Spowiedź to rozmowa grzesznika z Bogiem i nikt nie ma prawa w tą rozmowę się wtrącać - nawet papież.
Nie u ciebie się spowiadam więc daruj sobie.

Co mamy sobie darować?
Nikt z nas nie siedzi na siłę w Twoim domu i do niczego Cię nie zmusza, to Ty wszedłeś na publiczne forum i wyznajesz tu publicznie, że oszukujesz spowiednika i oburzasz się, że ktoś mówi Ci o tych faktach?

Inaczej mówiąc:
Żadnemu ze spowiedników nigdy się nie przyznałeś do tego, że masz w niepoważaniu warunki Sakramentu Pojednania określone przez Kościół i stworzyłeś sobie ich własną wersję. Widać jeszcze gdzieś tam się kołacze w Twojej głowie myśl, że w takim przypadku żaden kapłan nie da Ci rozgrzeszenia. Niestety, faktem pozostaje to, że wszystkie Twoje spowiedzi od chwili, kiedy odpuściłeś sobie postanowienie poprawy, są zwyczajnie nieważne, a Ty nie dość, że dopuszczasz się świętokradczej spowiedzi, to jeszcze świętokradczo przystępujesz do Komunii Świętej.


Aha... Dalej nic nie zmienia się w fakcie, że odrzucając nauczanie Kościoła stajesz się odstępcą od wiary, jak i tym, że do orzekania jakie nauczanie jest prawidłowe, a jakie błędne, również nie zostałeś powołany.

A ty Yarpen jesteś biskupem?

Krzysztofie, tu nie chodzi o funkcję, tu chodzi o uczciwość.

Pozostaje pytanie. Dlaczego na spowiedzi nie powiesz "nie postanawiam się poprawić"?

Bo dobrze wie, że nie otrzyma rozgrzeszenia.

Krzysiek, bądz uczciwy także z samym sobą. Spowiadasz się co tydzień, czyli masz jakiś problem z jakąś sprawą w Twoim życiu, wyznaj uczciwie spowiednikowi że masz problem z zerwaniem z grzechem i że to się Tobie średnio udaje, albo w ogóle nie udaje i położyłeś labę na to, po prostu postanawiając zrezygnować z poprawy, czyli poddajesz się bez walki, a życie to walka i trzeba to zaakceptować.

Bądz facetem i stań przed sobą samym w prawdzie o sobie. Bo jakoś lawirujesz tutaj starając się rozpaczliwie i na siłę przekonac innych do Twojego punktu widzenia i Twojej racji. Ksiądz nie kwestionuje bo ksiądz nie ma wglądu w Twoją duszę i intencje. Ale Bóg ma. Jeśli idziesz do spowiednika to wyobraź sobie że przyszedłeś nie do jakiegoś gościa - księdza, ale do samego Jezusa i on tam siedzi zamiast kapłana, i co wtedy? Przed samym Jezusem też byś tak się zachował? Jeśli masz problem z zerwaniem z grzechem to powierz to i walcz. Bez walki nie ma zwycięstwa bo samo nie przyfrunie.

To nie ma znaczenia, bo to Ty zabrałeś się za poprawianie nauczania Kościoła, a nie ja.

@krzysiekniepieklo
Warunki spowiedzi są obiektywne, wynikają ze struktury wiary, a nie z niczego.
Nie ma przebaczenia bez:
1) zastanowienia nad tym, co się w życiu robiło, czyli rachunek sumienia,
2) żalu za grzechy: chcemy przebaczenia, to musimy pożałować naszych złych uczynków, bo jeśli nie rozumiemy, że źle zrobiliśmy, to na nic wszystko,
3) postanowienia poprawy, bo jeśli chcemy dalej czynić to samo, cośmy czynili, to byłoby to fałszywe z naszej strony, byłoby to kpiną z Boga,
4) wyznania Bogu, co źle zrobiliśmy,
5) dążenia do naprawy szkody - każdy, kto jest świadomy wyrządzenia zła, kto pragnie od zła odejść, kto pragnie być z Bogiem z wołania swego serca zapragnie naprawić szkodę, którą wyrządził. Czyż nie jest tak, że dobre dziecko, gdy rozbije talerz, przeprosi rodzica? Albo czy, gdy zniszczysz komuś coś przypadkowo, a go szanujesz, nie mówisz: odkupię ci?

Spełniając te warunki, mamy gwarancję, że nasza prośba o przebaczenie bierze się z miłości, z tęsknoty do Boga.

Jeśli nie spełniasz tych warunków, to Twoje rozgrzeszenia są nieważne, choćby i sam Papież Franciszek Ci takiego udzielił. Powiedziane w Piśmie jest:
"Cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie".
"Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone; którym zatrzymacie, są im zatrzymane".
"Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi; lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który Mnie posłał".

Kościół określił te warunki dla pewności, nie dla udręki i albo słuchasz Kościoła i Jezusa, albo Nim gardzisz.

Krzysztof, przystopuj trochę, bo myślę że powinieneś sobie tą sprawę mocno przemyśleć. Relacja z Bogiem to relacja osobowa, tak jak z drugą osobą. Bóg patrzy w Twoje serce i duszę i widzi wszystko co próbujesz ukryć / zakryć. W takim razie nie próbuj takich rzeczy, ale powiedz prosto tak jakbyś powierzał mu swój problem. Tutaj każdy wskazuje Ci na uczciwość, przede wszystkim względem Boga i Twojego własnego serca, Twojej duszy.

Może przestań tak biegać do spowiedzi raz w tygodniu, i raczej zrób sobie nawet przerwę aby ogarnąć siebie i ten problem z którym borykasz się w życiu. Bo chodzisz do spowiedzi tak często ale w sumie nic to nie daje dla Ciebie, a co więcej zaczynasz uprawiać herezje na swój własny użytek - usprawiedliwienie siebie samego. Spowiedź nie działa jak bankomat.

Wypełniając te pięć punktów, a nie prosząc o przebaczenie to nie szukacie przebaczenia ale usprawiedliwienia z wypełnienia prawa. Jeśli któregoś punktu nie wypełnicie to usprawiedliwienia nie będzie. Ja szukam przebaczenia z wiary (list do rzymian)

Wiara niestety nie polega na postanowieniu trwania w grzechu.

@krzysiekniepieklo
Nie można prosić o przebaczenie nie wypełniając ich.
Pamiętaj o tym: "Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi; lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który Mnie posłał".

A czytałeś list do rzymian?

Krzysiek, czy Ty widzisz moje posty tutaj? Czy wolisz ignorować. Tutaj nie chodzi o jakieś pięć punktów ale o Twoją uczciwość przed Bogiem i przed sobą samym. Masz problem z jakąś sprawą w Twoim życiu i nie możesz sobie z tym poradzić, stąd bierze się, tak myślę, Twoja własna teoria na temat spowiedzi, a także chodzenie do spowiedzi raz na tydzień.

O ile dobrze pamiętam, o ile to chodzi o Ciebie, pisałeś o problemach z alkoholem, niewłaściwym traktowaniem żony i cóż, nie wiem co jeszcze. Jeśli nie możesz sobie z tym poradzić to bieganie do spowiedzi raz na tydzień i spowiadanie się jak z automatu nie załatwi sprawy jeśli Ty nie ogarniasz sprawy z alkoholem lub nie wiem, agresją, w Twoim życiu. Tutaj pomoże tylko postawienie siebie do pionu, walka z samym sobą i swoją słaboscią a nie szukanie usprawiedliwienia dla tejże słabości. A jeśli nie dajesz rady z tym skończyć to na jakiś czas daj sobie także spokój z bieganiem do bezwartościowej spowiedzi. Zrozum wreszcie stanowisko wypowiadających się tutaj osób. Bo tutaj nie chodzi o trywialną rzecz, ale o coś co przekracza nasze kompetencje.

I czy Twoje stanowisko w sprawie osób w związkach niesakramentalnych jest szczere czy zalatuje hipokryzją i próbą ukrycia swoich wlasnych problemów za plecami innych, w dodatku stawiając siebie w roli ich obrońców. Każdy ma swoje własne sumienie, a Twoje sumienie powinno zawierzyć Bogu.