Masz rację Silvia.

Tak się zastanawiam, czy taki ślub przed Bogiem w ogóle jest ślubem ważnym. W momencie, kiedy jedna ze stron Mu nie ślubuje.

Tak, to jest ważny ślub, o ile tylko obie strony traktują przysięgę poważnie a nie jako okazję do zrobienia fajnej imprezy.

A jeśli obie strony nie traktują przysięgi poważnie, to niezależnie od tego czy są formalnie katolikami czy nie to jest podstawa do uznania że sakrament nie został zawarty.

Generalnie w przypadku ślubu osób niewierzących lub innego wyznania z katolikiem/katoliczką praktykowany jest tzw. "ślub jednostronny",, tak samo ważny jak ślub dwóch osób wierzących.

A poza tym ślubuje się drugiej osobie a nie Bogu Ślubuje się PRZED Bogiem i Bóg udziela swojej łaski, łączy "dwoje w jedno ciało".

Alimentów w to nie mieszaj, bo to bardziej skomplikowana sprawa...

Niech się wypowiedzą szczerze ci co są już z dziesięć lat po. To zobaczysz że to tylko myślenie życzeniowe.

Ale jednak związana z resztą. Nie analizuj tylko wybranej przez Ciebie części materii, na której czujesz się bezpiecznie.


I to jest właśnie FURTKA PRAWNA

Gdzie tu równość stron? Czy małżeństwo wiąże je w tej samej mierze, skoro jedna ze stron jest obarczona większą ilością obowiązków niż druga?

Zoll, o ile mi się wydaje krzywoprzysięstwo zawsze było uważane za przestępstwo i nie ma co tu się doszukiwać furtki prawnej. Ale że to było oczywiste krzywoprzysięstwo trzeba dobrze uzasadnić, co nie jest takie proste.

Natomiast w "ślubie jednostronnym" obie strony mają takie same prawa i obowiązki. Różnica jest tylko taka, że strona niewierząca nie musi udawać katolika na czas uroczystości ślubnej.

Nie rozumiem Cię, Silva..
Mówisz, że ślub cywilny nie istnieje w KK, że nie ma żadnego znaczenia..
To czemu nie mogę wziąć ślubu cywilnego z panem A, a kościelnego z panem B (nie rozwodząc się z panem A)? Dlaczego wtedy nagle okazuje się, że nic nie znaczący slub cywilny staje się przeszkodą, bo mam zobowiązania cywilne wobec kogoś innego.. A co to KK obchodzi, przecież to tylko papierek i duchowo nic nie zmienia?

Zdziwiło mnie też, to że porównałaś:
Przecież ślub to nie jest postanie i powiedzenie kilku słów.
Te słowa mają znaczenie dla każdego, kto choc odrobinę szanuje jakąkolwiek przysięgę!
One mają swoje konsekwencje.
Czasem nie można ich wypowiedzieć.
Jeśli nie chcę mieć dzieci, jeśli nie chcę, żeby były wychowywane na katolików, to nie wolno mi tego przysięgać! Bo wypowiadając słowa, kłamię i przed Bogiem (Jego mogę olać, jesli nie wierzę) i przed osobą, z którą chcę związać swoje życie, którą kocham!
To jest dla mnie nie do pomyślenia, żeby odklepać ceremonię, bo komuś innemu na tym zależy.. Podczas gdy te słowa zobowiązują mnie! To jak podpisywanie umowy - nie można machnąć kilku liter na każdej kartce papieru, bo to tak mało kosztuje... Niektóre "kartki papieru" mają poważne konsekwencje.

Szarotka - owszem, możesz wziąć ślub cywilny z panem A a kościelny z panem B. Właściwie teraz jest mały problem, bo jest konkordat, i ślub kościelny jest jednocześnie cywilnym, ale jakby się uprzeć to pewnie by się dało. Zresztą, tak też jest w przypadku rozwodów i powtórnych ślubów cywilnych: ktoś jest małżonkiem jeden osoby ale związał się z drugą. To jest grzech cudzołóstwa.

Natomiast gdyby nie było konkordatu - który jest tylko pewnym ludzkim udogodnieniem - to mogłabyś zawrzeć najpierw ślub cywilny (i współżycie z "małżonkiem" ze ślubu cywilnego byłoby grzechem) a potem ślub kościelny z inną osobą (i to byłby prawdziwy małżonek). Oczywiście, że złożenie przysięgi przed ludźmi ma jakieś znaczenie (ale w przypadku "małżeństwa" nie powoduje że nie ma grzechu cudzołóstwa), ale złożenie przysięgi przed Bogiem ma większe znaczenie.

Zresztą i takie sytuacje są: najpierw ktoś bierze ślub cywilny a potem odchodzi i bierze ślub kościelny z drugą osobą. I jest małżonkiem tej drugiej, a tej pierwszej nie jest i nigdy nie był, tylko żył z nią w grzechu.

Natomiast co do znaczenia przysięgi w kościele to zgadzam się z tobą na całej linii. To co zacytowałaś było powiedziane z przekąsem i w kontekście - chodziło o to, że jeśli mężczyzna kocha kobietę i traktuje związek z nią poważanie to właśnie nie powinien unikać przysięgi przed Bogiem w kościele. A jeśli unika, to znaczy właśnie że nie chce czegoś przysięgać.

Nie opowiadaj głupot, Silvo. Przed konkordatem do zakrystii trzeba było przynieść świadectwo ślubu cywilnego, inaczej ksiądz nie miał prawa udzielić sakramentu.

Ok, może masz rację. Ale cały czas pozostają takie sytuacje, kiedy człowiek zawarł dwa śluby, każdy z inną osobą: rozwód cywilny po ślubie kościelnym i powtórny ślub cywilny oraz ślub cywilny, rozwód cywilny (więc formalnie to "małżeństwo" nie istnieje, ale przyrzeczenie zostało złożone czyż nie?) i ślub kościelny z inną osobą. Jest jeszcze parę wariantów tych sytuacji (kilka rozwodów cywilnych, przywilej Pawłowy i in).

Tak więc sytuacja, że ma się ślub cywilny z kim innym a kościelny z kim innym wcale nie jest taka rzadka.

Mam rację bo sam tak brałem ślub: przed konkordatem. A i teraz istnieje taka możliwość, aby najpierw ślub cywilny wziąć a potem zwykły kościelny - nie konkordatowy. W każdym przypadku do parafii trzeba dostarczyć albo akt ślubu albo zaświadczenie z USC o stanie wolnym.

To Twoje pokręcone myślenie sprowadza się do faktu, że ślub kościelny z inną osobą można zawrzeć po rozwiązaniu związku cywilnego.

A skąd taki wniosek? Jak najbardziej można i powinno się razem. Co nie znaczy, że wszyscy tak robią, o czym właśnie pisałam.

Nie rozumiem o co Ci chodzi. Usiłujesz wmówić nam, że można mieć ślub cywilny z jedną osobą, a kościelny z inną, tak? Owszem, można - po rozwodzie. Abstrahując od tego co kto uważa za ślub, nie można jednocześnie być poślubionym dwóm osobom.

Nie próbuję nikomu nic wmówić. Odpisałam jedynie na to co napisała Szarotka:

No więc można mieć ślub kościelny z jedną osobą a cywilny z drugą. Niekoniecznie w takiej kolejności że w trakcie trwania związku małżeńskiego cywilnego można z inną osobą zawrzeć ślub kościelny, ale to że nie można tak jest po prostu wyrazem normalnej, ludzkiej uczciwości wobec przyrzeczeń.

Jednak żeby nie było niejasności co do tego co myślę, napiszę to jeszcze raz: przed Bogiem ślub cywilny dwójki wierzących osób nie ma żadnego znaczenia, to znaczy związek jest tak samo grzeszny jakby żadnego ślubu nie było. Ślub cywilny nie zmienia faktu że to jest cudzołóstwo. Natomiast ma znaczenie ludzkie, administracyjne, praktyczne - mniej ważne w perspektywie wieczności co nie znaczy że zupełnie nie ważne.

To co jest przed Bogiem, pozostawmy Bogu do oceny, dobrze?

Nie ma obowiązku brania ślubu konkordatowego.
Ja takiego nie biorę.
Bierzemy osobno cywilny i osobno kościelny.
Jednak w protokole jaki wypełnia się wraz z księdzem przed ślubem, jest jasno napisane, że związek cywilny z inna osoba jest przeszkodą do zawarcia małżeństwa sakramentalnego! http://www.informator-weselny.pl/poradn ... zenski.htm
Więc nie można mieć dwóch ślubów - każdego z inną osobą..
W wymaganych dokumentach przed kościelnym - tak jak mówi Liam - trzeba dostarczyć z USC dokument świadczący o stanie wolnym albo odpis aktu małżeństwa (koniecznie z ta samą osoba, z która chcesz wziąć ślub kościelny).
KK "widzi" ślub cywilny i ma to dla niego znaczenie.. Choć sama nie rozumiem, czemu.