Sam jestem w trakcie uczenia się optymizmu na co dzień. Nie chce mi się uczyć na błędach i chciałbym poznać najlepsze sposoby dojścia do postawy życiowej zwanej potocznie optymizmem.
Co dla człowieka wierzącego jest źródłem optymizmu, ale nie chodzi o odpowiedź książkową. Chodzi o codzienne życie, zwykłe sprawy.
Jak to jest w praktyce, skąd wierzący optymista praktycznie bierze swój optymizm, swoje pozytywne widzenie świata, ludzi, życia i tego co każdego dnia go spotyka. ?

odkrywca
www.odkrywca.blogpelendobra.pl

zewnętrznie uchodzę za człowieka spokojnego i powierzchownie smutnego, nie przeszkadza mi to jednak być optymistą, pomimo wielu niepowodzeń życiowych

kluczem do mojego optymizmu jest nadzieja wynikająca z wiary religijnej, z tego, że staram się żyć szczerze, z czystym sumieniem, tak by nie krzywdzić innych, pomagać - liczę na to, że gorzej raczej nie będzie, a źle przecież nie jest...

witam, bardzo fajne pytanie, odrazu mowie ze nie dam pelnej odpowiedzi, ale wydaje mi sie, że te optymistyczne podejście do życia bierze się z refleksji nad życiem i dojście do tego co sie dla nas liczy, mało tego.
postepowanie wg. tego co sobie założylismy z myślą o Bogu.

osobiście polecam obejrzenie na wieczór jakiegoś interesującego filmu skłaniający nas do refleksji i zastanowienia się nad swoim życiem np :

http://video.google.pl/videoplay?docid= ... k+vuijcic#

ten człowiek pokazuje jak żyć optymistycznie.

optymizm to wiara że różne rzeczy i ludzie mogą być lepsi niż są. Nie trzeba być wierzącym żeby takim być ale pewnie wierzącemu jest łatwiej optymistą niż niewierzącemu. Kto zaufał Bogu temu Bóg podwaja siły optymizmu

Osobiście podziwiam takich ludzi. Zawsze przypominają mi jak wiele w życiu mam. To najlepsze lekarstwo na wszelkie narzekania. Dzięki.


odkrywca
www.odkrywca.blogpelendobra.pl

Ja optymizm znalazłam w książce z dzieciństwa... "Pollyanna"
Jej gra ma dobry cel..
Uczy optymizmu

Credo optymisty:

...."Królestwa Bożego ,szukajcie wpierw i Jego sprawiedliwości ,a wszystko inne przydane będzie wam "...

..."Tobie Boże zaufałem nie zawstydzę się na wieki"...

...Jezeli Boga mam w sercu -to kto mnie "zwycięży"?

Prawdziwa "latarnia morska" optymisty :

..."Człowiek jest płochy, niestały i skłonny do zdrady. Każdy z was poprzez tysiące zdrad przechodzi, idąc do Mnie. Wiem o tym i jestem cierpliwy i wyrozumiały. Kocham was takich, jakimi jesteście, a Moja Miłość jakże jest od waszej różna.

Ja kocham zawsze, niezmiennie i równie silnie każdego z was, czy jest dobrym synem, czy wyrodnym; czy w przyjaźni ze Mną żyje, czy pracuje nad szerzeniem nienawiści i rzuca na Mnie oszczerstwa.

Chcę, aby Moja niewzruszona Miłość była dla was ostoją, oparciem i nadzieją.

Postawiłem przed rodem ludzkim ten pewnik, abyście widzieli Miłość Moją jako latarnię morską w oceanie burz, w jakim żyjecie, i abyście mieli gdzie wracać.

Moja Miłość jest fundamentem stosunków pomiędzy Bogiem a człowiekiem...."


Cytat z "Pozwólcie ogarnąć się Miłości"
www.annapisze.republika.pl

Ja z reguły optymizm biorę z nadziei jaką pokładam w Bogu... wieżę, że on zawsze jest przy mnie i chce dla mnie dobrze, a co za tym idzie mogę wszystko jeśli jest to zgodne z Jego wolą

Myślę że optymizm bierze się z wiedzy o świecie. Im więcej wiesz tym bardziej pewne nawet codzienne rzeczy Cie skłaniają do uśmiechu. Nawet w głupim sklepie widzisz jakąś sytuacje i od razu ci przychodzi skojarzenie z jakimś filmem starym typu "miś" czy inną gdzieś tam tam zaobserwowana sytuacją. Człowiek wtedy zaczyna suszyć zęby a inni się dziwią no bo przecież nic śmiesznego wg nich tu nie ma. A Ty się patrzysz na to ich niezrozumienie i jeszcze bardziej się pokładasz z radości. Ogólnie to chyba taki charakter trzeba mieć żeby we wszystkim zobaczyć oprócz złych rzeczy także coś wesołego bo umartwiać się i przeżywać całe życie na smutno to się nie da (a może da tylko po co ?). Mamy te ze sześćdziesiąt lat do przeżycia i jeszcze z problematorem iść ? Jaki to sens jest.

Mamy te ze sześćdziesiąt lat do przeżycia i jeszcze z problematorem iść ? Jaki to sens jest.

Tak aż taki optymizm ?...sześdziesiąt ....no daj ci Boże! i bez "problematora"?-to już hura-opty
Co jakiś czas jakiś parlament na świecie ogłasza eutanazję za prawo ...
a ty chcesz jeszcze sześdziesiąt ?
No no...

Jak dla mnie to juz tylko dwadzieścia trzy do sześćdziesiątki. Myśle że dam radę

A nie jest to tak że skłonność do optymizmu czy pesymizmu po prostu jest jedną z cech charakteru człowieka?

A czy jest mozliwe by cechy charakteru -były czymś autonomicznym i nie przystającym do tego w co człowiek wierzy ?
A tak powtarzając za jednym z Wielkich z Tego ludu ;
..."Nie da się do końca zrozumieć i poznać człowieka bez Boga"...

Optymizm dostaje z modlitwą. Modlę się rano, Koronką 15-16, kilka rozdziałów Bilii, modlitwa wieczorem. Codziennie. I ze Wspólnoty. Ktoś powiedział, że samemu się do Raju nie dojdzie

I musze stanowczo powiedzieć, że stało się to dzięki mojej wierze. Taka zmiana sama jest dla mnie zaskoczeniem. Ale jestem optymistką i pomimo wielu problemów jestem szczęśliwa i pozytywnie nastawiona do świata i ludzi