Witam , mam problem. Jak byłem mały to z bratem (ja miałem z 8, on z 13) uzbieraliśmy pieniądze na scrackowane ps2(można sobie sciągnąć grę, zgrać na płyte i grać) Jakiś czas temu (ja mam 14, on 19) uświadomiłem sobie ze to piractwo, ale żal mi gier rozwalać, nie wiem jaka będzie reakcja brata, ale ja na tej konsoli grać nie będę. Poza tym mama też się dokładała i po prostu jest mi żal tego , i boje się ich reakcji. To czy na czystym sumieniu mogę trzymać tę konsolę i gry, ale na niej nie grać. Na 100% nie bede grał

zatem nie graj i powiedz na spowiedzi jak sytuacja wygląda, po prostu prawdę, i wysłuchaj co Ci kapłan powie
z Panem Bogiem

O ile się orientuję, scrackowanie polega jedynie na tym, że można odpalać także nielegalnie gry pirackie. Ale oryginalne też można! (bo przecież konsola była kupiona) Jeśli więc kupisz oryginalną grę, to nie widzę powodu, dlaczego miałbyś nie zagrać w tę oryginalną grę. W pirackie bym nie grał. Ale oczywiście słuchaj swojego sumienia.

A co do obecnych gier... jeśli one nie są tylko Twoje, ale także Twojego brata lub Twojej rodziny (a w tak młodym wieku zapewne nie są tylko Twoje), to bym ich nie niszczył. Bo nie można niszczyć cudzej własności. A w dodatku rodzina by nie zrozumiała i moglibyście się ostro pokłócić.

Ale nie traktuj naszych odpowiedzi jako zawsze prawdy - jesteśmy tylko internautami i nie możemy odpowiadać za Twoje sumienie. Takie sprawy najlepiej rozwiązywać we własnym sumieniu, a jeśli ono nie daje jasnej odpowiedzi, to zawsze można porozmawiać ze spowiednikiem.

Bóg z Tobą!

PS. A trochę nie na temat - jeśli nie masz w co grać, a masz komputer z wystarczającymi podzespólami, to mogę Ci oddać moje stare gry na komputer PC: Gears of War, Batman: Arkham Asylum, Mass Effect 2, w które praktycznie nie grałem (jedynie niepotrzebnie zawalają mi szafkę). Oczywiście za darmo. Jeśli byłbyś zainteresowany, to daj znać w prywatnej wiadomości.

Kolendus, opowiem Tobie pewną historyjkę, a Ty sam wyciągnij wnioski:

Otóż była sobie pewna nauczycielka i klasa młodych ludzi. Wybrali się na wycieczkę klasową. Wracając, w drodze powrotnej, od klasy oddzieliła się pewna, niewielka grupka młodych ludzi. Poszli szybciej i spotkali pewną starszą zapłakaną kobietę. Jak to młodzi ludzie, zapytali się czemu tak płacze. A ona opowiedziała im, że została wyrzucona z miasta! Oni zapytani dlaczego, w odpowiedzi usłyszeli, że jest tancerką i że ludzie osądzili ją i wyrzucili. Oni niczego nie rozumieli, chcąc zrozumieć, poprosili, by im pokazała co to jest. Więc ona zaczęła tańczyć! Cała grupa młodych ludzi po chwili przyłączyła się do tańca! Spodobało im się! Zobaczyli w tym piękno! Nie widzieli w tym niczego złego! Lecz po pewnej chwili do tej grupy zaczęła zbliżać się reszta grupy wraz z nauczycielką! A gdy nauczycielka to zobaczyła, wszystko popsuła! I to co piękne stało się złym i brzydkim!

I teraz pytanie, co naprawdę wydarzyło się w tej historyjce?
I kiedy pojawiło się "zło" i z czyich ust tak naprawdę wyszło?

Jumik, mądra rada w duchu ewangelicznym, zapieczętowana darem serca.
Jumik, jesteś wielki