Taki pogląd zaprzecza wszechwiedzy Boga.

Może być prawdą, to tylko figura językowa mająca zainsynuować co można próbować kolejny raz udowodnić.
Ja problemu nie mam, bo w moim aktualnym światopoglądzie Bóg JEST i to jedyna pewna cecha, a czym to kwestia względna, dla jednych prawdą dla innych iluzją.
Wszystkie cechy przymiotnikowe są względne.
Powiesz jest wiecznością, ale logicznie w tego wynika, że jest wieczny a to przymiotnik, więc cecha względna.

Tak, jest tu pozorny paradoks, bo wydaje się, że skoro jest, to jest istniejący, ale to z tego nie wynika, bo tylko jest, a czy wszystkim czy niczym lub ani wszystkim ani niczym ew i wszystkim i niczym.

Ostatnia opcja wydaje się najlepsza, bo rozwiązuje problem stworzenia świata z niczego.

Andy, pytanie jest świetne,szczerze dziękuję, a Robkowi polecam zapoznać się z tym co teologowie rozumieją pod pojęciem wszechwiedzy, bo tak wykombinowali aby mieć sprytną odpowiedź na upierdliwe pytania stawiane od setek lat.

Jeśli stany niebo i piekło to superpozycja to aby to ustalić potrzebny jest akt obserwacji, czyli pomiaru, nie tylko Bóg może być obserwatorem...
To zresztą ma mniejsze znaczenie. Może lepiej zastanowić się od czego zależy który to będzie stan? Czy to losowe? Jak tak to jakie prawdopodobieństwo i co na nie wpływa?

Z tego co pamiętam to dla ciebie stwierdzenie że Bóg JEST, oznacza że jeden gość wierzy w chrześcijańskiego Boga, i dla niego Bój JEST/istnieje, dla drugiego Bóg istnieje jedynie jako jakaś koncepcja/pomysł na coś takiego jak Bóg, a dla jeszcze innego, Bóg jest widziany w ogólny sposób, bez żadnej konkretnej religii.
No i niestety ale na tej samej zasadzie zamiast Boga można wstawić jednorożca czy innego feniksa, bo jednorożec jako koncepcja/wyobrażenie JEST, natomiast to nie powoduje że jednorożec istnieje.



Wyczuwam próbę jakiejś manipulacji wieczność to jest nieskończenie długi okres czasu, i bez różnicy czy przymiotnik czy nie przymiotnik.



Widze u ciebie że rozumujesz tak samo jak ludzie w starożytności bo oni widzieli pioruny, i do tego dopasowali sobie Boga, tak samo ty masz fizykę kwantową i również próbujesz dopasować do tego Boga.
Mechanizm jest taki sam, oni nie rozumieli piorunów, ty nie rozumiesz superpozycji.

Robek, zgadza się. Wszystkim i niczym. Bez wyjątków. Bóg jest jakby zbiorem wszystkich zbiorów, więc oczywiście, że jest jednorożcem, feniksem a nawet bytami, które nigdy przez nikogo nie zostaną pomyślane.

Nieskończoności są różnego typu, ograniczone lub nie, jednowymiarowe lub o nieskończoności wymiarów...

To jak z nieskończoną przestrzenią... czymś innym będzie to dla istoty dwuwymiarowej czymś innym dla trójwymiarowej a z perspektywy bytu nieskończonego to jeszcze inna bajka.

Czy zabawa z założeniem, że piekło i niebo to superpozycja ma cokolwiek z próbą objaśnienia czegokolwiek?
Oni nie próbowali hadesu traktować jako piorunu, ja testuję co się stanie gdy potraktuję niebo i piekło jako superpozycję.
Fizyka kwantowa jest prosta, byle przyjąć chore z zdroworozsądkowego punktu widzenia założenia, choć no dobra potem się matma przydaje
Ale gdy od dziecka tłumaczysz, że aby szybciej zrobić i to ładniejsze kostki lodu wlewasz wrzątek, bo to logiczne, że wrząca woda zamarznie szybciej niż zimna, to inaczej patrzysz na pozornie chore założenia. Fizyka ma zdrowy rozsądek gdzieś.

Nie ma mniejszy i większych nieskończoności, to tak jakby jeden nieskończenie długi odcinek, był krótszy od drugiego nieskończenie długiego odcinka.




To będzie to samo, w przestrzeni dwuwymiarowej ktoś się porusza przez nieskończony okres czasu, tak samo w przestrzeni trójwymiarowej, ktoś tak samo porusza się w nieskończenie długi odcinek czasu.



Wątpię żeby cokolwiek za pomocą tego, dało rade objaśnić, no bo puki co nie wiemy czym ta superpozycja jest, więc to trochę tak jakby piekło i Niebo porównywać do jednorożca i feniksa, nie dość że nie wiem jak wygląda piekło i Niebo, to nie wiem jak wygląda jednorożec i feniks, tutaj "IrciaLilith" zaczęłaś porównywać jedną abstrakcje do drugiej.




Fizyka jest nieintuicyjna, tutaj wszystko jest zagmatwane, bo jak ktoś ma 180cm wzrostu i 80 kilo wagi, to jakby miał 18 metrów wzrostu, to by miał 800kg wagi, a to tak nie zadziała, z tego co pamiętam to ciężar wzrośnie 1000 razy, więc tu wyjdzie 80 ton wagi, natomiast siła mięśni które podtrzymują człowieka w pozycji wyprostowanej, wzrośnie jedynie 100 krotnie, a to jest 10 razy za mało, taki człowiek najprawdopodobniej od razu się przewróci, nogi nie wytrzymają takiego ciężaru.

Robek zbiór liczb całkowitych jest nieskończony, tak?
Zbiór liczb rzeczywistch także?
Czy któryś z nich posiada elementy których nie ma ten drugi?
Czy któryś z tych nieskończonych zbiorów zawiera w sobie drugi wzór?
A czy czasem obydwa nie zawierają się w nieskończonym zbiorze liczb zespolonych?

Nieskończona długość zawiera się w nieskończonej płaszczyźnie, prawda? A dokładniej nieskończona ilość nieskończonych długości.

Gdy porównujesz abstrakcje tak na serio porównujesz swoje wyobrażenia tych abstrakcji.

Gdy rozumiesz fizykę zaczyna działać fizyczna intuicja, choć nie opiera się na standardowym tzw zdrowym rozsądku. Tak samo z matematyką, jedni mają wyćwiczoną intuicję matematyczną inni nie. Intuicja opiera się na podświadomości dysponującej całą pamięcią skojarzeniową, czyli zasób wiedzy i doświadczenia odgrywa kluczową rolę.

Coś takiego jak "zbiór liczb rzeczywistych" w realnym świcie nie istnieje(są to sztuczne twory, wymyślone przez człowieka), to są jedynie trzy wyrazy które napisałaś, tak samo mogę napisać "jednorożec" i czy to oznacza że jednorożce istnieją?

No i jeśli porównujesz jeden zbiór liczb, który nie istnieje, z jakimś innym zbiorem liczb który również nie istnieje, to wtedy może wyjść jakaś głupota z takich obliczeń.




W nieskończenie dużym wszechświecie, może znajdować się nieskończenie dużo materii, więc nieskończoność w nieskończoności, jest czymś co może występować.



Już mówiłem że fizyka jest nieintuicyjna, i z tej przyczyny jest z nią tak dużo problemów, bo chyba nie powiesz mi, że foton znajdujący się w bilionach miejsc jednocześnie, jest czymś intuicyjnym?
Intuicja podpowiada ci, że jedna rzecz znajduje się w milionach miejsc na raz?

Robek, w materialnym świecie wszystko jest skończone tylko jeśli założymy, że czas i długość Plancka albo coś w ten deseń są najmiejszymi jednostkami czasu i przestrzenii, inaczej mamy nieskończoności...no i odrzucimy rozszerzanie się przestrzenii i upływ czasu, albo założymy, że to się cofnie...

Dokładnie w nieskończonym wszechświecie moze się znajdować nieskończona ilość materii oraz nieskończona ilość odcinków na które można podzielić każdy odcinek( tak nie jest gdy zaakceptuje się jednostki Plancka, które jak kojarzę uznajesz za wymysł)

Robek, nie tylko w milionach dla fotonu czas nie płynie...
Gdy sobie wyrobisz intuicję fizyczną i matematyczną jest to intuicyjne, to kwestia tego jak długo próbujesz to zrozumieć, a zrozumiesz tylko gdy odseparujesz reguły z makro i mikro światów, dopiero potem można kombinować jak to połączyć.

Nie obraź się- zdałbyś obecnie maturę rozszerzoną z fizyki i matematyki? Albo ile byś potrzebował aby sobie to przypomnieć?

Pytanie, czy czas należy do materialnego świata?

Tak, czasoprzestrzeń jest jednością, zakrzywia się wspólnie. Którą definicję materii masz na myśli?

Cały czas poruszasz się z prędkością światła w czasie i w przestrzenii, jako, że poruszasz się w czasie to w przestrzenii nie zbliższysz się do prędkości światła, bo w czasie gnasz w tempie bliskim prędkości światła.
Światło na opak, na osi czasu zero, więc w przestrzenii z prędkością światła. Kwestia masy.
Ta nieintuicyjna zależność pozwala zakładać, że skoro przestrzeń jest trójwymiarowa to i czas wcale nie musi być liniowy, ale próbowałam już to na ludzi język z tym pociągiem tłumaczyć, choć raczej nikt nie załapał.

Czy ktoś tu jeszcze potrafi myśleć swobodnie o przestrzeniach n-wymiarowych? Chociaż łapie na serio 4D? Serio to jest proste gdy przestrzeń 4D używa się do symulacji myślowych na abstrakcjach

Co masz skończone? to jest jakiś kraniec wszechświata za którym już nic nie ma? i co ma jednostka długości Plancka do nieskończonych rozmiarów wszechświata? gdzie tutaj jest związek.
Jeśli już obrazowo przedstawić nieskończoność wszechświata, to jakbyś wsiadła do kosmicznej rakiety, i zaczęła się nią poruszać w jednym kierunku, to lot mógłby trwać w nieskończoność, i odległość którą byś pokonała również by była nieskończenie wielka, i udałoby ci się coś takiego zrobić ponieważ wszechświat jest nieskończenie wielki, więc nie da rady dotrzeć do końca wszechświata, bo go zwyczajnie nie ma.



Co mają jednostki Plancka, do rozmiarów wszechświata, bo nie rozumiem?



Może dla ciebie jest to intuicyjne, że jedna rzecz znajduje się w milionach miejsc na raz, dla mnie to coś bardzo dziwnego, niezrozumiałego.



Co mam sobie przypominać? mam jednostkami Plancka mierzyć rozmiar wszechświata? nie bardzo rozumiem co byś chciała tym osiągnąć?



Z tego co mi sie wydaje, czas jest to tempo w którym zmienia sie materia, więc jak zmieniającą sie materie nazwiemy czasem, to wtety można powiedzieć że czas materialnie istnieje.



To przestrzeń 4D istnieje? są na to jakieś dowody? ktoś ją gdzieś widział?

Gdy mówię o czasie w sensie materialnym to mam na myśli taki obiekt fizyczny, który da się wykryć i zmierzyć.

Jak taki obiekt fizyczny miałby wyglądać? jak wygląda czas? bo jakoś nie moge sobie wyobrazić czasu w postaci materialnej.

Ależ wiem, i jak już pisałem niejednokrotnie, wybrałem jedyną możliwą drogę, czyli racjonalizm.


Wiara bez religii, nie ma nic wspólnego z siłami nadprzyrodzonymi.
Zatem wiara, to nic innego jak silne przekonanie o słuszności czegoś, czegokolwiek...
Sportowiec będzie wierzył we własne umiejętności, hazardzista wierzy w łut szczęścia, człowiek miłujący wierzy w miłość, wierność itp, a żołnierz na polu bitwy, że dziś nie zginie.
Wiara, od i tyle.

Natomiast wiara dotycząca bytów nadprzyrodzonych, jak bogów, to wiara religijna.
I taka wiara nie może istnieć bez religii! Zatem w tym kontekście, wiara i religia jest nierozłączna, rozumiesz?

Możesz odrzucić jakaś konkretną religię, jeśli Ci ona nie pasuje, i zastąpić ją inną religią.
Ale jeśli odrzucasz wszelakie religie, i chcesz pozostawić samą wiarę, to jest to czysty idiotyzm!
Wtedy nie masz podstaw, żadnych fundamentów, wedle których mogłabyś mówić w ogóle o jakimś bogu, jakimkolwiek.

Taki podmiot o jakim mówisz, jest poza jakąkolwiek weryfikacją, i jest poza możliwością bezpośredniego kontaktu z nim.
Natomiast można takiego czy innego boga pojmować wedle własnych odczuć, myśli, sytuacji... i to się nazywa personifikacją!

Zatem taka "osobista relacja", jak to nazywasz, jest jedynie uosobieniem pewnej idei, i to właśnie z tym "uosobieniem" ma się jakąś relację.

I w tym miejscu, owa relacja traci status "relacji", na rzecz "złudzenia". Od strony racjonalnej, tak to wygląd.
I jeśli uważasz że piszę o Tobie, to jesteś w błędzie. Mówię jedynie dlaczego odrzucam tego typu "relacje"...


Tym samym katolicyzm okazał się zbędny, i nie należysz już do tego zboru. Ok.
I tu pojawia się problem... (post niżej)


Co rozumiesz przez "ćwiczenia duchowe"?
Czy jest to jakaś samodzielna dziedzina, Twojej własnej inspiracji, czy może są to elementy pochodzące z innej religii?


Od tego właściwie zaczynamy własną zmianę, przemianę.
Dlatego zostałem ateistą! Bo się porozumiałem z własnym sobą, czy mówiąc inaczej, postępuję zgodnie z własnymi przekonaniami!

Jak można mieć relacje z kimś, kogo nigdy na oczy sie nie widziało?