Kilka lat temu, nie pamiętam kiedy, oszukałem kogoś, przynajmniej tak sądzę, bo dokładnie nie pamiętam i dzięki temu ta osoba oddała mi rzeczy, które chciałem mieć. Nie wiedziałem, że jest to grzech. Czy teraz po tych wszystkich latach muszę iść do tej osoby, przerosić ją i oddać te rzeczy. Nie były to rzeczy wartościowe, ale wykorzystałem to, że ta osoba była młoda.

Z Twojej wypowiedzi wynika, że raczej nie popełniłeś grzechu ciężkiego, bo nie miałeś pełnej świadomości ("Nie wiedziałem, że jest to grzech.") a i materia może była lekka ("Nie były to rzeczy wartościowe"). Skoro tak, to nie masz obowiązku wyspowiadania się z tego grzechu, bo obowiązkowe jest wyznawanie na spowiedzi tylko grzechów ciężkich (lekkich jedynie zalecane).

EDYCJA PO KILKU MINUTACH

Ups, sorry, myślałem, że pytasz się o to, czy musisz się teraz z tego wyspowiadać. Dopiero potem zauważyłem, że pytasz o co innego.
Myślę, że musisz rozważyć, czy po tylu latach i przy małej wartości rzeczy jest sens do tego wracać. Być może oddanie tych rzeczy byłoby obecnie bezcelowe, tzn. może temu komuś te rzeczy nie są już do niczego potrzebne. Jeśli tak, to może lepiej byłoby nie rozmawiać o tym już z tą osobą, a grzech w inny sposób wynagrodzić, np. dając równowartość zabranych rzeczy na cel charytatywny. Albo lepiej równowartość zabranych rzeczy dać poszkodowanemu anonimowo, np. wrzucając pieniądze do jego skrzynki pocztowej.

Tom1
Na pewno Twoje zachowanie było jakoś nie w porządku, skoro sam widzisz w tym jakiś problem. Wypowiedz Anonima powinna być pomocna dla Ciebie w kwestii rozeznania ciężaru grzechu. Natomiast co dalej, to jest trochę trudno odpowiedzieć Ci, bo w gruncie rzeczy napisałeś bardzo ogólnikowo, a nie ma przecież uniwersalnych rad dla wszystkich. Teraz jak rozumiem, starasz się być uczciwy wobec ludzi, zarówno w sprawach ważnych jak i drobiazgach, skoro masz te wyrzuty sumienia z powodu sytuacji sprzed lat. Jedynie Ty możesz sobie odpowiedzieć na pytanie, czy w obecnym czasie jest sens do tego wracać, czy owa osoba poniosła na tym jakiś realny uszczerbek, czy owe przedmioty wtedy i dziś mają jakąś wartość. Nie wiem czy mogą to być jakoś ważne rzeczy, skoro tamta osoba zgodził się je oddać. Sam oceń na ile warto wracać do tego, bo jeśli nie warto to nie rób sobie wyrzutów. Za młodu składa się różne przysięgi, mówi i robi różne rzeczy, więc może i to są jakieś takie błędy młodego wieku, które jednak musiały mieć miejsce i dały Ci do myślenia. Jeśli dziś owa osoba żyje spokojnie i wiesz że tamta sytuacja to dla niej nic takiego, to faktycznie nie ma sensu się oskarżać.

Skoro o tym myśli, to sądzę, że ma dla ciebie znaczenie. Może to być dla tego "oszukanego" obojętne. Ale dla własnego sumienia powinieneś się upewnić. Sumienie to taki cwany "system", który pokazuje ci (o ile działa), że coś tu może być dla kogoś nie dobrze, niewyjaśnione, bolesne i tak dalej.
Najlepiej idź do tej osoby na przykład z bonbonierką, zapytaj co tam w życiu, jak cię zaprosi byś na herbatkę czy coś byś chwilę został, to wtedy z nim porozmawiaj, jak nie to dana mu bonbonierka powinna mimo wszystko uspokoić twoje sumienie, bo "próbowałeś".

przynajmniej ja tak bym postapił:)