Aditu! Uświadom głupiego nietolerancyjnego nienawistnika co to jest miłość!
I jeszcze proszę uświadom tego gbura, czy okłamywanie kogoś mieści się w granicach miłości, czy nie?

Nie, ja nie zamierzam z Tobą dyskutować. Nie wiem, czemu wychodzisz nagle z jakimś okłamywaniem, ale nie wciągaj mnie w swoje ponaciągane teorie.
A co do miłości - jeżeli uważasz, że da się to ubrać w definicję, to próbuj. Ja nie mam zamiaru.
Aha, nie nazwałam Cię ani głupim, ani gburem.

Janku - trzymam za Was kciuki. Kieruj się sercem, a będzie dobrze

[quote="Aditu"

Maluczki, jak dla mnie, i pewnie nie tylko dla mnie, to Ty akurat sam o miłości wiesz niewiele, a o tej chrześcijańskiej to już tym bardziej. Neguj sobie co tam chcesz. Moi przyjaciele, którzy są ateistami, mają więcej szacunku i miłości dla innych ludzi niż Ty. I wolałabym zaryzykować wszystko i przejąć ich poglądy, tysiąc razy bardziej zgodne z nauką Chrystusa ( chociaż niezamierzenie) niż być w jednym niebie z Tobą. I nazwij mnie mamoniarką - ja wiem, co to jest miłość, szanuję ludzi, szanuję inność, więc nie obchodzi mnie opinia kogoś, kto aż zieje nietolerancją i nienawiścią. Bóg nas w swoim czasie ze wszystkiego rozliczy.[/quote]

To przecież Ty napisałaś. Wiesz i nie chcesz powiedzieć?

Wiem, bo ją czuję. To wszystko. Nie zamierzam tworzyć definicji, bo to nie jest proste, właściwie nawet niemożliwe - co zresztą widać w nowym, kolejnym stworzonym przez Ciebie temacie.

Maluczki, nie wymagaj by ktoś odpisywał na twoje pytania, skoro sam nie odpowiadasz na zadane tobie pytania. To jest kompletny brak poszanowania drugiej osoby.

Nie okłamuj się! Wszystko, co istnieje można, a nawet należy zdefiniować, bo inaczej nie wie się o co chodzi i tylko "się czuje", a to jak na rozumnego człowieka to za mało.
A co do maluczkofobii. Skąd u Ciebie takie negatywne nastawienie do mnie? Przecież nie zrobiłem Ci nic złego. Nawet nie nabluzgałem Ci, tak jak nabluzgał mi kazechini.

Odpowiedziałam Ci w Twoim temacie o miłości, ale został zamknięty.
Po prostu nie rozumiem dlaczego w twoich postach tyle niechęci do tego, co inne. Dla mnie to jest przykre.
A Kazeshini wcale Ci nie nabluzgał przecież, tylko stwierdził wprost co uważa.

Jest wiele rzeczy, które nie mieszczą się w ludzkim umyśle. Próbując coś zdefiniować ograniczamy to coś. Miłosć jest nieograniczona i zdefiniowanie jej nie ma sensu.
Próbowałeś zdefiniować, więc do twojej definicji nie pasuje na przykład fakt, że ludziom przytrafia się krzywda, jakies nieuleczalne choroby, że rodzą się jedni w bogatych rodzinach, jedni w beidnych i czują się pokrzywdzeni. A mimo to Bóg nas kocha i miłuje. A stawia nam ciężkie próby w życiu. Dlatego, że tej miłości nie rozumiemy, mamy w nią wierzyc i ją odczuć, anie definiować. Wiara nie jest nauką ścisłą by dało się wszystko ułożyć w definicje. Mamy "wierzyć", nie "wiedzieć".

PS. A co do bluzgania - wyrażam swoje zdanie na temat twoich wypowiedzi. Nawet nie odniesiesz się do tego. Żyj dalej w swoich nietolerancyjnych przekonaniach.

Według mnie, Maluczki przesadza, ale...



To jest pułapka
W KK mówi się, że "jednemu z dwóch duchów służysz". Albo świętemu, albo nieświętemu. To słowo, "inne", to takie "a może jest coś pośrodku?", a przecież tak nie jest.

Ludzie mogą być pogubieni, ale ostatecznie wybierają (i służą) jednemu z tych dwóch duchów. Już nie pamiętam który mistyk (może ktoś mi tutaj pomóc?) powiedział, że ateizm / agnostycyzm / deizm przerodzi się w jawne negowanie Ewangelii. Oczywiście to nie jest przesądzający głos w tej sprawie .



To już mówię : różnice są nie do przeskoczenia. Chyba, że znajdziesz JEDNEGO ateistę, który nie uznaję i odrzuca antykoncepcje (ja osobiście nie znam, a temat jest "kontrowersyjny" nawet wśród katolików). A to jest tylko jedna kwestia.



No jasne, ale mówimy o związku a nie o koleżeństwu.



Zakładasz tylko "hepi-end", kiedy tych "hepi-endów" nie ma w rzeczywistości. Nie jesteśmy robotami, że możemy się bezkarnie angażować w związki, i zaraz z nich wychodzić. Każdy taki związek wyciska swoje znamię, a jeżeli ktoś nas zrani, to czasami i całe życie możemy się borykać z konsekwencjami. Nie dla hecy jest przecież napisane "Unikajcie wszystkiego, co miałoby chociaż pozór zła".

I swoją drogą możemy sobie pisać, dyskutować, przez kilkanaście stron, a ludzie będą wiedzieć swoje. I to jest co ciekawe naturalne - uczymy się głównie przez porażki i cierpienie. Jednak czasami jest za późno na naukę.

Pozdrawiam

otóż nie jest to decydujący głos. Mi pewna siostra zakonna powiedziała, że Bóg nie lubi ludzi letnich, albo jesteś zimny albo goracy, albo wierzysz, albo nie.
Skoro ktoś ma na tyle stanowczości, by powiedzieć, nie a życie swoje żyje w porzadku - nie krzywdzi, pomaga biednym i potrzebującym, nie kradnie, pracuje i utrzymuje rodzinę, matkę i ojca, to raczej się smażyć nie pójdzie:)



ta, jedna tylko kwestia, ale nie ma sensu przyklejać tu etykiety do ateisty, bo znam wielu katolików zazywających dla przyjemności, i znam wielu zażywających dla zdrowia. Religia tylko w małym stopniu ma na to wpływ i to coraz mniejszy.



I? myslisz, że związek z góry jest skazany na porażkę...



a ty zakładasz tylko najgorsze rozwiązanie?
myslisz, że pary katolickie są szczęśliwe?
Znam więcej nieszczęśliwych katolików niż ateistów.
Pijaństwo, brutalność, hazard, pedofilie, narkomania <- to wszystko jest NIEZALEŻNE od wiary. Takich pieknych i idealnych katolików, z pieknymi udanymi związkami to szukaj świecą, więcej takich znam z rodzin o słabej wierze lub żadnej.
Dlaczego zakładasz, ze nie mają szans na happy end? Dlaczego nie spróbować?
Zaangażuje się i powiedzmy związek się nie uda, co traci?
Chcesz swoje dziecko też nie puścic na narty bo może złamac noge, albo uderzy w niego jakiś inny narciaż, albo co gorsza wpadnie w jakieś urwisko i skręci kark? Wszystko w życiu zawiera ryzyko - nawet wiara sama w sobie. I co? z powodu tego drobnego ryzyka nie wierzyłbyś? czy wierzysz mocno i bardzo mocno że to jedyna własciwa wiara dla ciebie?

Końcówki nie rozumiem, trochę śmierdzi relatywizmem.

Jasne, uczymy się na cierpieniu. Ale skoro nie ma czego zyskać, to po co się pakować w takie związki?



A ja nie znam w ogóle ze strony "słabo wierzącej" (que?) i "niewierzącej" ludzi, którzy byliby ze sobą po 40-50 lat.



Tak.

P.S.



To już było wcześniej w tym temacie, nie czytałeś. Nie wystarczy być "fajnym ziomem", żeby być zbawionym.

To według Ciebie nie ma co zyskać, według mnie jest.


Ja znam.





Masz prawo, więc TY się w taki związek nie pakuj. Ale jak ktoś inny chce, to trzeba to uszanować.

P.S.





Nie "fajnym ziomem", tylko dobrym człowiekiem -_-'. A poza tym skąd wiesz? Rozmawiałeś z Bogiem? Ja wierzę, że to wystarczy.

A co do tego, co mi wcześniej odpisałeś...No wybacz, ale to że Ty uważasz, że różnice są nie do przeskoczenia nie oznacza, że tak jest. I całe szczęście Poza tym Ty zakładasz z kolei od razu brak happy endu. Ja nie twierdzę, że na pewno happy end będzie, ale zakładam tak po ludzku, że jak najbardziej może być. A skoro może być, to tchórzostwem jest rezygnowanie z możliwości przezycia czegoś pieknego. Zresztą jak juz powiedziałam, związek dwojga wierzących też może zakończyć się katastrofą.
Ja zresztą na przykład uważam, że dużo trudniej być z osobą bardzo wierzącą niż z ateistą.

Ja nazywam to rozwagą. Światopogląd ludzi jest niezwykle ważny, ale wielu dostrzega to niestety po latach. Związki ludzi o odmiennych światopoglądach, pochodzących z różnych kręgów kulturowych są trudne. Niektórzy jednak muszą nauczyć się na własnych błędach i przenosić frustracje na dzieci. One nie uzyskawszy wzorców zachowań przenoszą błędy dalej...

Tu nie chodzi o wierzących, ale o różnice światopoglądowe. Wskaźnik rozwodów osób wierzących i korzystających systematycznie z sakramentów wynosi 0,1% wobec 2.cyfrowego dla pozostałych (w Polsce). Ludzie wierzący inaczej podchodzą w życiu do trudności i rozwiązują je wg kryterium Bóg i my, nie ja. Podchodzą też rozważniej do wyboru współmałżonka, ponieważ zakładają, że nie ma możliwości powtórnego wyboru. Nieodwracalność wyboru skłania ludzi (dojrzałych) do głębszych przemyśleń wielu aspektów życia. Nie-katolicy nie musza zakładać nieodwracalności wyboru i często to czynią.
Media natomiast prezentują nam zupełnie inne wzorce zachowań. Ikonami miłości są celebryci, którzy wypowiadają się jako eksperci od udanych związków...tyle, że nie są one stałe. I powtarzają, że mają prawo do...Są też ekspertami od doskonałego wychowywania szczęśliwych dzieci w patchworkowych rodzinach. Można i tak...zależy z jakiego źródła pobieramy wodę.

To wybierzesz wg swojego uznania.

@up
co do celebrytów, nie jestem na bieżąco, bo nie mam czasu na telewizję i raczej mnie śmieszą.

A co do tego co piszesz, nie zgodze się ze statystykami.
Wiesz jak to jest ze statystykami: Mały janek ukradł 2 jabłka, mały Heniu nie kradnie nic, statystycznie każdy z nich ukradł jedno jabłko.

A co do wyboru i rozwodów itd. Tak, jest mniej rozwodów w czysto katolickich związkach (ale znowu zakładamy najgorszy scenariusz...), ale każdy medal ma drugą stronę.
Znam bezpośredniu w moim środowisku kilka pewnych rodzin czysto katolickich, których widywałem co niedzielę podchodzacych do samkramentu. Pochwalisz? A ja nie. Jedna rodzina: Mąż pije niemal codziennie, upija się nawet na święta Bożego narodzenia. O agresywności to już nie wspomnę. Żona nie odejdzie tylko z powodu wiary i nie miłości, ale czy to jest szczęście? Nie mówię, że ma znaleźc innego męża! Ale pokazuję, że szczęście nie koniecznie leży w wierze, oraz że statystyki są tu mało znaczące. O innych nawet nie zamierzam mówić, bo dochodzi do wykorzystywania dzieci do żebrania....tak, wychowanie w katolickim duchu...
Nie, jak dla mnie nie ma znaczenia, czy ktoś wierzy, czy ktoś wierzy słabiej, czy inaczej czy w ogóle. Ja oceniam człowieka po jego czynach, nie po okładce.

PS. do twoich statystyk:
Jak pokazują statystyki co raz więcej osób decyduje się na rozwód kościelny. W zeszłym roku do Sądów Biskupich wpłynęło aż 10 tysięcy wniosków o unieważnienie małżeństwa, z czego pozytywnie zostało rozpatrzonych aż dwie trzecie
http://www.nauka.trends24h.com/2011/04/rozwod-koscielny-coraz-bardziej-popularny/
(tak wiem...to nie jest "rozwód" ani "unieważnienie" tylko "stwierdzenie nie ważności", cóż... )