Od nie dawna gram przez internet w legendarnego Counter Strike ,tryb gry w której są dwie drużyny terroryści i antyterroryści .Celem Antyterrorystów z tego co zauważyłem jest oswobodzenie zakładników, terrorystów przeszkodzenie w tym antyterrorystom {chyba można też zabić zakładników gdy są konwojowani,ale do końca nie wiem jestem początkujący}
I tak wg mnie w tej grze nie chodzi tyle co o sam fakt zabicia kogoś{z tego co wiem są gry które ewidentnie nagradzają za jak najbardziej sadystyczne czyny},co o wykazanie się sprytem czujnością,panowanie nad sobą,orientacją,pamięciom,kojarzeniem owszem to nie jest PaintBall
gdzie strzelanie odbywa się z piłeczek wypełnionych farbą.Lecz wg mnie to tak samo jak zastanawianie się czy można oglądać filmy gdzie jest strzelanie, a wiem ,ze są księża którzy to oglądają.
Zastanawiając się wcześniej z twierdziłem ,że grzech to nie jest bo to ma tylko pozytywny wpływ na Mnie....po grze w coś takiego jestem bardziej zrelaksowany{wysiłek umysłowy może relaksować},po za tym z tego co wiem takie gry same w sobie polegające na przechytrzeniu przeciwnika dobrze wpływają na takie właśnie procesy jak np szybkość myślenia ,bystrość...co do wpływu na mnie z powodu gry w takie coś nigdy nie zaobserwowałem u siebie jakiś negatywnych skutków ,tylko same pozytywne.
Fakt ,że gram przez neta zastanowiło mnie czy są inni gracze którzy podchodzą do tego inaczej..dla których ta gra ma zły ,ale z twierdziłem ,że to przynajmniej w przypadku tej gry to mało możliwe.
ale co sądzicie na ten temat,czy jest jakieś oficjalne stanowisko kościoła w tej sprawie?

Rzecz w tym, o czym często zapominamy, że Kościół nie jest od tego aby dawać oficjalne stanowiska na każdy możliwy temat. Może i takie istnieje, ja się nie spotkałem. Dane są nam wskazówki i sami mamy umieć ocenić co jest dobre a co złe. Co do gier sądzę że można się i przyczepić do nich że są złe, niezależnie czy grającemu coś się dzieje czy nie, bo sam fakt że się zabija, wskazuje że nie mamy odpowiedniego dystansu, tylko igramy z tym jakby nie krył się za tym jakiś pierwowzór, czyli realna śmierć. Inni powiedzą że to tylko gra, zabawa, że gracze po prostu wcielają się w postać i jest to ich szansa na stanie się żołnierzem, komandosem, bohaterem. Gry mogą mieć walor edukacyjny, pokazują jak wygląda wojna, lub jak wygląda praca antyterrorysty (szczególnie jeśli chodzi aby aresztować, a zabić tylko w ostateczności). Warto zauważyć że gry coraz bardziej przypominają film, tylko że to my sterujemy bohaterem, a nie jedynie go oglądamy, więc trochę zastępują telewizje. Dlatego też samemu trzeba ocenić, nawet nie sugerować się co robią księża czy koledzy. Takie jest moje stanowisko.

Myślę, iż granie w takie gry musi być w zgodzie z naszą "wewnętrzną" dojrzałością. Absolutnie musimy nasze cyfrowe podboje oddzielić od realnego świata. Należy też pamiętać, aby nie popaść w zwyczajne uzależnienie. Jeśli gramy kiedy chcemy, a nie gramy bo chcemy ciągle jest to zajęcie w wielu aspektach pozytywne. Osobiście grywałem troszkę w Mohaa przez internet, ale od zawsze i na zawsze pozostanę wierny Championsip Manager'owi 01/02. Zaręczam wszystkim, że można czasami stracić nad sobą panowanie podobnie jak w strzelance.

Właśnie. Trzeba mieć umiar z tym graniem. A gry via internet są jeszcze bardziej wciągające, bo grasz z istotami inteligentnymi, a to czyni grę ciekawszą. Dlatego skromnie zalecam: Jeśli chodzi o gry to radzę się pilnować.

Póki na dekiel nie padnie to można. Inaczej. Jeżeli po graniu nie polecisz na giełdę kupić sobie gnata i nie spróbujesz wyzwalać wszystkich w około to możesz grać

3-4 lata temu wpadłem w ten nałóg i wyjść się z niego nie da. via WWW, mmorpg... ale no-life ze mnie nie jest ;D

tylko, że tą granicę łatwo jest przekroczyć, nawet jej nie zauważając. Mój brat gra w CS i inne. dzisiaj nie wyobraża sobie dnia bez spędzenia kilku (nastu) godzin przed komputerem. dla gry może nie jeść, nie spać. stał się bardzo agresywny, wszystko chce osiągać przemocą. dlatego ostrzegam was, nie pakujcie się w to bagno. to nie jest tak, że pograsz sobie, a jak zobaczysz, że to wciąga to przestaniesz, wtedy już będziesz "wciągnięty".

To nie jest grzech. Możesz iść spać spokojnie. I nie myśl więcej o tym w ten sposób.

No dobra, ale skoro gostek staje się agresywny to takie granie jest bezpośrednią przyczyną późniejszego grzechu.

Najgorsze jest to, że ludzie często nie łączą wcale poddenerwowania czy np. koszmarów sennych z tym, że sobie popykali parę godzin w CS albo obejrzeli horror. Nasz mózg na poziomie podświadomym nie rozróżnia fikcji od rzeczywistości i "niewłaściwa" fikcja nas będzie zawsze jakoś programować.

Ale liczy się dojrzałość i umiejętność rozpoznania, że coś mi nie służy.

Ja miałem 3 lata temu jedną sytuację, gdy intensywne granie (w GTA SA) mogło być jedną z przyczyn pewnej bardzo nieprzyjemnej rzeczy, która mi się zdarzyła. No i od tego czasu jestem ostrożny.