nigdy bym nie uwierzyła w kocham cię po 3 m-cach
wtedy to są jeszcze motyle w brzuchu i klapki na oczach

Margaretka a miłaś kiedykolwiek chłopaka i byłaś zakochana? te emocje własnie sprawiają że człowiekowi się wydaje że kocha drugą osobę i jest sie wstanie dla niej zrobić wszystko, gdy to wszystko mija to pozostaje już tylko zwykła szara codzinność

Widocznie Margaret_ka spotykając się codziennie z chłopakiem przez 3 miesiące był dla niej co najwyżej przyjacielem. Niektórzy nieufnie podchodzą do emocji i potrzebują naprawdę dużo czasu, aby przekonać się, że to na pewno miłość.

A może miłość staje na wyższym poziomie, gdy nadchodząca szara codzienność sprawia, że jest dla nich czymś naturalnym, że poświęcają się dla siebie i nie widzą możliwości życia osobno bez siebie.

Z tego co pisze autorka tematu, to cieszę się, że różowe okulary opadły i zreflektowała się, że to nie książe dla niej. Zwłaszcza, że początkowo pisałaś, że Ci zależy i czarno to widziałam

Zrozumiałam jedynie tyle że to ja decyduje i że nie musze sie chłopakowi podporządkować bo akurat on ma na to ochote. Pozatym to nadal sie spotykamy

Miałam a co więcej mam nadal.

No właśnie, WYDAJE komuś się, że kocha.
A od "wydaje mi się, że Cię kocham" do "kocham Cię" daleka droga.
To zbyt poważne słowa, aby mówić je każdemu, po krótkiej znajomości.
3 miesiace to nic, to dalej stan zakochania i różowych okularów.
Nie mówię tak poważnych słów, nie będąc ich pewna.


Nie no zrobiliśce ze mnie jakąś nieczułą bestię
3 miesiące to za wcześnie na takie słowa i tyle.

Margaret_ko nie mierz swoją miarą innych.
To TY potrzebujesz ponad 3 miesięcy, aby powiedzieć "kocham".
Nie liczy się czas, ale jakość. Bo co jak ktoś widzi się raz na 2 tygodnie? A marynarze to chyba nie mają szansy powiedzieć "kocham" u takich osób jak Ty , tak samo jak i żołnierze.
Recept idealnych nie ma , a u niektórych od dnia poznania do ślubu dochodzi w rok. Czy to źle czy nie- nie nam oceniać miłości, która nie ma jednolitej oficjalnej definicji.

niestety czas na jakość się przekłada

sądze ze własnie na początku jest fajniej niz poźniej gdy już mija dużo czasu

To zależy kto co rozumie mówiąc o fajności. Jeśli chodzi o te motyle w brzuchu to zdecydowanie mogę powiedzieć, że po dziesięciu latach gdzieś odleciały
Ale życie dostarcza innych wrażeń.. jeśli komuś bardzo zależy na emocjach
to zapewniam, że są, pojawiają się, ale są to bodźce innego rzędu.

ciezkie czasy nastały dla trzymajacych sie zasad osob, bo gdy ktos chce czekac ze wspolzyciem do slubu to zaraz ze dziwny albo niewaiadomo jeszcze jaki

oj tak brickgame. Cięźkie czasy dla wszystkich, którzy płynął pod prąd i mają własne przekonania. Ale czy warto się ugiąć tylko po to, aby zadowolić innych i ich oczekiwania?

ja słyszałam , że przed ślubem powinno się starać zachowywać tak aby nie wywoływać podniecenia. trochę z opóźnieniem pisze , ale ....

Magda4 zastanówmy się tylko czy to możliwe? Skoro w początkującym związku naprawdę wiele rzeczy wywołuje podniecenie, naprawdę niewinnych. Chłopakowi może wystarczyć naprawdę niewiele...

Dlatego wyznaczanie takiej granicy jest dosyć sporne moim zdaniem.

Nie warto ulegać ale takie podejście przez ludzi inaczej myślących jest wysmiewane więc co tu ma człowiek począć, ciężko żyć pod prąd a chyba kwestia dogadania sie 2 osób różnie myślacych pod tym względem jest chyba niemożliwa jeśli żadne nie ustapi