podpisuję się pod tym łącznie z tym pierwszym zdaniem

Bycie szczęśliwą singielką nie wyklucza potrzeby znalezienia kogoś bliskiego.

Zadaję pytanie, czy jest to możliwe, by jeśli to możliwe nie będzie zaakceptować ten fakt i pogodzić się z nim. To jest chyba najrozsądniejsze rozwiązanie, o którym piszę od początku. A odnoszę wrażenie, że wątek napędzany jest przez podważenie takiego rozwiązania.

Dzięki za link

I jeszcze wracając do początku wątku, w którym napisałam że chłopcy są mniej religijni niż dziewczęta. Pytasz, strumyku, skąd takie przekonanie, otóż jest to stwierdzone psychologicznie.
Sama przyznajesz, że jako osoba głęboko wierząca, jesteś w związku z ateistą.
Owszem są wartościowi, wierzący mężczyźni, ale w porównaniu z kobietami jest ich znacznie mniej. Jest więc nierównowaga, nie każdej dziewczynie trafi się bowiem wierzący chłopak. Widać to też na serwisie przeznaczeni. Znalezienie wierzącego chłopaka jest wiec możliwe, ale prawdopodobieństwo tego jest takie, jakie są proporcje między dziewczętami a chłopakami a jest w tym nierównowaga.

Akacjo

Odpowiadam na Twoje pytanie:
Dla Ciebie jest to NIEMOŻLIWE, a wręcz NIEWSKAZANE!
Dlaczego?
Dlatego, że ze swoja naiwno-fanatyczna religijnościa stałabyś się nieszczęsciem dla każdego chłopaka.

Zostań więc szczęsliwym singlem i nie unieszczęsliwiaj nikogo. Życzę powodzenia w samotnym życiu.

Nasze społeczeństwo oferuje zamknięty katalog ról. Kto jest to sprawcą, pozostawiam Waszej ocenie. Dla człowieka podążającego za słowem Chrystusa, jednak zamkniętemu w zestawie protokołów właściwych dla 'społeczeństwa' sui generis, nie ma nadzieji na szczęście, zaufanie i wolność w związku. Zastanówcie się nad istotą pojęcia wolności w Chrystusie. Wrażenie, iż świadomych mężczyzn jest mniej, niż kobiet, jest w świetle mojego doświadczenia błędne. Jestem mężczyzną.

Akacjo tak mi przyszło na myśl bo nie było jeszcze o tym mowy, jeśli Twoje poszukiwania nie dają rezultatu to dlaczego nie poprosić o pomoc św. Józefa? Przecież On jest ekspertem od dobrych mężów

Zgadzam się z Eugeniuszem. Ja radzę zastanowić się nad swoją wiarą i stosunkiem do innych ludzi. Popatrz, jak ta twoja wiara Boga miłości i tolerancji wpływa na twoje spojrzenie na innych ludzi. Ale masz też trochę racji. Nie da się pogodzić tak ortodoksyjnej katoliczki z niewierzącym facetem, gdyż nie będziesz mu dawała szczęścia, jeśli nie potrafisz nie wsadzać wszędzie swojej religii. Może trochę wyolbrzymiam sprawę, sama wiesz, jak jest naprawdę.

Ja mowię o wierzących mężczyznach, a nie świadomych.
Statystyki mówią że wiecej jest kobiet zaangażowanych w Kościele w ruchy religijne.


A więc religijność jest przeszkodą w nawiązaniu więzi z chłopakiem.

A do takiej religijności wychowuje oaza. A dziewcząt które cechuje głęboka religijność jest w oazie wiele. Mają większą religijność od mojej, bo jestem zmęczona życiem i brak mi młodzieńczego zapału.

Jednak religijność jest pięknym darem który należy rozwijać jak kwiat w ogrodzie. Nawet kosztem związku z chłopakiem jeśli stanie ona w opozycji do niego.

To działa też w drugą stronę, niewierzacy facet nie będzie dawał mi szczęścia, gdy na każdym kroku nie będzie akceptował mojej religijności.

Może to jest moje subiektywne odczucie ale myślę że związek z człowiekiem o innym wyznaniu jest możliwy. Nie widzę nic złego w związku katoliczki z ateistą czy buddystą. Może to dlatego że mimo wiary katolickiej jestem z przekonania liberałem i znam wielu ateistów którzy nierzadko są lepszymi ludzi od niektórych "prawdziwych katolików".

Sam kontakt z osobą wierzącą w coś innego, wierzącą mało lub wogóle niewierzącą nie utnie skrzydeł Twojej religijności, a może ją nawet wzmocnić.

Pytanie, czy dasz mu swobodę, bo miłość=wolność. Może przesadzam, akacjo. Oczywiście religijność nie jest przeszkodą. Ale zdrowa religijność. Wbrew pozorom ludzie bywają normalni i tolerancyjni dla wiary, tylko wiesz, ja bym się bał sytuacji, gdzie ty swojego narzeczonego/męża stawiasz niżej niż Kościół. Bo to przykre jest, naprawdę. Takie rzeczy, jak stosunek do wiary itp. trzeba omówić przed zawarciem małżeństwa. Mówisz facetowi: sorry, ale ja stosuję tylko NPR, żadnych gumek, bez względu na to, czy będziesz miał czas wtedy, kiedy ja będę to mogła robić. I tak niczego nie zmienię, pisząc tutaj i przestrzegając przed czymś takim, przed większą miłością do Kościoła, a nie do męża.

Bo boli mnie serce, cierpię, gdy słyszę historie o rozpadających się małżeństwach, w których kobieta, wzorowa katoliczka stosująca NPR wpada przez to cztery razy w ciążę, a z seksu nici, bo facet musi pracować za granicą i jak wraca z pracy, to ona akurat nie może. Po prostu ty się zastanów, czy będziesz potrafiała sobie odpuszczać Msze w tygodniu, spotkania w Oazie itd., czy też będzie to zawsze wyżej niż twój mąż.

--------------------
"You're not my eater
I'm not your food
Love you For God
Love you For the Mother" Massive Attack, "Black Milk"

Ty nie jesteś moim "zjadaczem"
Ja nie jestem twoim "pożywieniem"
Kocham cię [tylko] dla Boga
Kocham cię [tylko] dla Matki

Taki związek katoliczki z ateistą nie jest możliwy, bo nie będę mogła dzielić się tym co dla mnie ważne, gdyż to spotka się z niezrozumieniem z drugiej strony i może nawet brakiem akceptacji.

Nie potrafisz nie mieszać wiary i religii do miłości obojga ludzi? Czy miłość nie istnieje poza wszelkimi wyznaniami i poglądami?

Od potencjalnego kandydata oczekuję przede wszystkim jednego: by szanował i akceptował wyznawane wartości tzn religijność, a nie mam wymagań i potrzeby by mnie kochał.

Ależ ateiści potrafią szanować religię i akceptować wiarę innych ludzi. Człowiek niewierzący nie jest człowiekiem nierozumiejącym, głupim. Religia nie jest jedynym źródłem wartości i jedynym budulcem szkieletu moralnego oraz etycznego. To tak samo jakby z perspektywy "białego człowieka" potępiać związki z czarnoskórym tylko dlatego bo ma inną rasę.



Ale związek bez miłości jest IMO przeinaczeniem. A związki polegają na wzajemnym zrozumieniu i akceptacji. Nie ma dwóch takich samych ludzi na świecie, więc mniejsze lub większe różnice zawsze istnieją. Na każdego trzeba jednak spojrzeć jak na człowieka (no bo nim jest).

Widać to na forum i w realu, że ateiści często są antyklerykałami i ludźmi wrogo nastawionymi do wiary, którzy potrafią szydzić z wiary i uczuć religijnych.