Jestem licealistką. Nie mam porównania, ale przypuszczam, że to co dzieje się teraz przechodzi najśmielsze oczekiwania. Młodzież, delikatnie mówiąc, poddała się "błogiej" deprecjacji własnego życia. Nie chcę uogólniać. Istnieją wyjątki. Ale przejdę do rzeczy... Zasmakowałam (przede wszytskim z ciekawości) życia rozrywkowego. Alkohol, zabawa. Skosztowałam tych specjałów, sądząc , że to co uszczęśliwia innych także mnie uczyni szczęśliwą. Pomyliłam się. Po kilku takich "wybrykach" czułam pustkę. Ogromną pustkę. I wolałabym nigdy już nie czuć niczego takiego i widzieć w siebie w takim świetle, jak wtedy. Obserwuję znajomych i widzę jakimi wartościami się kierują. Właściwie to problem tkwi w tym, że tych wartości brakuje. Doszłam do wniosku, że coraz ciężej jest mi się dogadać z ludźmi. Po prostu nie widzę związku pomiędzy ich oczekiwaniami, a moimi. Od jakiegoś czasu (nie wiem czy tak to można nazwać) ale uwielbiam "rozmawiać" z Bogiem. I przyznaję, że wolę pobyć sama, skupiając się na modlitwie, niż przebywać wśród znajomych. Kiedyś zależało mi na tym, by się dostosować, bo sądziłam, że coś jest ze mną nie tak. Że powinnam lubić to co oni... Teraz już wiem, że próbowąłam samą siebie oszukać. Chyba wiem już czego chcę. Bo oprócz tego, że lubię czuć bliskość Boga, coś popycha mnie ku ludzi. Absurd? Otóż konkretnie chodzi mi o pomoc innym. Bardzo chciałabym stać się przydatna. A poza tym ciągle czuję, że czegoś mi brakuje. Nie umiem tego opisać. Wiem, że poprze zskupianie się na swoich pragnieniach, nie wypłenię tej pustki. Już próbowąłam. Mam wrażenie, że muszę coś zrobić dla innych. Tylko nie wiem jak sie za to zabrać. Ale się rozpisałam. Prosiłabym o ogólną ocenę moich myśli ( o ile to możliwe), bo czasami mam wrażenie, że daleko mi do normalności. A poza tym , wierzę, że na tym forum są osoby bardziej doświadczone ode mnie. Dlatego też prosiłabym o jakieś rady. Jak wykorzystać ten "przypływ wiary", by stać się osobą pełniejszą, przydatną i w pełni wartościową? Jak żyć, by nie musieć wstydzić się za siebie? I jeszcze jedno. Czy ja obrałam dobrą ścieżkę?

zwracaj sie do Boga do Ducha św ...co do twojej historii no cóż fajnie że zrozumiałaś co jest ważne ...ze mną tez tak było ...zylem sobie bezstrosko itd ale wrócilem do Kościoła i do Boga

Pantaremi
Twoja wypowiedź brzmi bardzo pozytywnie, tylko jedna rzecz zwróciła moją uwagę jako potencjalnie prowadząca do kłopotów - chęć bycia przydatną. Ja bym bardziej sugerował rozwijać chęć czynienia tego co właściwe i słuszne, niezależnie od tego, czy jest to postrzegane przez innych i Ciebie za przydatne - bez właściwej postawy chęć bycia przydatnym może Cię popchnąć w konformizm i próby dostosowania się do myślenia i czynów, które mogą być niezbyt pozytywne.

Przydatność i właściwą postawę można oczywiście pogodzić - zwróć po prostu uwagę, aby nie stało się tak jak kraczę

Fajnie wiedziec że sa jeszcze na świecie młodzi ludzie, którzy chcą dać z siebie coś innym. Wiesz ja podobnie jak ty chodziłam róznymi drogami, czasem nawet wydawało mi sie ze idę nimi z Jezusem ale to było oszukiwaniwe samej siebie. Bo tak naprawdę kiedy żyje się prawdziwą
Drogą
Prawda
Życiem
Człowiek wiedzi sens swojego życia i w tym jest jego siła - w tej Drodze.
W kwestii pomocy i dania siebie innym jest wiele możliwości, wystarczy chcieć. U nas w Kościele organizujemy pomoc dla bezdomnych w każdy wtorek kobiety przygorowują kanapki i ciepłe napoje a mężczyżni noszą to na stację. Teraz np. każdy z chętnych przygotowuje paczkę na świeta dla dzieci z ubogich rodzin, można tez jako wolontariusz chodzic do domów dziecka i pomagać im w odrabianiu lekcji. Najlepij to znależc grupę ludzi i z nimi organizować pewne zamierzenia. Ja osobiście nie wyobrażam sobie w tym momencie swojego życia tylko w perespektywie zaspokajania własnych potrzeb.
Myślę ze te słowa wyrazają wszystko
Panie, naucz mnie żyć tak wielkodusznie,
jak czyni to drzewo.
Drzewo nie spożywa samo swoich owoców, lecz chyli
pełne owoców gałęzie ku innym.
Pozdrawiam Cię serdecznie Ania.

Byłam w podobnej jak ty sytuacji. I też nie wiedziałam co mnie dręczy. To była samotność. Myślę, że i tobie ona doskwiera i przeszkadza w życiu codziennym. Dobrą drogę wybrałaś, ale czeka cię wiele wątpliwości, jeśli się nie otworzysz i nikogo nie poznasz. Napewno w twojej parafii jest Grupa Młodzieżowa bądź wolontariat. Pójdź, odważ się, choćbyś nie znalazła żadnej koleżanki, która zgodziłaby się w takiej Grupie uczestniczyć razem z tobą. Nie patrz na to, że będziesz sama. Szybko wciągniesz się w rytm i atmosferę jaka panuje wśród tych nowo poznanych ludzi. Nie zniechęcaj się, na początku będzie trudno i może będziesz chciała zrezygnować. Nie rezygnuj, napewno po jakimś czasie znajdziesz wspólny język i grupkę przyjaciół, tylko pozwól, by sytuacja się rozwinęła.

jakos mysle, ze oczekujesz aby ktos cie pochwalil i powiedzial: "Wlasnie tak masz robic i jeszcze..... to mozesz robic lepiej"

dlaczego jednak tak bardzo wszyscy chca sadzic? moja sciezka jest lepsza niz ta od kogos innego......

czy naprawde zawsze znamy wszystkie szczegoly zycia jak tez argumentacje postepowania kogos aby wydawac o tej osobie wyrok?

widzac kogos kto sie bawi wcale nie znaczy, ze zycie tej osoby jest beztroskie jak wlasnie w tym momencie.

co w tym zlego, ze ktos sie bawi?
czy Bog zabronil cieszyc sie zyciem?

Jesli ja moglbym dac ci rade a moderator nie usunie jej to powiem krotko:
Wszystko z umiarem nie wazne co bys robila a gdzie sa granice umiaru musisz juz sama znalesc, obserwujac swiat wokol siebie i zastanawiajac sie. wkoncu Bog dal nam poza pietami tez rozum, wiec korzystajmy z niego a nie zdajmy sie na to, ze ktos inny poda nam recepte na zycie.

Nie przechodzi, ale nie jest za fajnie, tak najogólniej rzecz ujmując.


To się nazywa kac. Też go nie lubie, ale są na niego sposoby.


Tak sądzisz? A może kierują się wartościami, których Ty nie rozumiesz, lub nie dostrzegasz?

Ocenę? Każdy pewnie oceni inaczej, a takie coś jak normalność nie istneje. Nie wiem też czy jest sens dawania jakichkolwiek rad- mój sposób na życie nie musi pasować do Twojego. Tak samo jak nie ma jak Ci powiedzieć jak masz żyć, albo czy obrałaś dobrą drogę. Albo czujesz że jest dobrze, albo nie i wtedy coś zmieniasz i tak w kółko. Errare humanum est.

Ooo Bardzo fajny temat (nareszcie coś ciekawego )

Nigdy nie próbowałem życia rozrywkowego, bo nigdy nie chciałem się upodobać rówieśnikom. Domyślam się jednak, że pustka jest to paskudna.

"Wykorzystywanie przypływu wiary" hmmmm...
Ja (od nie pamiętam kiedy) daję jedzenie (drobiazgi - bułka z obkładem, coś do picia) żebrzącym na ulicach. Dawanie im pieniędzy nic nie daje (zazwyczaj), bo i tak muszą oni oddawać (choć nie wszyscy) 99% "zarobku" swoim "przełożonym". A tak na przyszłość, to chciałbym może nawet jakąś organizację założyć, która by tym ludziom pomagała, bo są najczęściej bez dokumentów i na łasce oszustów...
to tak o mnie
Jeśli zaś chodzi o Ciebie - na wszystko przychodzi odpowiednia pora. Jak się nawinie jakaś okazja do pomocy, zawsze pomagaj, to tak może na dobry początek ^^
Poza tym, trzeba czuć to coś, a jak czujesz, to już 50% roboty za Tobą

A ja napiszę Ci tak, ja też miałem taki czas w swoim życiu kiedy skosztowałem wiele rzeczy, skosztowałem i konkretnego grzechu, był czas kiedy byłem daleko od Boga i kościoła.
Zapewniam Cię, że najlepszą ścieżką jaką możesz podążyć i iść przez życie, jest droga z Jezusem i bycie blisko Kościoła, bo tylko tam jest szczęscie.

Dokładnie...
To co na pierwszy rzut oka wygląda atrakcyjnie, nie rzadko okazuje się od środka zgniłe. Droga Chrystusa jest dobrą drogą. Trudną, konsekwentną i ciężką, ale dobrą. Jest taka, bo ukazuje, że szczęście jest w nas samych, w naszych sercach. Bóg jest w każdym z nas bo jest miłością, a miłość zna każdy człowiek. Nikt nie jest z natury zły. Dlatego trzeba czasem się bespośrednio do czegoś przekonać. Jeśli chce się o czymś mieć najlepsze pojęcie, najlepiej tego spróbować. Zaznaczam, że nie zachęcam do grzechu...

To prawda, wszystkie rozrywki w których łamie się zasady naszej wiary powodują szybko pustkę, poczucie osamotnienia i uzależnienia.

Ty już znasz odpowiedz, teraz tylko chcesz sprawdzić jaka będzie reakcja. Tego jednak nie da się przewidziec, tutaj są ludzie o pewnych poglądach ale nie reprezentują nawet przekroju naszego społeczeństwa.
Rób co uważasz za słuszne i bądź w tym silna.