1. Czy można przyjmować Komunię Świętą jeśli ma się myśli kierujące do samookaleczenia albo myśli samobójcze
2. Czy niewytrzymanie w postanowieniu wielkopostnym jest czymś złym?
3. Czasem przyjmując Komunię Świętą nachodzą mnie myśli aby ją wypluć czy to jest grzech ciężki?

Wiem, że nie powinno się zadawać takich pytań na forum, ale ostatnio mam problem z rozeznaniem co jest grzechem ciężkim a co nie. Co tydzień łażę do Spowiedzi i już mam tego dość. Więc proszę was o pomoc.

1. Napewno koniecznie do psychologa. A Komunię Świętą... warto o takie rzeczy pytać spowiednika. Zapewne nie masz tych myśli dla przyjemności, ale masz trudną sytuacje.

2. Jeśli nie dałaś rady to nie znaczy że zgrzeszyłaś, ani że zrobiłaś coś złego. Podejmij znów walkę i nie myśl że teraz już koniec, tragedia bo się nie udało.

3. Zależy gdzie jest źródło tych myśli. Zapewne nie jest tak że robisz to celowo, a może nawet świadomie, takie natrętne myśli, mogą być objawem choroby, nie moga być grzechem, ale napewno zaniechanie skorzystania z pomocy będzie już Twoją winą, chyba że faktycznie nie umiesz już sama sobą kierować.

skonsultuj sprawę ze spowiednikiem, wygląda to na jakieś nękanie ze strony złego ducha lub coś w tym rodzaju

jeżeli myśli nie są od ciebie i się z nimi nie zgadzasz to nie jest to grzech

co do punktu 2 to zależy jak ciężka jest materia, lepiej wyznać to na spowiedzi i na przyszłość nie podejmować się lekkomyślnym postanowień

Jak pisałam wyżej ja już mam dość chodzenia do Sakramentu Pokuty. :/ Co tydzień chodzę. Powoli zaczyna mnie to krępować, wstydzę się. Znowu mam prosić o Spowiedź, a dopiero co byłam w środę.

dirk7 to nie było lekkomyślne postanowienie. Wytrwałam w nim aż dwa miesiące, dla mnie to bardzo dużo i nie było łatwo tyle wytrzymać. Miałam dotrwać do końca wielkiego postu, no ale się nie udało. Jestem tylko człowiekiem. Postanawiając sobie coś nie zakładałam, że nie dam rady, ale cóż potoczyło się inaczej...

ja też nie wytrwałem i wyznałem to na spowiedzi a podchodziłem do tego też z takim założeniem jak Ty

co do punktu 1 i 3 to wg mnie nie są to grzechy ciężkie o ile są to w ogóle grzechy, wygląda to na problemy duchowe i warto przeanalizować swoje życie pod kątem I Przykazania, nie koniecznie chodzić z tym co tydzień do konfesjonału

A co spowiednik powiedział?

to do mnie pytanie??

spowiednik nic nie odpowiedział, ograniczył się tylko do zadania pokuty

w którymś z powszechnie krążących rachunków sumienia jest wyraźnie napisane że wszelkie przyrzeczenia (nie dotrzymywanie ich) jest materią wielką,
obiecałem coś na Wielki Post ale znacznie przeliczyłem swoje siły, żałuję tego, złamanie przyrzeczenia jest żałosne, na przyszłość wiem żeby nie podejmować się rzeczy ponad swoje siły

Wybacz, do autorki.

Nie pytałam o to spowiednika na ostatniej spowiedzi.
Na ostatniej spowiedzi miałam inne wątpliwości. Teraz dręczą mnie te powyższe.

Warto w Twojej sytuacji udać się zatem do dwóch osób które są w temacie. Do księdza nie po to aby się spowiadać, ale aby zasięgnąć jakiejś globalnej porady. Do psychologa jeśli widzisz że sobie z tym nie radzisz i to Cie niszczy. Nic na siłę, nic pod przymusem, ale nie od dziś polecamy te dwie osoby, bo wcale nie czujemy się lepiej poinformowani niż Ty, w tych zagadnieniach.

do psychologa także możesz się udać, ale polecam przede wszystkim księdza spowiednika

jeżeli "coś" ci każe "wypluć" komunię świętą a nie masz takich odruchów np. po obiedzie albo podobnie "podcinać żyły" to ewidentnie wygląda to na problem duchowy

zresztą Pan Jezus leczy także naszą psychikę (np. zranienia z dzieciństwa) jeśli tylko mocno go o to poprosimy
tak było w moim przypadku bo też swego czasu "coś" mi bluzgało za uchem, obyło się bez psychologa czy psychiatry, Bóg uzdrawia duchowo ale także sferę psychiczną

Moim zdaniem więcej pokus mają osoby Konsekrowane BOGU, jak też te osoby żyjące w świecie (Świeccy), które Ofiarowały Swoje Życie JEZUSOWI.


Moim zdaniem to dowód, że wspinasz się na wyższy Poziom dążenia do Świętości. Proponuję Ci podjąć Nowennę w Intencji Kierownika Duchowego.

ad1.
Porozmawiaj z Kapłanem. Takie pokusy nie są tylko wypadkową ... . Może to np. Świadczyć o tym, że PAN JEZUS ma względem Ciebie konkretne Plany, a `zły` się wścieka ...


Możesz sobie narzucić takie postanowienie, że ilekroć `zły` podda Ci taką myśl odmówisz w myślach 12 x " Zdrowaś MARYJO Łaski Pełna" (tylko Te cztery słowa).

Do psychologa na bank nie pójdę :/ nie ma takiej opcji. To jest nie do zrealizowania.
Nigdy nie miałam takich odruchów ani i myśli, pojawiły się niedawno. Od momentu kiedy częściej zaczęłam się spowiadać. Przeraża mnie to, bo boję się że w końcu coś mi odbije i zrobię to jak mi myśli każą, a wtedy to już nigdy sobie tego nie wybaczę.

Zły duch? Zaczynam się bać.

Dziś niedziela, a ja nie wiem czy mogę przyjąć Komunię Świętą, koszmar.

Co do 1. i 3.: Czy ty zgadzasz się na te myśli? Czy ich chcesz? Czy są Twoim osobistym wyborem? Czy może narzucają Ci się?

Pamiętasz pewnie Z Katechizmu:


Czy jeśli coś jest narzucające się, coś czego nie chcesz i starasz się jak się da odrzucić, to może być wyborem osobistym? Czy może być coś osobistym wyborem, gdy się narzuca, a Ty tego nie chcesz? Może być całkowita zgoda?

Ad. 2
Na pewno nie jest to niczym dobrym, ale niestety zdarza się. Myślę, że trudno tu mówić o poważnej materii. Postanowienie to chyba nie jest ślubowanie. Postanowienie wielkopostne to po prostu usilne staranie z okazji Wielkiego Postu.