Witaj Agatko!
Pracujesz z małżeństwami?
Cieszę się,że ktoś kompetentny znalazł się na tym poście.
Co robisz w tym zakresie?Jest to poradnictwo rodzinne?

Analizując Twoją wypowiedź


Chcąc być zrozumianym zadam Ci pytanie:
-jaka według Ciebie jest różnica pomiędzy Miłością,
w której nastawiasz się na oczekiwania względem współmałżonką,
a tą,w której oczekiwania nie są dominującym elementem?

Jak wiesz niespełnione oczekiwania prowadzą do frustracji.
Frustracje mają często podłoże egocentryczne=
one z kolei prowadzą do spięć,kłótni i awanur,
gdy nie biorą pod uwagę ograniczeń współmałżonka,jego słabości,
czy nawet różnic osobowościowych...

Co myślisz na temat poruszonego problemu?
Jesteś w tym obeznana,to rozumiesz zapewne język,
którym się posługuję

Zapewniam Cię,że te kwestie nie są wydumane,
lecz są głównym ogniwem
zaburzeń w relacji we wspomnianym małżeństwie...
Zgodzę się,że nie można tego rozwiązywać-jak to powiedziałaś:
w próżni...

Z Bogiem.

Witam:)
Jestem terapeutą rodzinnym . co do opisywanego przez Ciebie małżeństwa, nadmiernego egocentryzmu jednej osoby, hm, żeby komus pomóc, konkretnej rodzinie, trzeba najpierw, ,by ona, ta rodzina, widziała potrzebę tej pomocy. Jest tak, że wiele małżeństw ma rózne problemy, przeżywa frustracje, niedpopwiedzenia. Dopóki jednak sami obie z tym radzą, to nie ma potrzeby wkraczania w ich relację.
Najczęściej po pomoc zgłasza sie osoba, która chce coś zmienic w swoim małżeństwie, ulepszyc reacje, ,niekoniecznie związane z wiarą czy religią.To na razie

Poza tym uważam, że bardzo ważne jest poznanie się małżonków przed ślubem. Ale takie dogłębne poznanie (nie chodzi mi o seks). W związek małżeński teoretycznie powinny wstępowac osoby dojrzałe emocjonalnie i fizycznie, wtedy też nie mają one w stosunku do siebie wymagań, które wykraczają poza możliwości partnera. Ale jak wiemy tak nie jest zawsze. Stąd póby zmiany małżonka, ukszałtowania go według własnych wymagań i trudność w zaakceptowaniu jego odmienności. Ale się namądrzyłąm

Agatko!
Piszesz doprawdy sensowne rzeczy.
Nie odbieram to,jako "wymądrzania" się.
Więc nie krępuj się..Wal śmiało,co myślisz...

Masz rację z tym,kto się zgłasza do poradni.
Ale..jakże dziś często spotyka się ludzi,którzy nie chcą
skorzystać z tej możliwości..
To nie na ich poczucie własnej wartości.
Uważają,że nie przystoi im kierować się w coś takiego...

Ja osobiście chętnie przeszedłbym się ze swoją małżonką
do takigo terapeuty.Nie mówię tak dlatego,by "zwalić na nią winę".
Dlaczego chciałbym się przejść?By kompetentna osoba zwróciła
jej uwagę na to,że są pewne rzeczy nie do przyjęcia w kanonie ludzkiego postępowania,np.oczekiwania ponad siły człowieka.
Wiesz o czym mówię,więc nie będę się rospisywał.

To chyba mój jedyny i najważniejszy "problemik" małżeństwa.

Z Bogiem.

Witam
Hm, rozumiem, że masz taka potrzebę, żeby Twoja małżonak usłyszała w końcu i zrozumiała o co ci chodzi. Wygląda na to, ze jest to kwestia jakichś przekłamań w komunikacji. Ty jej coś mówisz, co ma dla ciebie określony sens - ale ona tego tak nie odbiera i nie zmienia swojego postępowania. Po poradę możesz udac się sam Ktoś kompetentny może cię nauczyć jak mówić do żony, żeby w końcu był efekt. stara zasada brzmi - jak cos nie skutkuje, to zrób coś innego. Na razie

Co powiesz na to:

Żona wczoraj pierwszy raz od siedmiu lat powiedziała mi:
Przepraszam,to wszystko była moja wina...

Na szczęście zrozumiała moje intencje.
Chwała Panu za to.

Z Bogiem.

cześć. Myślę także że problem różnic w zaangażowaniu emocjonalnym w stosunku do wiary to duży problem i na pewno nie łatwy do rozwiązania. Nie wiem co można robić. Myślę że należy zacząć od modlitwy.Warto także na te tem,aty rozmawiać bo to może wiele wyjaśnić. Pozdrawiam

Myślę,że właśnie na płaszczyźnie słów wyżej opisanych można byłoby
polemizować bardzo owocnie..Osoby,które nie przywiązują gorliwej aktywności w Służbie Bogu i ludziom,które nie uznają takiej potrzeby,
z braku zrozumienia,czasami irytacji-piętnują tych,którzy są...
zakochani w Bogu.

Często zwykłe przyznanie się do wiary,które nie niesie za sobą
żadnego "nawiedzenia", jest odbierane jako dewocja.
Zupełnie,jakby ktoś nie rozumiał granicy pomiędzy prawdziwą
wiarą a fanatyzmem...

"A skoro jesteś letni,
a nie zimny,ani gorący,
chcę Cię wyrzucić z moicj ust" (Ap3,16)

Problem został rozwiązany.
Okazało się,iż ofiara "bardziej" wierząca musiała
zmienić w sobie nastawienie do świata i bliźnich...
Okazało się,że wiara jej stała się bardziej magią,niż religią.
Okazało się,że problemem był "mały" fanatyzm...

Efektem przejrzenia na oczy stało się to,że wspomniana żona
zaczęła prawie codziennie z mężem chodzić do Kościoła...