//nie wiem czy to najwłaściwszy dział dla tego tematu, jeśli nie proszę przenieść

Czasami zdarza się sytuacja gdy u osoby z (dalszej) rodziny lub sąsiedztwa spodziewane jest ryzyko śmierci (operacja, ciężki stan zdrowia, wypadek itp.).

Jak powinien zachować się wtedy katolik, gdy widzi taką sytuację (mam na myśli zadbanie o sakramenty)??

Zwłaszcza gdy zdaje sobie sprawę że najbliższa rodzina takiej osoby nie jest szczególnie praktykująca i/lub też jest zdania że lepiej takiej osobie o śmierci nie mówić??

Proszę podejść do tego tematu śmiertelnie poważnie.

Modlitwa w czasie konanie Koronką do Miłosierdzia Bożego za nią, a w pierwszym dniu po śmierci gdy mamy możliwość to zamówienie Mszy Św. w intencji zmarłej i pełne w niej uczestnictwo.
Od mistyków KK jest w przekazach, że ta Msza Św. w pierwszym dniu po śmierci może zbawić nawet grzesznika.
Jeśli nie zamówiona Msza Św. to na pewno pełne uczestnictwo i Eucharystia w intencji zmarłego tego dnia w jakieś innej Mszy.

Jest jeszcze modlitwa "Telegram do Św. Józefa w nagłej potrzebie", która to można przez Św. Józefa prosić Maryję o wstawiennictwo przed Bogiem o ważne sprawy.

Pytałem raczej o to kiedy i w jaki sposób należy zasugerować rodzinie tej osoby potrzebę wezwania kapłana??

Zdaje sobie sprawę że to bardzo delikatna a jednocześnie poważna sprawa.
Samo dyskutowanie o tym na forum wydaje mi się już delikatną sprawą.

Może zaproponować aby rodzina sprowadziła kapłana dla udzielenia Sakramentu Namaszczenia Chorych.
Osoby w podeszłym wieku, przewlekle chore, mogą go przyjmować kilkakrotnie.

Jeżeli chory jest przytomny i w kontakcie, zawsze trzeba mu zaproponować spowiedź i komunię i ułatwić to przywożąc księdza itp. Jeśli nie da się z nim nawiązać kontaktu, zostaje już tylko namaszczenie chorych i o tym decyduje najbliższa rodzina. Ja pracuję w szpitalu, na oddziale gdzie przebywa wielu pacjentów w cięzkim stanie i starszych, u nas ksiądz jest codziennie- spowiada, udziela komunii, a personel dba o to żeby w przypadku chorych w cięzkim stanie poprosić o namaszczenie- jeśli jest rodzina, oczywiście pytamy ich o to. Ksiądz udziela namaszczenia tez chorym w trakcie reanimacji. Szczerze mówiąc bardzo rzadko zdarzają się sytuacje żeby pacjent (lub rodzina) nie zyczył sobie księdza ale może to specyfika naszego "wierzącego południa". Dla mnie to jest codzienność w pracy i podchodząc do pacjenta który może w kazdej chwili umrzeć zawsze zwracam uwagę czy na karcie gorączkowej jest znaczek księdza że pacjent został zaopatrzony.