Witajcie jestem tu nowa, mam problem ktory tak naprawde dostrzeglam dzisiaj. kiedy sie spowiadalam zawsze czegos mi brakowalo nachodzily mnie mysli ze to nie jest szczera spowiedz. dzisiaj sobie uswiaadomilam iz nie wyznalam wielu grzechow, ktore wedlug mnie powinnam. czuje sie bardzo zle, i boje sie isc do spowiedzi, boje sie ze ksiadz nie da mi rozgrzeszenia. POmozcie mi rozwiac watpliwosci...

Ja w takim przypadku, poprosiłbym jakiegoś księdza o taką spowiedź w charakterze rozmowy. Opowiedzenie mu o swoich dylematach duchowych. Co do samej spowiedzi polecam gotowe rachunki sumienia książkowe czy w necie.

W dziale Liturgii znajdziesz to, czego potrzebujesz, tzn.
Wszystko o spowiedzi.
Dla zachety do poczytania zamieszczam fragment znajdujacego sie tam wywiadu o wyznawaniu grzechow

no i koniecznie o szepcie w ramionach Ojca, gdzie min. przeczytasz, ze

Nie ból się - odwagi!:)
To naprawdę bardzo duża łaska, że udało Ci się dostrzec grzechy, których do tej pory nie zauważałaś, których nie wyznawałaś w sakramencie pojednania. Dzięki temu otwierasz się na działanie Bożej Łaski - Bóg może Ci te grzechy wybaczyć, to jest pierwszy krok do podjęcia walki z nimi.
myślę, że żaden ksiądz nie potępi Cię za to. Nie powinno być też problemów z udzieleniem rozgrzeszenia - chyba że będą jakieś inne przeszkody ku temu...
Ważne jest też uświadomienie sobie istoty spowiedzi - to jest Twoje osobiste spotkanie z kochającym Ojcem, który nie może doczekać się Twojego powrotu, wygląda Cię i niesamowicie się cieszy, jeśli zechcesz przyjąć Łaskę Jego Przebaczenia:)
rzeczywiście tak jak ktoś napisał - może Ci być łatwiej jeśli poprosisz księdza o indywidualną spowiedź, połączona z rozmową. To może być np. jakiś ksiądz z Twojej parafii, u którego się kiedyś spowiadałaś i spowiedź ta była dla Ciebie wyjątkowo owocna. Albo jakiś ksiądz-zakonnik.
ale naprawdę - zrobiłas już bardzo duży krok do przodu i to jest super:) teraz tylko trzeba iść dalej:)
odwagi!

Tak. Warto zacząć od rozmowy ze spowiednikiem. Można również sobie pomóc zgłębiając literaturę dotyczącą spowiedzi. Ale nadto szczera rozmowa.

Diekuje wam wszystkim za tak szczere słowa i te cytaty, naprawde lepiej sie poczulam i zrozumialam ze nie powinnam sie bac. jestescie wielcy

Witaj, zdecydowanie polecam Ci ksiazeczke Rachunek sumienia i spowiedź dorosłych wydaną przez Promic Wydawnictwo Księży Marianów. Kosztuje tylko 3zł z groszami wiec napewno Cie stac, a zawiera mnostwo praktycznych porad, formule spowiedzi itd. Niejedna osoba juz sie z niej uczyla

Też miałam ostatnio taki problem. Bałam się jak nie wiem co Poszłam do Księdza i powiedziałam mu, że zataiłam pewien grzech, nakrzyczał na mnie niesamowicie ale to dobrze , mnie to pomogło, później umówiłam się z nim na spowiedź, wyznałam wszystko, i dzięki temu moje sumienie trochę się uspokoiło, choć teraz po spowiedziach zaczynam się zastanawiać czy czasem czegoś nie zapomniałam wyznac. To chyba skropuły się zaczynają, nie wiem.

Ja zwykle nie miałam problemów ze spowiedzią. Tylko raz - potrzebowałam kilku chwil, miałam ochotę wybiec z kościoła i nie wracać, nie byłam wręcz w stanie wypowiedzieć tego grzechu. W koncu mi się udało, czułam taką ulgę. Zresztą to nawet lepiej - teraz już nigdy nie popełnię tego grzechu, nie tylko z powodu Boga, ale też z obawy przed wstydem przy spowiedzi.

CZyli widze ze nie jestem sama z tym problemem, lepiej jest kiedy sie wie ze jest ktos kto moze mi pomoc bo kiedy czlowiek zostalby sam z tym problemem nie wyszedl by z tego , dziekuje wszystkim:*