Nie opuszczajmy naszych wspólnych zebrań, jak się to stało zwyczajem niektórych,
ale zachęcajmy się nawzajem, i to tym bardziej, im wyraźniej widzicie, że zbliża się dzień.
Jeśli bowiem dobrowolnie grzeszymy po otrzymaniu pełnego poznania prawdy,
to już nie ma dla nas ofiary przebłagalnej za grzechy,
ale jedynie jakieś przerażające oczekiwanie sądu i żar ognia, który ma trawić przeciwników.
Kto przekracza Prawo Mojżeszowe, ponosi śmierć bez miłosierdzia na podstawie [zeznania] dwóch albo trzech świadków.
Pomyślcie, o ileż surowszej kary stanie się winien ten,
kto by podeptał Syna Bożego i zbezcześcił krew Przymierza, przez którą został uświęcony,
i obelżywie zachował się wobec Ducha łaski.
(Hebrajczyków 10:25-29)

No w sumie tak Elbrusie, jednak w przypadku naszego społeczeństwa trudno mówić o "pełnym poznaniu prawdy". Wychowanie religijne kuleje na obie nogi, ludzie nie mają na dobrą sprawę pojęcia, kto to jest ten cały Bóg, nie rozumieją na czym polega spełnianie Jego przykazań, większość z nich nigdy nie wzięła Biblii do ręki.

Polski katolicyzm jest powierzchowny, zaściankowy, płytki - najwyższa pora, żeby osoby do tego kompetentne (księża, zakonnicy, katecheci) zaczęli ludziom tłumaczyć istotę ich religii!

Będę brutalnie szczery, ludzie widzą we mszy tylko zmanierowanego faceta w sukience, który przez pół godziny z ambony działa im na nerwy, msza kojarzy im się z dłużyzną, nerwowym prasowaniem ubrań i bólem nóg!

Dlaczego ludzie masowo odchodzą od Kościoła? Bo nie znajdują w nim ani trochę z Boga - to chyba oczywiste, prawda?

Jak więc poczytywać im to za grzech, skoro nie doświadczyli "pełnego" poznania prawdy, a jedynie krótkich czytań na wyrywki, których i tak w większości nie zrozumieli...

Autor Listu do Hebrajczyków widzi problem takich osób:

Wiele mamy o Nim mówić, a trudne to jest do wyjaśnienia, ponieważ ociężali jesteście w słuchaniu.
Gdy bowiem ze względu na czas powinniście być nauczycielami,
sami potrzebujecie kogoś, kto by was pouczył o pierwszych prawdach słów Bożych,
i mleka wam potrzeba, a nie stałego pokarmu.
Każdy, który pije /tylko/ mleko, nieświadom jest nauki sprawiedliwości ponieważ jest niemowlęciem.
Przeciwnie, stały pokarm jest właściwy dla dorosłych,
którzy przez ćwiczenie mają władze umysłu udoskonalone do rozróżniania dobra i zła.
(Hebrajczyków 5:11-14)

Zwraca się zatem do takich ludzi, o jakich ty piszesz, a mimo to usilnie poucza ich, żeby nie opuszczali tych spotkań
(porównując takie praktyki do obelżywego zachowania wobec Ducha łaski).

Czy ludzie są aż tak niedoinformowani, że nie wiedzą o obowiązku święcenia dnia świętego w kościołach?
Bardzo wątpię, a te tłumaczenia o nudnym księdzu są marną wymówką:

W pierwszym dniu po szabacie, kiedy zebraliśmy się na łamanie chleba,
Paweł, który nazajutrz zamierzał odjechać, przemawiał do nich i przedłużył mowę aż do północy.
Wiele lamp paliło się w górnej sali, gdzie byliśmy zebrani.
Pewien młodzieniec, imieniem Eutych, siedział na oknie pogrążony w głębokim śnie.
Kiedy Paweł przedłużał przemówienie, zmorzony snem spadł z trzeciego piętra na dół.
Podniesiono go martwego.
Paweł zeszedł, przypadł do niego i wziął go w ramiona:
Nie trwóżcie się - powiedział - bo on żyje.
I wszedł na górę, łamał chleb i spożywał, a mówił jeszcze długo, bo aż do świtania.
Potem wyruszył w drogę. A chłopca przyprowadzono żywego ku niemałej radości /zebranych/.
(Dzieje 20:7-12)

Paweł widocznie też niezbyt ciekawie opowiadał, skoro jednemu z słuchaczy się przysnęło.
Mogło to być wynikiem przedłużania tych przemówień, ale przecież nigdzie nie znajdujemy wzmianki o tym,
żeby w przypadku, kiedy nauczyciel wspólnoty przemawiałby zbyt długo lub nieciekawie,
usprawiedliwionym wyjściem byłoby nieprzychodzenie.

polski katolicyzm to różańce odmawiane przez starszych i dość często przez młodych , to litanie to chodzenie na drogę krzyżową to posypanie głowy popiołem . dzięki Bogu ten polski katolicyzm prowadzący za rączkę wnuczka do kościoła sieje wiarę- ziarnko malutkie jak gorczyca -które w odpowiednim momencie zakiełkuje .zephyr7 obrażasz ludzi którzy pomimo tylu lat trwali i trwają przy kościele i to dzięki takiej np babci klepiącej różaniec , a nie wiedzącej nic o encyklikach ani soborach powstali ludzie święci .
bo wiara w Boga to nie wiedza to nie ilość przeczytanych książek to nie świadomość że możesz w każdej chwili coś zacytować , lecz to modlitwa i to coś czego ani ty ani ja nie potrafimy wytłumaczyć . zapytaj jak możesz kogoś starego który się modli - dlaczego to robi , albo dlaczego idzie na mszę św. jego świadomość przebywania w kościele może być o wiele głębsza niż myślisz .