Tylko że uformowały mi się w myślach dwa różne zdania: oba o tym, że Duch Św. Nie jest czystym i drugi z tym ze tak twierdzę.(jak mówiłem wcześniej zawsze twierdziłem i w tedy też, że Duch Św. jest czystym). Po prostu takie zdania, nieprawdziwe zresztą.

W sercu nigdy tak nie twierdziłem, że jest nieczysty. To były tylko głupie myśli. I boję się teraz, że nie zostanę zbawiony. Nie wiem co myśleć... Pomocy. Najlepiej od księdza.

Powiedzcie ze Nie mam wiecznego, niewybaczalnego grzechu... To były tylko głupie myśli w sErcu twierdziłem inaczej.

Naprawdę kocham szczerze BOGA I DUCHA I UWAŻAM ŻE DUCH ŚW JEST CZYSTY. CO ROBIĆ?

Czyli nie mam wiecznego grzechu? To były tylko myśli, tak NapraWdę to zaWsze, nawet w tedy, uwazzlem ze Duch Św. jest czystym duchem. Taka jest moja postawa: szczerze kOcham Boga, wiec i Ducha Św. Jesli tak, to nie mam tego grzechu, tak?

8. Na czym polega bluźnierstwo przeciwko Duchowi Świętemu? Mk 3,20-30

Grzech nazywany bluźnierstwem przeciwko Duchowi Świętemu to ustawiczne i świadome sprzeciwianie się człowieka Bogu pragnącemu go doprowadzić do nawrócenia przez moc Ducha Świętego. Istotą grzechu przeciwko Duchowi Świętemu jest to, że człowiek — poznając Bożą miłość, miłosierdzie, cierpliwość, znając dobrze środki zbawcze, które Bóg mu podsuwa — coraz mniej Go kocha, coraz bardziej grzeszy, odkłada żal, pokutę i nawrócenie na przyszłość, np. na moment śmierci. Człowiek taki – chociaż poznał wielką miłość Boga – zasklepia się w złu, obojętności na Niego i na ludzi; staje się niewrażliwy na wszystkie próby doprowadzenia go do szczerego nawrócenia. Bluźni przeciwko Duchowi Świętemu np. ten, kto poznał dobroć Bożą i dlatego postanowił odłożyć swoje nawrócenie na ostatni moment życia. Człowiek taki mówi sobie: „Mogę grzeszyć, ile tylko mi się podoba. Bóg jest miłosierny, dlatego w chwili śmierci przebaczy mi grzechy i pójdę do nieba jak ci, którzy przez całe życie «męczyli się», usiłując nie grzeszyć". Kto przyjmuje taką postawę, ten ustawicznie przeciwstawia się łasce Bożej, która chce go doprowadzić do prawdziwej miłości i nawrócenia. Kto zasklepił się w podobnej postawie, może nie nawrócić się nawet w godzinie śmierci, gdyż wyzbył się miłości. Bez niej zaś nikt nie jest w stanie żałować za grzechy.

Bluźniąc przeciwko Duchowi Świętemu, człowiek skazuje się na wieczne potępienie, czyli na wieczne trwanie w świadomie przyjętej postawie obojętności na Boga. Ta obojętność w wieczności stanie się nienawiścią. Grzech ten nie będzie nigdy człowiekowi odpuszczony, gdyż polega na upartym i świadomym przeciwstawianiu się Bożemu wezwaniu do miłości i przyjaźni z Nim.

Grzeszyli przeciwko Duchowi Świętemu faryzeusze i uczeni w Piśmie, ponieważ odrzucali każde wezwanie do nawrócenia się. Kiedy widzieli dobroć i cuda Chrystusa, nie tylko się nie nawracali, lecz stawali się jeszcze gorsi, bo posądzali Go o współdziałanie z szatanem. Wszystkie słowa i czyny Jezusa pobudzały ich nie do przemiany życia, lecz do mnożenia złośliwych zarzutów przeciwko Niemu, do kpin, do ataków itp. Nie nawrócili się nawet wtedy, kiedy dowiedzieli się swoich ludzi, że Chrystus zmartwychwstał. Zamiast zmienić życie pod wpływem cudu zmartwychwstania zaczęli namawiać strażników do kłamliwego rozpowiadania, że w czasie ich snu uczniowie wykradli ciało Jezusa.

Mam nadzieję że Pan Bóg wie o co mi chodziło iże nie mam żadnego grzechu.

Słuchajcie, przepraszam że wkurzam. Te ataki narastały. Wieczorem się pomodliłem o parenaście godzin odpoczynku - udało się. Więc w szkole pomyślałem tak, jak działało: "Panie Boże zostaw mnie w spokoju do końca życia". Chodziło mi o to żeby zostawił mnie w spokoju, znaczy bez tych myśli a nie w ogóle żeby mnie opuścił. Tego nie chcę. Dopiero po chwili zorientowałem się że to zdanie dziwnie zabrzmiało. Mam nadzieję że Pan Bóg wie o co mi chodziło iże nie mam żadnego grzechu. To czy coś złego (jakiś grzech) popełnilem? Chodziło mi o pokój z myślami.