Witajcie!
Jeszcze rok temu byłam dosyć daleko od Boga, nie zastanawiałam się nigdy nad tym czy ma on jakiś wpływ na moje życie i czy obrażam go jakimiś postępkami, w ogóle o nim nie myślałam. Zdradziłam męża ze znajomym z pracy , wynikło to bardziej z mojej inicjatywy niż z jego, ale zrobiliśmy to oboje świadomie. Trudno jest mi teraz o tym pisać bo strasznie tego żałuje. Bardzo często ze sobą rozmawialiśmy i po jakimś czasie okazało się że jest on osobą bardzo wierzącą i będącą blisko Boga, zaczął mi o Nim pięknie opowiadać i pokochałam Boga, Jezus stał się moim Przyjacielem, a Maryja matką i opiekunką. Było cudownie moje życie nabrało nowego znaczenia, moja rodzina i ja byliśmy wreszcie szczęśliwi. Wydawało mi sie że człowiek z którym zdradziłam męża jest moim przyjacielem , twierdził że chce dla mnie dobrze, nakłonił mnie do spowiedzi, dostałam rozgrzeszenie również ze zdrady i poczułam wielką ulgę. Niestety nakłonił mnie również do grzechu , do kolejnej zdrady, twierdził, że jesteśmy tylko ludźmi i możemy błądzić i wystarczy iść do spowiedzi aby wyczyścić sumienie cdn

Nie da się z naszego punktu widzenia powiedzieć, czy on to robi specjalnie, czy to wynika ze słabości. Na pewno jednak, jak pewnie wiesz, nie powinno się traktować spowiedzi jako "pogrzeszę, bo i tak się wyspowiadam". Grzech jest raną (i krzywdą) zadaną sobie, innym i Bogu - nie można więc stwierdzić "poranię wszystkich, ale pójdę do spowiedzi i wszystko będzie dobrze". Pamiętaj, żeby na to uważać.

To cudownie, że się nawróciłaś, że zbliżyłaś się do Boga! Oczywiście szkoda, że w takich okropnych okolicznościach, ale trzymaj się Boga, staraj się być blisko Niego. Ufam, że wyjdziesz z tej złej sytuacji, że będziesz jeszcze naprawdę szczęśliwa!

Jest coś takiego jak pozorne dobro.
Bez komentarza!