Hej,
od razu zaznaczam że jestem młody (14 lat) i mimo to bym prosił o normalne odpowiedzi.
Wiem, że pytania wydają się śmieszne, ale chciałbym się dowiedzieć odpowiedzi.

Przeglądam forum od dłuższego czasu i natknąłem się na ciekawsze i mniej ciekawe tematy i dzisiaj sie postanowiłem zarejestrować.

Moje pytania są takie (tylko proszę, bez śmiechu itp):

1. Czy jeżeli ma sie siostre i kocha się ją tak że byłoby się gotowym poświęcić dla niej swoje zbawienie, to czy wola oddania swojego zbawienia (choć wiadomo że sie nie da) jest grzechem? Lekkim/cieżkim?

2. Czy jeżeli ma się dziewczynę i przez jakiś czas wolało się być z nią w piekle niż samemu w niebie, gdyby umarła (no i załóżmy nie tylko) to czy taka postawa jest grzechem?

Aha. I jeszcze jedno, przeglądając forum natknąłem się na temat grzechu przeciwko Duchowi Świętemu... czy któraś z tych postaw mogłąby mnie do niego doprowadzić? Czy może już go popełniłem?

Pozdrawiam.

Nie możesz nigdy myśleć w kategoriach poświęcenia swego zbawienia dla kogokolwiek. Żyjesz na tym świecie po to, by osiągnąć zbawienie. To cel Twojego życia. Pismo mówi nam o napominaniu bliźnich. Możesz napominać, modlić się za drugą osobę, ale żyjesz dla własnego zbawienia.
Myśląc tak nie popełniasz grzechu, ponieważ sam pytasz czy to grzech. Grzech ciężki popełniasz mając jego świadomość. To raczej pokusa lub zaciekawienie (sytuacja hipotetyczna), z którą nie wiesz co uczynić, więc pytasz. Gdyby to miał byś grzech myślny to planowałbyś tę pomoc mając świadomość, że postępujesz źle ze względu na własne zbawienie.

Tak. Z tego samego powodu co wyżej. Powinieneś dążyć do zbawienia siebie i pomagać innym. Nie podporządkowujesz się złu, ale próbujesz ze zła wydobyć dobro.

Gdybyś zwrócił się w stronę ludzi rezygnując świadomie z Boga to istnieje takie niebezpieczeństwo. Grzech przeciwko Duchowi Świętego to totalne odrzucenie Boga. Nie popełniłeś żadnego grzechu. Zadałeś pytania, które zrodziły się z Twoich przemyśleń. Zaczynasz dojrzewać do wiary dorosłych i będzie pojawiać się coraz więcej pytań i wątpliwości. Postaraj się zabrać za lekturę Katechizmu KK. Tam mamy wykładnię wiary.
I pytać...

Zdarzali się święci Kościoła, którzy miewali podobne myśli (św. Faustyna też niekiedy wyrażała chęć pójścia do piekła zamiast grzeszników). Traktowałbym to raczej jako przesadnie wyrażaną gotowość do całkowitego poświęcenia się dla drugiego człowieka.

Rozumiem,





Więc, załóżmy (bo już nie trwam na szczęście) gdybym trwał dalej w takiej gotowości jak w 1 i takiej postawie jak w 2 (że gdyby umarła i nie tylko) to czy już w momencie gdy bym tak trwał przez załóżmy miesiąc i bym przestał to czy popełniłbym grzech przeciwko Duchowi Świętemu, czy jeszcze nie.

Z tego co zrozumiałem to chyba jeszcze nie
Więcej pytań nie mam.

Przepraszam.
Mówiłaś żebym pytał.

Za odpowiedzi bardzo dziękuję.

Ja widzę pewną cechę rozwojową. Nastolatkowie zamartwiają się sprawami całego świata i chcą wszystkim na raz i każdemu osobno pomagać ryzykując nawet swoje życie.

Hehe. Tak i nie.
Tak- nie należy dawać przyzwolenia takim postawom, ponieważ to równia pochyła i zanim się dobrze zorientujemy to lądujemy daleko od Boga. Nie powinniśmy nigdy podejmować dyskusji z pokusą, ale ją zwalczać. Grzech prowadzi to do deformacji sumienia i niewłaściwego wartościowania. Po miesiącu zaryzykujemy kolejny miesiąc, potem następny...potem nie potrzebujemy Boga do niczego. Możemy sobie z Niego kpić lub przestać się Nim zajmować.
Nie- z każdy grzech za który żałujesz Bóg odpuszcza. Dziś odchodzisz od Boga, jutro możesz zmienic zdanie. Przystępujesz do sakramentu pojednania i znów trwasz w łasce uświęcającej a wszystkie zasługi powracają.

Czyli co rozumiem że popełniłbym grzech p. Duchowi Świętemu przez to że wolałbym żyć w piekle z kimś niż w niebie sam?

Tak? Bo ja wiedziałem że robię źle tak mówiac, ale nie pomyślałem wtedy, że to może spowodować akurat ten grzech.

Przecież ten grzech to CAŁKOWITE odrzucenie Boga. Czy ja go już odrzuciłem całkowicie przez taką postawę?

To już sam nie wiem czy go popelniłem czy nie -.-

Eh. Przepraszam za pytania.

http://forum.wiara.pl/viewtopic.php?p=655132#p655132 - moja wypowiedź na temat grzechu przeciw Duchowi Świętemu.

Czyli jak sie opamiętałem to go nie popelniłem?

Oczywiście mam zamiar iść do spowiedzi normlanie.

jak nie jesteś pewien czy popełniłeś grzech, to znaczy ze go nie popełniłeś.
do popełnienia grzechu (zwłaszcza ciężkiego) potrzebna jest świadomość wyrządzanego zła.

To rozmyślania charakterystyczne dla Twojego wieku. Nie zamartwiaj się.

Nie masz grzechu przeciwko Duchowi Św. Nawet nie pomyślałeś o odrzuceniu Boga. Uczucie podpowiedziało Ci miłość do człowieka i zgłupiałeś. Rozum nie potrafił wymyśleć nic mądrego. W końcu podpowiedział: zapytaj kogoś. Teraz wiesz...

Nie, bo martwisz się, że mogłeś zrobić świństwo Bogu. Te rozmyślania były w sumie pożyteczne dla Ciebie. Czy nie nauczyłeś się czegoś? Czy nie jesteś bogatszy o nowe doświadczenie?
Grzech przeciw Duchowi Św to grzech odrzucenia Boga na zawsze.

Pytaj...

Koniecznie poczytaj tematy dotyczące grzechu przeciwko Duchowi Świętemu. Grzech ten uporczywym trwaniem w postawie przeciw Bogu (a jakie to postawy i co to znaczy - w tematach dotyczących tego zagadnienia). Forum nie jest dobrym miejscem na zapytania o grzech, bo nigdy nie wiemy na ile wiarygodni są inni internauci. Zobacz też temat "Czy to grzech (ciężki)?" - zanim zapytasz w tym dziale.
Myślę, że faktycznie często młodzi ludzie zamartwiają się takimi rzeczami wyolbrzymiając niektóre sprawy. Dlatego ja bym radził zdobywać więcej wiedzy dotyczącej moralności trwając jednocześnie (a przynajmniej starając się) w wewnętrznym spokoju, ufności Bogu. On nas będzie prowadził do zbawienia.