missy_e bardzo dobrze to ujęła i zgadzam się z jej zdaniem. On chce, żeby wyszło tak, że tylko on Cię 'kocha' z tym Twoim 'brzemieniem', że jest dla Ciebie litościwy i powinnaś się cieszyć, że z nim jesteś. Rozstanie to chyba najlepsze wyjście, jednak zrobisz co uważasz.

Bardzo dziękuję wszystkim za rady, muszę coś postanowić. Mam nadzieję, że wreszcie coś się zmieni, bo nie chcę tracić kogos kogo bardzo kocham... Pozdrawiam Trzymajcie kciuki

A ja mam ogromną nadzieję, że tym Kimś jesteś Ty sama. I za to, byś nie straciła siebie samej będę trzymać kciuki

Moim zdaniem Ty kochasz jego ale on Ciebie NIE kocha. Gdyby kochał - nie postępowałby w ten sposób NIGDY!!!!
Przemyśl to. Chcesz spędzić całe życie przy boku kogoś kto ciągle Cię będzie gnoił? Nie warto!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Dla wszystkich, którzy chcą sprawdzić, czy są pod wpływem manipulacji: http://kobieta.gazeta.pl/poradnik-domow ... 99435.html

Po pierwsze: może, ale tylko kiedy nauczy się kochać ją a nie jej dziewictwo.
Po drugie: zawsze może pomóc jej stać się dziewicą znów.

Czytam wasze opinie i jestem przerażony.Przerażony waszym relatywizmem. Co to znaczy ,,jak kocha to dziewictwo nie ma znaczena''???
To co ma znaczenie???
Jestem mężem od 12 lat. 3 lata temu dowiedziałem się, że moja najukochańsza żona straciła dziewictwo z człowiekiem, którego nie znała nawet imienia. Nie był to jednorazowy przypadek. Nie będę opisywał szczegułów , bo brakło by miejsca. Co warta jest w tym przypadku przysięga małżeńska ,,miłość , wiernoś i uczciwość małżeńską''.
Jak mam się zestarzeć z kobietą ,patrząc na jej ciało... ?
miliny pytań i tylko jedna odpowiedz : NIE IDZCIE tą drogą !![/u][/b]

Planujesz ukamienować czy utopić tę sprośną ladacznicę?

Jedyny błąd jaki popełniła ta kobieta, to fakt że nie powiedziała Ci o tym uczciwie przed ślubem.
To byłoby szczere.
A przy okazji spowodowałoby Twoje święte oburzenie we właściwym czasie i prawdopodobnie uwolniło ją i jej przyszłość od takiej osoby jak Ty...

Zmiłuj się, Wędrowcze i nie pisz "najukochańsza" bo ani ty w to nie wierzysz, ani my... Przelatujące kamienie świszczą, aż głowa boli.

znaczenie ma własnie miłosci wiernośc i uczciwosc, które Twoja żona zachowuje przez 13 lat i co najważniejsze ona jako kobieta, matka, zona, wierna towarzyszka na dobre i złe...jej charakter...człowieku czy Ty nie masz problemów, że sam sobie stwarzasz i płaczesz nad kawałkiem błony w dodatku nie swojej?

Ale mi się dostało...
Rozumiem ,że wszyscy (wszystkie) macie partnerów , podobne zdarzenia za sobą i wszystko jest ok? Łatwo jest oceniać...
Podczas wizyty w kancelarii parafialnej przed ślubem ksiądz pyta , czy są jakieś przeszkody natury moralnej do zawarcia małżeństwa ? Po co ?
Sprowadzacie dziewictwo do ,,błonki"- mi chodziło o uczciwość , o to , żebym miał prawo wyboru... To się chyba wolność nazywa.

Wędrowcze, napisz dokładniej o co konkretnie masz żal do żony. O to, że w ogóle spała z kimś przed Tobą, o to że było to z człowiekiem którego nie znała, czy o to, że Ci nie powiedziała? Pytałeś ją przed ślubem o to czy już ma swój pierwszy raz za sobą?
Dziwi mnie Twój gniew skoro już trzy lata minęły od chwili gdy się dowiedziałeś o przeszłości żony. Powinieneś nie mieć do niej urazy, nie traktować jej jak kogoś, kogo możesz całkowicie posiadać, ale jak człowieka który wybrał Ciebie.
Trudno mi jest ocenić sytuację i napisać coś bardziej pomocnego na podstawie Twoich krótkich postów.

Tak byłoby dobrze gdyby Twoja obecna żona była wtedy uczciwa.
I dla Ciebie, i dla niej.
Bo wiesz, możesz mieć swoje racje jeśli dziewictwo jest dla Ciebie (konkretnego przypadku Twojego) tak istotne.
Ale jak ja miałabym być z mężczyzną który by mnie z tego po latach rozliczał, to też wolałabym żeby taki związek rozpieprzył się na tyle wcześnie żebyśmy jeszcze mieli szanse na szczeście - ale osobno.

Wędrowcze, przed ślubem ksiądz pyta o przeszkody natury moralnej - czyli to co może być przeszkodą w zawarciu związku małżeńskiego, a opisane to jest w kodeksie prawa kanonicznego...nie pamiętam paragrafów...

Współżycie przed ślubem nie jest przeszkodą do zawarcia małżeństwa.

A żonę Twoją rozumiem, choć mi jej żal teraz. Ale pewnie zależało jej na Tobie na tyle, że nie chciała opowiadać o czymś, co może miłym wspomnieniem nie było... a co Ciebie mogło zranić. Czy to dobrze? Nie, bo teraz cierpi pewnie...

I jedyne co dobrego możesz zrobić, to przebaczyć jej to i cieszyć się nią i jej miłością nigdy więcej nie wypominając.