Kto z was może sie pochwalić, że umie wszystko, że wie wszystko, ze jestm w stanie zrobić wszystko?
Każdy z nas jest jakoś niepełnosprawny.
Ale chodzi mi o tych najbardziej poereszowanych - umysłowo, w stopniu znacznym i dalej, z epilepsją, z garbami, chodzi mi o tych sztywnych, a raczej - usztywnionych... nie mogacych zgiać reki i nogi...
Jak ja ich kocham...

Nie jest człowiek w stanie odczuć co drugi człowiek ma w sercu, więc pozostaje tylko żywić wiarę i nadzieję w Twoją miłość.
Jednak nie zapominaj o tym, że każdy może bardzo łatwo popaść w pychę.
Wyrażajmy miłość przez czyny, a nie przez słowo.

I to Ci się ceni

Milosc upodobnia nas do Boga, On kocha ich jeszcze bardziej.
Tak lecz z drugiej strony usta czesto wyrazaja to co przepelnia serce. Nie mamy podstaw aby twierdzic ze tak nie jest. Emka123 bedzie miala w zyciu mozliwosc aby sprawdzic swoja milosc do bliznich, kazdy dostaje takie okazje.

Przecież trzeba o tym mówić! Dzięki Bogu, że to nie jest mi obojetne - szczególna milość do szczególnych ludzi...
I napisze wam cos jeszcze: nie przechwalam się, bo nie mam czym: ale od póltora roku na ramieniu mam blin=znę po zebach Anety. Nie wiem, jak to sie stało, ale dostała ataku padaczki i żeby nie upaść na ziemię - posadzka ! - złapała mnie zębami za rękę. Rękami nie mogła, ma niesprawne. To jest taka miłośc, która zostawia głębokie ślady - nie w sensie ran na ciele, choc to tez - ale jesli nie bede kochać ich najbardziej jak sie da - to bede cierpieć, bo bede trzymac dla sibie to, co dostalam z nieba dla nich...