W bardzo dobrej zresztą książce,, Odejścia" . Ojciec Augustyn Pelanowski
Pisze takie zdanie które wydaje mi się intrygujące a jednocześnie kontrowersyjne A mianowicie że - Udana miłość ludzkazwykle zamyka nas na odkrycie a nawet zainteresowanie miłością Boga ( str 13). Co o tym zwykle myślicie co on mogł mieć na myśli

Być może chodzi o pewną patologię: gdy nam się wszystko w życiu układa przestajemy myśleć o Bogu, zaczynamy myśleć, że jesteśmy dobrzy, że wszystko nam się udaje, że to nasza zasługa... Tak samo może być w miłości- powodzenie w tej miłości ludzkiej, może prowadzić do zgubienia z oczu miłości Boga, z której to przecież i dzięki której nasza miłość może sie urzeczywistniać.
Dlatego trzeba czuwać zawsze, by o Bogu nie zapomnieć. By mieć przed oczami Jego miłość, jako źródło naszej miłości.
Tak mnie się wydaje.
Ale do tego ważny jest kontekst wypowiedzi.

szumi,sama bym tego lepiej nie ujęła
Zgadzam się z tobą stuprocentowo.

No tak ale przecież były małżeństwa które według kryteriów ludzkich były udane a jednocześnie nie zamykało ich to na miłość Boga a jednocześnie były to małzeństwa Święte (można tu przytoczyć choćby blogosławione małżeństwo qatroccich). Może nawet sam znam takie małżeństwa wśrod swoich znajomych

Z całym szacunkiem,ale czy wymieniony ojciec Augustyn ma w tych sprawach jakieś doświadczenia ,czy tylko teoretyzuje?Czy sam przeżył udaną miłość ludzką?

Ów autor pisze:

A zatem nie zawsze, ale zwykle i biorąc pod uwagę realia życia.
Poza tym jak już powiedziałem sens tego zdania da się odkryć tylko w zestawieniu z kontekstem.

Po pierwsze nie wiesz czy przeżył miłość ludzką- być może że tak, a wręcz bym powiedział, że na pewno, bo nie znam człowieka, który by jej nie przeżył (choćby za młodu).

Po drugie nie trzeba być praktykującym pilotem, by wiedzieć na jakiej zasadzie lata samolot...

Przy słowach o miłości ludzkiej zapomniałeś o kluczowym dla tematu dyskusji przymiotniku-udana.Czy taką własnie przeżył,a nie w ogóle miłość.Co innego wiedzieć na jakiej zasadzie samolot lata,a co innego udzielać porad o lataniu.

Jeśli wiem na jakiej zasadzie lata samolot, to mogę tę wiedzę przekazywać innym- np. potencjalnym pilotom.
Tak samo z miłością- jeśli wiem coś o niej, mogę i powinienem się tą wiedzą dzielić.

Ja osobiście nie zajmując się pilotażem nie podjąłbym się szkolenia potencjalnych pilotów.Myślę,że właściwie możnaby nauczyć się latać samolotem bez znajomosci zasad jego działania tak jak można prowadzić samochód nie mając pojęcia o zasadzie działania silnika.Działa i już, wystarczy ,że wiem gdzie dolewać paliwo,od reszty jest serwis.Dlatego też z rezerwą podchodzę gdy osoby żyjace w celibacie podejmują się udzielania porad przynajmniej w niektórych sferach życia małżeńskiego.Jesli ktoś nie przeżywa pewnych problemów ,to nie jest w stanie ich do końca zrozumieć.

A ja z rezerwą podchodzę do osób, które coś robią "na czuja", bo wydaje im się, że tak się to robi,ale nie mają pojęcia skąd tak to działa...

Bardzo zły przykład dałeś kolego. Wcale kardiochirurg nie musi przejść zawału by być świetnym specjalistą. Stomatolog może mieć wszystkie zęby by dawać prelekcje , że bez zębów jest gorzej.

Jeśli jakakolwiek Miłość pochodzi od Boga to znają ją ludzie Kościoła, bo sa najbliżej Boga.. Im pożądanie nie przesłania wartości miłości, więc wyluzuj...

Myślę, że to może być punkt oparcia na przykład dla dzieci wychowywanych w złych warunkach, np. przez rodziców alkoholików, tyranów, obojętnych, odtrącających, czy nadopiekuńczych; czy dla porzuconych, niechcianych... Nie ma sposobu, by takie dziecko, odnosząc się do Boga nie zapytało kiedyś: "dlaczego mnie to spotkało?" Bóg, który chce mojego najwyższego dobra skazał mnie na takie doświadczenia - dlaczego?
Po co?
Może to zdanie jest odpowiedzią?
Może brak tej doskonałej ludzkiej miłości wyprowadza człowieka na pustynię, gdzie jesteśmy sami, słabi i bezradni, i gdzie nie sposób przegapić Boga?

Jeśli już miałbym odnosić się do słów tegoż księdza, to i w katolickich dobrych domach może dojść do zatracenia, gdzie mąż dla żony i żona dla męża stają się bogiem. Gdzie już nie Bóg jest na pierwszym miejscu a oni sami...

No, ale przecież ów autor nie pisał, że mówi o rodzinach ateistycznych, czy innowierców, ale ogólnie.
Owszem, grozi to też rodzinom katolików. Każdemu to grozi, gdy przestanie myśleć, o Bogu jako źródle miłości.