Chyba troszkę tak .
Można czegoś zazdrościć co jest łatwe ale z jakiś względów (np. ze strachu czy wstydu) nie chcemy tego zrobić.
Zazdrościmy komuś, że ma milion złotych.
Znajdujemy w przydrożnym rowie milion złotych. Wystarczy się schylic i wziąć. Wiemy, że nikt się o tym nie dowie. Sięgnięcie po nie jest bardzo łatwe.
Jednak nie przywłaszczamy tych pieniędzy, bo nie nasze.
Czyli, jak mi się zdaje, taka zazdroć jest jak najbardziej możliwa.
Inaczej: gdyby współżycie przed ślubem nie było naganne ze względów obyczajowych i religijnych byłoby praktykowane częściej, prawda? Wszak jest dość przyjemne .

@arc

Jeśli o zazdrość chodzi, to tak się zastanawiam co to za zazdrość.

O fajnego chłopaka? O szczęście, o miłość pomiędzy dwojgiem ludzi? Sztuką jest umieć czytać między wierszami.

Jak to? To ja codziennie czytam Biblię a oni współżyją przed ślubem i są szczęśliwi? Jakim prawem? Przecież powinna ich kara Boska spotkać...

----------------

Widzę, że jumik (pozdrawiam) usunął drugą część mojego postu mimo że starałem się nie naruszyć regulaminu działu. Trudno. Widać jednak regulamin naruszyłem. Ale ponieważ od dłuższego czasu chodziło mi to po głowie to wieczorem założę na bazie tego i jeszcze innego wątku nowy wątek pt. „Czy Bóg jest formalistą?” w dziale „Wierzyć, nie wierzyć?”.

Moim zdaniem podział "łatwe/trudne" to klasyczna pułapka. Decydujący podział przebiega na linii "sensowne/bezsensowne". Aby to zobrazować, podam dwa przykłady:

1. Wchodzę pod górę pieszo, a ktoś inny wjeżdża wyciągiem. Na koniec "w nagrodę" dostajemy ten sam widok, przy czym mi osiągnięcie celu przyszło z większym trudem. Mimo to cieszy mnie poniesiony wysiłek, już sam sobie sprawia mi radość, a i nagroda w postaci widoku jest bardziej atrakcyjna. W żadnym razie nie zazdroszczę temu, który jechał wyciągiem.

2. Wchodzę pod górę pieszo i pakuję do plecaka kamień, bo tak trzeba. Ktoś inny kamienia nie pakuje, przez co wchodzi mu się lżej. Tu jednak mam problem, bo dźwiganie kamienia średnio mnie cieszy. Widzę, że ten inny wchodzi szybciej, mniej się męczy, a ja nie widzę sensu w niesieniu kamienia... Więc trochę mu zazdroszczę.

Nie, o taką zazdrość nie może chodzić, bo autorka, zdaje się, jest szczęśliwa, że jej znajomi są szczęśliwi, a problem dotyczy konkretnie współżycia i tego, co ona ewentualnie zrobi w podobnej sytuacji, gdy już będzie miała "fajnego chłopaka" i "miłość pomiędzy dwojgiem ludzi". Więc bardziej byłbym skłonny przyjąć rozumowanie Krzysztofa J i/lub SweetChild.


Racja. Czyli jeśli Katarzynka zazdrości, to tylko dlatego, że nie jest przekonana w 100%, że czystość przed ślubem ma sens. Dobrze gdyby się wypowiedziała sama na ten temat.


No cóż, lubię proste rozumowanie. Podstawa to znaleźć wspólny język i miejsce, gdzie problem dokładnie się ukrył. Wtedy jest łatwiej. Przynajmniej dla mnie.


Myślę, że tak. Ale nie przez wszystkich, bo w końcu nie chodzi o same normy i ich przestrzeganie lub nie. Kwestia odwagi jest tu chyba drugorzędna.

arc - tak! Ty mnie rozumiesz człowieku kochany.Dostajesz buziaka :*
greg (R) - nie czytasz między wierszami, a nadinterpretujesz

Nie, o taką zazdrość nie może chodzić, bo autorka, zdaje się, jest szczęśliwa, że jej znajomi są szczęśliwi, a problem dotyczy konkretnie współżycia i tego, co ona ewentualnie zrobi w podobnej sytuacji, gdy już będzie miała "fajnego chłopaka" i "miłość pomiędzy dwojgiem ludzi".

Dokładnie. Ich zachowanie- współżycie przed ślubem- na moment wybiło mnie z rytmu, kazało sie zastanowić "co ja zrobię gdy spotkam tego jedynego?czy damy radę wytrwać do ślubu, powściągnąć się?To nie jest proste." Ale modlitwa pomogła przezwyciężyć strach przed przyszłością.

Racja. Czyli jeśli Katarzynka zazdrości, to tylko dlatego, że nie jest przekonana w 100%, że czystość przed ślubem ma sens. Dobrze gdyby się wypowiedziała sama na ten temat.

No to sie wypowiadam. Nie wątpię w słuszność czystości przedmałżeńskiej. Ale przyznaję, że miałam moment słabości patrząc na nich: oni już się ze sobą łączą. Teraz. Kurczę....ja też jestem kobietą, też bym chciała trochę wcześniej. Cieszę się że są szczęsliwi, co ja zrobię gdy odnajdę swoją drugą połowę?
Podkreśle fakt :
To jest myślenie typu: "Oni są szczęsliwi - to dobrze. Co ja bym zrobiła na ich miejscu?Jak wytrwać w czystości? "
A nie myślenie typu : "Oni są szczęsliwi...a to skurczybyki, nawet Biblii nie czytają..."

Potem pomyślałam, że wolę być cierpliwa, zeby po pierwsze nie urazić Jezusa , po drugie że "wyjadanie konfitur przed obiadem" nie jest dobrym pomysłem, bo po ślubie czeka mnie kooopa wspolnych lat, po co śpieszyć się z seksem, skoro Pan da na mmnóstwo na to czasu mnie i mojemu przyszłemu. Pozatym noc poslubna (jeśli przed ślubem się współżyło), traci swą moc i magię pierwszego połączenia w jedno ciało, staje się kolejnym stosunkiem, poprostu poślubnym. To są moje odczucia. Może jestem popieprzoną, niedzisiejszą romantyczką.
Trudno
Takie arg. do mnie przemawiają choć nie każdy musi sie z nimi zgadzać.[/i]

Odnośnie cenzury jednego słowa w ost. moim poście: to był przymiotnik związany ze słowem pieprz, czyli: popieprz.... on + y
Czyli nic łacińskiego, żeby nie było

yyyy no przepraszam nie wiedziałam że aż tak cenzurujecie....

@Katarzynka

greg (R) - nie czytasz między wierszami, a nadinterpretujesz

Oceniam to co czytam. Z Twojej dalszej wypowiedzi wynika, że jesteś sama („Ich zachowanie- współżycie przed ślubem- na moment wybiło mnie z rytmu, kazało sie zastanowić "co ja zrobię gdy spotkam tego jedynego?”). Co piszesz dalej? „Ale przyznaję, że miałam moment słabości patrząc na nich: oni już się ze sobą łączą. Teraz. Kurczę....ja też jestem kobietą, też bym chciała trochę wcześniej.”. Z naciskiem na: „też bym chciała trochę wcześniej”.

Potem pomyślałam, że wolę być cierpliwa, zeby po pierwsze nie urazić Jezusa , po drugie że "wyjadanie konfitur przed obiadem" nie jest dobrym pomysłem,

kwaśne winogrona



Skoro jesteś szczęśliwa to po zaglądasz komuś do sypialni? Z tego co piszesz to znajomi się kochają, są szczęśliwi i planują ślub.

Więcej niestety nie mogę tu napisać ze względu na charakter działu.

Chodzi nie tyle o zaglądanie komuś do sypialni, ale o "omówienie problemu na przykładzie". Tak jak np. "omówienie walki narodowo-wyzwoleńczej na przykładzie Pana Tadeusza". Przecież dla Ciebie i dla mnie bohaterowie opowieści Katarzynki są zupełnie anonimowi, a całość możemy potraktować jako fikcję literacką.

życie wiarą to
- relacja z Panem Bogiem
- świadectwo życia.

co to za wiara, jesli wyznaje się ją tylko ustami?
to na razie dklaracja - pobozne życzenie..
nic więcej...

co to za wierzący, który mówi nie żyj w rozpuście... a żyje w niej?
co to za wierzący, który mówi - nie kłam - a kłamie na potęgę?

okłamują samych siebie, potem innych,
jesli się nie upamiętają i nie nawrócą...

będą tylko kłamcami - niestety -

mozna być miłosiernym dla ludzi - ale nie wolno być miłosiernym dla kłamstwa i grzechu i zła...

a jesli ktoś widzi grzech i nie reaguje, nie napomina...
to jakby grzeszył sam

troszcz się o przyjaciół katarzynko

Będę musiała to zrobić. Ale nie teraz, nie już, bardzo delikatnie i z zachowaniem wrażliwości.

Widzisz out gdyby KATARZYNKA upomniała swoich przyjaciół w tzw cztery oczy to w porzadku.Wywlekanie sprawy na forum internetowym (mimo anonimowości katarzyny i jej znajomych)nie jest moim zdaniem upominaniem grzeszacych.

a może awo - katarzynka nie wiedziała co zrobić i zapytała o radę,

ja, kiedy nie wiem co zrobić, pytam wierzących o radę

internetowe forum, to tylko narzędzie do spotkania i rozmowy.
katarzynka mogła zapytać o radę wierzących np. w jakiejś wspólnocie, czy grupie modlitewnej....

może jednak wolała zachować anonimowość - bo pytając o radę we wspólnocie mogłaby "zdekonspirować" tych, o których się martwi..

pzdr

Dokładnie Awo...