Mówisz "żebym nie czyniła drugiemu co mnie nie miłe". No widzisz znów wychodzi na to że nieuważnie czytasz moje posty, albo nie rozumiesz ich intencji. We fragmencie który zacytowałaś ja właśnie napisałam jak bardzo boli mnie poniżanie innych, i zwracanie uwagi wyłącznie na ich fizyczność. Poza tym napiszę trochę osobiście: nienawidzę seksualności i wszystkiego co ma jakiś z nią związek. Gdy ktoś powie na kogoś "fajna d**a", "niezły towar" itd, to robi mi się niedobrze,przypomina mi się wszystko co złe, pragnę zrobić sobie krzywdę albo zamordować wszystkich mężczyzn.
Wszystko co jest związane z erotyzmem napawa mnie obrzydzeniem. Wk***iają mnie nawet takie głupie, powszechnie stosowane określenia odnoszące się do atrakcyjności seksualnej.
Nienawidzę większości ludzi, a w szczególności mężczyzn ( mizoandria jak się patrzy), i nawet gdy np. jakiś facet siądzie koło mnie przypadkowo bo nie ma innych miejsc w autobusie to odczuwam wręcz mocny, fizyczny i psychiczny ból. Wolałabym odciąć sobie rękę tępym narzędziem niż pocałować jakiegoś mężczyznę.
Z tego powodu nie dziw się że nazywam kogoś d***lem gdy mówi na inną osobę "fajna d**a", "c***a" itd.
To że użyłam słowa d***l nie świadczy o żadnej hipokryzji do ch***ry!
Ja bardzo meczę się , co chwilę widzę w głowie obrazy gwałtów, wrogowie przedrzeźniają mnie i wyśmiewają w mojej głowie, przez większość czasu przedstawiają mi się jakieś wstrętne obrazy których nie mogę znieść.

I niedobrze, że ta osoba nienawidzi ludzi, ale dobrze, że sprzeciwia się znienawidzonemu libidyzmowi, który pochłonął mnóstwo ofiar.

nienawidzę seksualności i wszystkiego co ma jakiś z nią związek.

Ale tu ktos jest zboczony.
To juz lepiej byc gejem, niż zboczeńcem zyjącym w celibacie.

Z ustanowienia Bożego ma obcowanie małżeńskie nie sam tylko wzrost ludności na celu, lecz ma być wyrazem wzajemnej miłości i oddania. Dlatego jest zawsze dozwolone, a więc i wtedy, kiedy żona już się spodziewa dziecięcia, albo kiedy według praw natury już się go spodziewać nie może.

Prawda, że godność rodzicielska jest niezmiernie wielka. Droga do niej wiedzie jednak owym szlakiem przyziemnym, na którym potrzeby niższej natury znajdują zaspokojenie. Prawda, że w tym wszystkim duch nie powinien wodzy z rąk wypuszczać; wzajemny szacunek i czysta miłość winny wszystko uszlachetniać i przeistaczać. Mimo to wszystko nie da się zaprzeczyć, że owe rozkosze, jakkolwiek uduchowione nie są jednak czysto duchowe. Zawsze przy nich dusza popada w pewną zależność od pragnień cielesnych, które usiłują ściągnąć ją z wysokości, pobudzają do przekroczenia miary, dążą do przewagi nad duchem. Chętnie chciałyby duszę sprowadzić do rzędu sługi, mającej tylko obowiązek starać się o wygody ciała. Dlatego powiada św. Paweł: "Żyjący w małżeństwie cierpieć będą udręki w ciele" (Kor. 7, 28).
Im szlachetniejsza dusza, tym dotkliwiej odczuwa swoje przykucie do ciała, wspólnego nam ze zwierzętami, a każde ustępstwo, które na jego rzecz czynić musi, przypomina jej ową upokarzającą zawisłość. Stąd rodzi się pragnienie wyzwolenia się wedle możności z pod jarzma cielesnego przez dobrowolne odmawianie ciału i tego, co godziwe, a zezwalanie tylko na to, czego wymagają względy wyższe. Zdarzyć się tedy może, że oboje małżonków ożywia to samo szlachetne pragnienie coraz lepszego podobania się Bogu i dlatego postanawiają za obopólną zgodą wyrzec się całkowicie albo częściowo godziwych rozkoszy małżeńskich. Wiemy np., że nasz książę Bolesław Wstydliwy z małżonką swoją św. Kingą za wzniosłym przykładem św. Józefa i Najśw. Panny żyli ze sobą w dziewiczej powściągliwości jak brat i siostra. - Inni obcują ze sobą tyle, by przyczynić się do życia dzieci. Skoro tylko żona poczuje się w stanie odmiennym, wstrzymują się zupełnie od pożycia małżeńskiego. Ich usposobienie podobne jest do tego, jakiem odznaczali się Tobiasz i Sara, którzy na zawsze będą wzorem uczciwych małżonków. Tobiasz tak się modlił: "Ty wiesz, Panie, że nie dla pożądliwości cielesnej biorę siostrę [według sposobu wyrażania się Pisma św. krewną, kuzynkę] moją za żonę, ale jedynie z pragnienia potomków, od których niechaj cześć będzie imieniu Twemu po wszystkie wieki" (Tob. 8, 9). A Sara mogła odezwać się do Pana: "Ty wiesz, żem nigdy męża nie pożądała, ale zachowałam duszę moją czystą od wszelakiej pożądliwości. Przystałam jednak, aby poślubić męża w bojaźni przed Tobą, a nie dla rozkoszy własnej" (Tob. 3, 16. 18).