Witam, dzisiaj sie zaczyna Triduum Paschalne. Chcialem, mimo iz bylem 2,5-3 tyg temu u spowiedzi, chcialem jeszcze przed Wielkanoca pojsc. I mam pytanie. Ciagle miewam watpliwosci, czy to jest grzech, a to to , a to tamto ... Podam 2 przyklady i prosze ocencie, czy powinienem to mowic na spowiedzi. 1 przyklad : Jezus mowil, ze "Kto sie go zawstydzi, tego i on sie zawstydzi przed Ojcem". Chce nawiazac do spraw codziennych, nie wstydze sie swojej religii. Moze jak ktos mnie tam by pytal ze szczegolami, to bym troszke i powstydzal sie, ale to dlatego zapewne, bo ja od dziecka bylem czlowiekiem wstydliwym i to bardzo nawet. Albo np na modlitwie, nie moglbym modlic sie , jak ktos na mnie patrzy (chodzi mi o dom). Tylko po prostu musze sam i aby na to nikt nie patrzyl. Jezusowi tutaj raczej chodzi o to , ze jak ktos sie zapyta, czy wierzysz, a odpowiesz swiadomie "NIE", mimo iz wierzysz, to to jest zawstydzenie, a nie to co podalem prawda ? I druga sprawa - klamanie. Od ostatniej spowiedzi nie klamalem o ile dobrze wiem. Raz mi sie zdarzylo, ale to byla drobnostka doslownie - skierowana do kolegi. Czy mam mowic te 2 rzeczy ? Prosze o pomoc. Pozdrawiam i od razu Wesolych Swiat

Niech przewodnikiem będzie tu twoje sumienie. Spowiedź wbrew sumieniu nie ma sensu, bo albo jest wymuszona albo zostają wątpliwości.
W moim wyznaniu jest odpowiednik spowiedzi katolickiej : rozmowa duszpasterska. Przychodząc z problemem, z problemami zawsze mogę liczyć na pomoc w ocenie sytuacji, swoich grzechów.
Może gdybyś tak późno nie szedł do spowiedzi (przechodziłem wczoraj obok kościoła kat. - tłumy ludzi do spowiedzi właściwie na ostatnią chwilę) to ksiądz miałby więcej czasu i również ciebie poprowadził.
A może wybierzesz spowiedź u zakonników, słyszałem wiele dobrych słów np. o dominikanach, a na forum polecą ci jeszcze kilku innych. Braciszkowie ponoć jakoś zawsze mają czas na wysłuchanie człowieka i nie śpieszą się.

Wątpliwosci zawsze bede miec. Chodzi mi o to, czy powinienem to mowic ? No ale zastanowie sie jeszcze. Jesli uznam , ze jest to grzech i nalezy powiedziec, to powiem. Dzieki w kazdym badz razie za pomoc. Pozdrawiam.

Edit: Ja bylem u spowiedzi - 2-2,5tyg temu, ale chce jeszcze teraz przed Wielkanoca pojsc.

jesli poprostu porzebujesz to idz do spowiedzi. nie musisz pisac tutaj jakie masz slabosci ale powiedziec o nich Kaplanowi przy spowiedzi. i mysle ze warto abys poszukal stalego spowiednika jesli masz nadwrazliwe sumienie

Dokładnie. Forum to nie jest dobre miejsce do szukania tego rodzaju pomocy.

Wole miec roznych spowiednikow. Jednak dzieki wszystkim za pomoc. Pozdrawiam i zycze Wesolych Swiat

Forum nie jest nigdy dobrym miejscem, żeby pytać o wątpliwości moralne. Takim miejscem jest Twoje sumienie, a jeśli ono nie daje rozstrzygających odpowiedzi, to kapłan, spowiednik.

Zwrócę jednak uwagę na kilka rzeczy. Po pierwsze, dobrze jest rozeznać ciężar grzechu. Jeśli to jest grzech śmiertelny (inaczej określany jako ciężki), to trzeba iść do spowiedzi. Ale jeśli to grzech powszedni, to nie ma takiego obowiązku, a nawet nie ma obowiązku wymieniania go na spowiedzi (choć jest to zalecane). Jest u nas temat "Czy to grzech (ciężki)?" - zanim zapytasz oraz O formowaniu sumienia - zamiast pytań o grzech na forum - poczytaj. W tym pierwszym miejscu są nawet podane 3 warunki, które muszą zaistnieć jednocześnie, aby grzech był rzeczywiście śmiertelny. Może Ci to pomoże w rozeznaniu.

Po drugie, rozróżnij wstyd od krępowania się. Wiara jest jedną z najbardziej intymnych sfer życia, nie dziwne więc, że możemy się czuć nieswojo, gdy ktoś na nas patrzy przy wieczornej modlitwie, gdy chcemy pobyć sam na sam z Bogiem. Jest czas na modlitwę wspólnotową, ale też na osobistą.

Co do kłamstwa... przeczytaj 3 warunki zaistnienia grzechu śmiertelnego. Rozróżnij też kłamstwo, które miało komuś zaszkodzić od np. odpowiedzenia na pytanie "Co u Ciebie słychać?" zbywającym "dobrze/ok", gdy jest niezbyt dobrze.

Podkreślam: nie wiem jak jest w Twoim przypadku (przecież jestem tylko internautą). Starałem się dać rady nie w stylu "zrób to", "jest tak a tak", ale raczej czym się kierować w rozeznawaniu takich spraw. Ostateczną instancją będzie Twoje sumienie, ewentualnie kapłan, spowiednik, jeśli ono nie da dobrej odpowiedzi.

jesli uwazasz ze posiadanie roznych spowiedikow za dobre to powiem Ci ze zle jest Twoje myslenie. za kazdym razem kazdemu innemu tlumaczyc ta sama rzecz. chce Ci sie tak?

Wole po prostu roznych i tyle. Pozdrawiam.

Jak już wiele razy pisano tutaj, forum to nie miejsce na tego typu rozeznawanie. Ludzie nie wiedzą o jaki problem chodzi, więc nie mogą rzetelnie rozeznać. A samo w sobie uspokojenie sumienia, czy też niepewności czy coś warto mówić czy nie, nie jest sednem problemu. Poradzono Ci Przemysławie abyś miał jednego spowiednika nie tylko po to aby było łatwiej bo nie trzeba za każdym razem wyjaśniać, ale aby ktoś znał sprawę i stale monitorował problem. Bo wyjście z tego to nie rozprawianie się ze skutkami, ale z przyczynami. To co zrobisz to jest Twój wybór, podyktowany pewnie obawą, czy strachem że ten ksiądz będzie Cie kojarzył i znal Twoje problemy. Nie chcesz to nikt Cie nie zmusi, natomiast jeśli zamierzasz tutaj rozwiązywać swoje problemy po swojemu, wbrew poradom i zasadom, to obawiam się że będą konieczne takie środki jakie uniemożliwią robienie sobie z forum poradni czy konfesjonału. To nie jest tak że Ty nie chcesz się zastosować i wolisz po swojemu. Skutki będą takie na jakie sam sobie zapracujesz. Skutki przede wszystkim dla Ciebie i tego jak zamierzasz funkcjonować.