Ja rozumiem, że spowiedź to jest sakrament pokuty.
te pięć punktów jest po to, żeby wszystko się udało i żeby rozgrzeszenie było ważne.
Dla średnio rozgarniętego grzesznika z tych pięciu punktów nie wynika zbyt jasno, że trzeba prosić o przebaczenie grzechów. Może dało by się to wcisnąć w żalu za grzechy ale to wcale nie jest oczywiste, bo żal może mieć bardzo różne motywacje. Np szkoda, że poszedłem na ten ostatni skok - może by mnie nie złapali albo żałuję, że jestem takim palantem i nic mi się nie udaje. Dla części grzeszników kończy się to na takim żalu. Może jak prosimy o rozgrzeszenie? też nie bardzo bo prosimy księdza a nie Boga a do tego rozgrzeszenie to raczej skreślenie zapisu dłużnego a nie prośba przebaczenie grzechów.

Sęk w tym, że Bóg nie przebaczył Ci grzechów w momencie, kiedy spowiedź była świętokradcza.


Napisano, napisano.


Błąd. To są warunku Sakramentu Pojednania określone przez Kościół Chrystusa, a nie "wasze".


Twoja sprawa, ale wiedz, że stawiasz się w ten sposób poza Kościołem i nie uzyskujesz odpuszczenia grzechów.


Kiedy ostatnio byłeś u spowiedzi, że nie pamiętasz już prośby o rozgrzeszenie, którą wypowiada penitent?



Średnio rozgarnięty penitent pamięta o tym, że w trakcie spowiedzi prosi się spowiednika o rozgrzeszenie.


Dobrej Nowiny, że spowiednik ma władzę odpuszczania grzechów (czyli rozgrzeszania), jak widzę, dalej nie przyjmujesz do wiadomości?

Nie wiem Yarpen ale przebaczenie grzechów, a odpuszczenie grzechów to są dwie różne sprawy.
Przebaczyć może tylko Bóg, bo przeciw niemu zgrzeszyłeś, a nie przeciw księdzu. Jeśli ksiądz ma władzę odpuszczania grzechów to znaczy tyle, że może skreślić twój zapis dłużny czyli anulować karę. Jeśli nie prosiłeś Boga o przebaczenie grzechów to Bóg nie może ci przebaczyć, bo nie było wniosku formalnego.

Będą patrzeć,
lecz nie zobaczą,
będą słuchać,
lecz nie usłyszą.
Niczego nie zrozumieją
i nie zwrócą się do Boga,
aby przebaczył ich grzechy”

A jeśli Bóg Ci nie przebaczył to twoje sumienie w dalszym ciągu obciążają te grzechy, chociaż kara została anulowana i (według Waszej filozofii) w sposób świętokradczy przystępujecie do Komunii.

Eh... Nieco nauczania Kościoła uzupełniającgo Twoje braki w wiedzy na temat Sakramentu Pojednania:

1422 "Ci zaś, którzy przystępują do sakramentu pokuty, otrzymują od miłosierdzia Bożego przebaczenie zniewagi wyrządzonej Bogu i równocześnie dostępują pojednania z Kościołem, któremu, grzesząc, zadali ranę, a który przyczynia się do ich nawrócenia miłością, przykładem i modlitwą" (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 11.)

1440 Grzech jest przede wszystkim obrazą Boga, zerwaniem jedności z Nim. Narusza on równocześnie komunię z Kościołem. Dlatego też nawrócenie przynosi przebaczenie ze strony Boga, a także pojednanie z Kościołem, co wyraża i urzeczywistnia w sposób liturgiczny sakrament pokuty i pojednania (Por. Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 11.).

1486 Przebaczenie grzechów popełnionych po chrzcie jest udzielane przez osobny sakrament nazywany sakramentem nawrócenia, spowiedzi, pokuty lub pojednania.

Tobie się wydaje, że żeby się zbawić to trzeba skończyć teologię. Za czasów pierwszych chrześcijan tych opasłych tomów nie było, a Kościół rozwijał się w niebywałym tempie. Może te opasłe tomy są przyczyną ruiny Kościoła. Pobożnymi życzeniami piekło jest wybrukowane, a formalnego wniosku o przebaczenie grzechów brak.

Ten personalny atak na mnie i teksty o "opasłych tomach" nie zmienią faktu, że skutkiem Sakramentu Pojednania jest przebaczenie grzechów przez Boga.

Jak wczesniej pisalem, nie rozumiesz kompletnie sakramentu pokuty.
Rachunek sumienia jest tym proszeniem o przebaczenie.
Sama spowiedz, (nie ujmujac jej waznosci,) jest mozna by powiedziec dopelnieniem formalnosci.
Jesli podczas rachunku sumienia kombinujesz co powiedziec a co nie, lub w taki sposob by nieco zmienic znaczenie grzechow jest zwyczajnie oszukiwaniem Boga, bo to przed nim robimy rachunek sumienia.

1441 Tylko Bóg przebacza grzechy (por. Mk 2, 7).
"Rachunek sumienia jest tym proszeniem o przebaczenie."
Rachunek sumienia jest tylko szukaniem w swoim sumieniu tego co się Bogu nie spodobało.

Ten personalny atak na mnie i teksty o "opasłych tomach" nie zmienią faktu, że skutkiem Sakramentu Pojednania jest przebaczenie grzechów przez Boga.

Z tego co pamiętam to Bóg dał apostołom tylko możliwość odpuszczania grzechów, o przebaczaniu nie ma tam mowy.
Jeśli ostatni post traktujesz jako personalny atak na siebie to jak powinienem traktować twoje posty?

Przytoczę Ci kolejny raz to, co ignorujesz:

1422 "Ci zaś, którzy przystępują do sakramentu pokuty, otrzymują od miłosierdzia Bożego przebaczenie zniewagi wyrządzonej Bogu i równocześnie dostępują pojednania z Kościołem, któremu, grzesząc, zadali ranę, a który przyczynia się do ich nawrócenia miłością, przykładem i modlitwą" (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 11.)

1440 Grzech jest przede wszystkim obrazą Boga, zerwaniem jedności z Nim. Narusza on równocześnie komunię z Kościołem. Dlatego też nawrócenie przynosi przebaczenie ze strony Boga, a także pojednanie z Kościołem, co wyraża i urzeczywistnia w sposób liturgiczny sakrament pokuty i pojednania (Por. Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 11.).

1486 Przebaczenie grzechów popełnionych po chrzcie jest udzielane przez osobny sakrament nazywany sakramentem nawrócenia, spowiedzi, pokuty lub pojednania.

To uważasz, że nie trzeba prosić Boga o przebaczenie grzechów? Odpuszczenie grzechów i przebaczenie grzechów to jest to samo? Przebaczenie otrzymuje się z automatu bez proszenia Boga?
Oprócz Trójcy Świętej jest jeszcze miłosierdzie Boże, które przebacza grzechy?
Nawrócenie z automatu przynosi przebaczenie Boga i nie trzeba prosić?

O przebaczenie grzechów prosisz za każdym razem, kiedy odmawiasz Modlitwę Pańską. Sakrament Pojednania jest tym, w którym to przebaczenie się dokonuje w momencie odpuszczenia grzechów przez spowiednika.

Widzę, że zaczynasz szukać porozumienia. To może dołączmy Modlitwę Pańską jako szósty warunek dobrej spowiedzi i będziemy mieli problem z głowy. Może razem wystąpmy aby taki warunek dodano.

Ani tego nie dołączymy, ani tym bardziej nie wystąpimy o dołączenie (chyba, że sam to zrobisz). Kościół Chrystusa jasno i jednoznacznie określił warunki, które trzeba spełnić do tego, aby sakrament był ważnie udzielony.

No cóż wygląda na to, że jednak jestem naiwny.

Naiwny? Gorzej. Masz w niepoważaniu, delikatnie mówiąc, nauczanie Kościoła i sam siebie stawiasz w roli, do której nie zostałeś powołany. Na to jest nieco inne określenie i inaczej się nazywa takich ludzi: Odstępca od wiary.