kiedy wyjdziesz na zewnątrz, najlepiej w ciszę...

Hey tez mam 17 lat wiesz sa wspólnoty młodziezowe ja do takiej naleze i polecam znajdziesz tam nie tylko Boga ale przyjaciól ktorzy bd Cie wspierac zawsze!
swietnie sie z nimi dogadasz na 100% bd tam osby w twoim wieku starsze itd dasz rade

;* buziaki!