Dokładnie Robek. W ogóle trzeba zacząć od tego, że to nie jest żadna relacja, inaczej równie dobrze, możemy prowadzić dialog w samotności...
IMO przyznać muszę, że osoby religijne\wierzące nie pierwszy raz wypaczają powszechnie przyjęte definicje i nadają im własne.

Taka wierząca osoba dokonuje antropomorfizacji wedle własnego "widzimisię", i nagle dochodzi do wniosku, że już ma jakąś relację.

Pozostaje tylko powinszować.

Nie wiem czy jest tutaj czego gratulować, bo "Whispernight" sporo stracił zostając ateistą, w końcu jako wierzący być może, nie miał aż takiego strachu przed śmiercią, tak samo mógł się spodziewać że po śmierci sporka się z bliskimi mu osobami, które aktualnie już nie żyją, jak również przestając chodzić do kościoła, stracił przynależność do wspólnoty, no i stracił jakieś marzenie, fantazję Nieba do którego by trafił, a to Niebo jest fajne bo można sobie wyobrażać jak się tylko chce.
Więc tutaj ilość strat"Whispernight"może być dosyć spora

A ja bym nie czynił skoku w otchłań, aktem heroizmu. Dzięki Bogu, takim "bohaterom" Pan Jezus w swoim czasie, podaje pomocną dłoń.
Cóż jeszcze dodać... Pamiętaj, żeby Go zawołać.

Podobnie jak ateista li tylko wierzący, że Boga nie ma, bo dowieść racji swych przekonań nie zdoła.

No spokojnie. Człowiek który gada tylko sam ze sobą jest w stanie " dowieść" sobie wszystkiego Gdyby jednak przyjął "ryzykowne" założenie, że Bóg istnieje i czeka na odrobinę pokory by przekonać człowieka nie tylko o swoim istnieniu, ale że jest tym za kogo się podaje...

Wybawiony, założenie istnienia Boga to jedno, a posiadanie takiego a takiego obrazu Boga to inna bajka.

Ateizm określa tylko stosunek do Boga, ateista nie musi bać się śmierci, skąd ten pomysł? Bo osoby wierzące myśl o tym, że po śmierci mogą nie trafić do nieba przeraża.
Ja nie mam nic przeciwko nicości, bo jeśli jest tylko życie biologiczne to i tak z nicości się wyłoniłam i po prostu powrócę, a jeśli jestem czymś innym niż ciało i umysł to
też nie ma problemu.
Aktywnie działający w świecie, posiadający osobowość i inteligencję Bóg Stwórca nie ma tu nic do rzeczy.

Szczęście można osiągnąć na wiele sposobów, i jest to nieco niedorzeczne, aby wmawiać komukolwiek jakiś jeden wybrany sposób na "uszczęśliwienie go", tym bardziej, jeśli robi się to na siłę.
Zatem jeśli komukolwiek daje szczęście, marnowanie czasu na bujanie w obłokach i rozmyślaniach o wieczności w towarzystwie bogów, czy też ekstatyczne bujanie się w ławce i różańcem w ręku, to na pewno nie mi!


Większość ludzi w swoim życiu, i ja również, przyjmuje takie "ryzykowne" założenia.
Tylko miej taką świadomość, że takie założenia czasami giną w rzeczywistości, jeśli nie mają żadnego odzwierciedlenia, i okazują się jedynie zlepkiem kłamstw, i infantylnych niedorzecznych absurdów.
Zatem takie "ryzykowne założenia" lądują niejednokrotnie tam, gdzie jest ich miejsce... czyli w śmietniku!

Zabrzmiałeś tutaj jak prawdziwy ateista ale powiedz mi w jaki sposób Bóg by miał przekonać człowieka o swoim istnieniu? jak takie coś ma wyglądać?



Bardzo mało ludzi ma takie poglądy jak ty, większość boi sie śmierci, tak strzelając na ślepo to może 90 albo i 95% społeczeństwa, boi sie umierać.

Szczęście to stan wewnętrzny, zatem aby do niego dojść należy usunąć to co je zasłania a u każdego będą to inne potrzeby, blokujące założenia typu: bez xyz nie mogę być szczęśliwy, itd. Mówienie o jednej uniwersalnej drodze do szczęścia to jak twierdzenie, że istnieje jeden uniwersalny przepis na bycie sobą. Każdy jest Sobą po swojemu i po swojemu jest szczęśliwy. To co daje mi szczęście może kogoś innego głęboko unieszczęśliwić.

Pytanie dlaczego ludzie boją się śmierci? No i czy wierzący się jej nie boją? Czy wiara chroni przed strachem przed śmiercią? Moim zdaniem tak, jeśli serio ktoś wierzy w przejście do stanu pełnego szczęścia, tylko piekło psuje sprawę, bo nawet jeśli Ty trafisz do nieba, to będziesz szczęśliwy wiedząc, że inni cierpią w piekle i nic nie możesz na to poradzić?
Wiesz jak Terturian widział niebo? Jako szczęście z cierpienia grzeszników... sadysta jeden...

Ja pójdę bardziej po bandzie- czy wiecznie będąc maksymalnie szczęśliwy, będziesz dalej to doceniał? Nie mówię o konieczności, bycia nieszczęśliwym, ale czy gdy coś jest stale na takim samym niezmiennym maksymalnym poziomie nie traci to znaczenia?

Na pewno nie od czystek etnicznych, i wojen religijnych na szeroką skalę!
Już przykład ziemi obiecanej, i kolejno wybijanie do nogi plemion, które tę ziemię zamieszkują, jasno i klarownie uwydatnia przerost formy nad treścią.
Dobry Bóg obiecał "swojemu ludowi" ziemię obiecaną, i zapomniał dodać, że już tam mieszkają jacyś Hetyci, Amoryci i wiele innych plemion, i trzeba będzie ich powyrzynać!
Absurd!!!

Jak i wpierw warto zrozumieć, że już samo istnienie Boga jest niedorzeczne! Bo jeśli mamy ochotę rozpatrywać absurdy, to warto robić to po kolei.


No to już wiesz, skąd religia ma prawo bytu.

Gdyby to było niemożliwe, to wszystkich wierzących należałoby uznać za chorych psychicznie.
Ja nie zakładałem w jaki sposób Bóg miałby mnie przekonać o swoim istnieniu, miłości, o tym że Jezus żyje itd. Po prostu zrobił to, i to skutecznie. W końcu On zna mnie lepiej, niż ja jego.

Whispernight,

"Ryzykowne" założenie może też doprowadzić do potwierdzenia prawdziwości tego, co sobie założyłeś.

Zdecydowanie nie!
Prędzej za formę manipulacji, bo choroba jako taka, rządzi się innymi prawami.


Dokładnie!
Co do katolicyzmu w moim przekonaniu, okazało się dokładnie odwrotnie. Co do chrześcijaństwa jako ogółu, również.
A o judaizmie to już nawet nie wspomnę, bo ten Jahwe, to jest jedno wielkie nieporozumienie.

Więc co sprawia, że ludzie bezkrytycznie przyjmują za pewnik religijne koncepcje?
Oczywiście na pierwszym miejscu, można postawić "wyuczoną apoteozę", którą aplikuje się człowiekowi od najmłodszych lat życia.
Na drugim miejscu zaś, stoi autorytet, który "wie lepiej, i posiada mistyczny klucz"...
Presto, fanatyzm gotowy!

Tak to widzę.

Ja też.

Widać ateiści nie mają wyobraźni, stąd ich brak wiary. Innej przyczyny nie dane nam było poznać. Tą "wiedzę" zachowują wyłącznie dla siebie. Egoiści!


Muszą się nagłówkować nad koncepcją wielkiego wybuchu. Teraz na dodatek muszą się zmierzyć z czarną dziurą, która ku nam zmierza.


Pewnie tak. Gdyby choć miał jakiś autorytet. A tak, samemu dla siebie jest się autorytetem, pępkiem świata, ba, wszechświata. Ósmym cudem


Dlatego mamy wiele bajek, podobnie jak religii, gdzie każda ma swoje wyobrażenie Boga.


Osoby wierzące, doskonale wiedzą, że Bóg nie cofa swego słowa, ani nie rzuca go na wiatr. Skoro raz wydał swego Syna za grzeszników, to ta jedyna ofiara wystarczy. Tylko trzeba Bogu uwierzyć.



Whispernight! To już szczyt bezczelności!

Wybawiony, Whispernightowi tylko o to chodzi. Tylko w taki sposób może wylać całą swą żółć - czczym, bezpodstawnym gadaniem.
Zwiewaj póki sił w nogach, zanim jego jad zatruje Ci umysł. Nie pozwól na to, by dać jemu jakikolwiek posłuch.
Pamiętaj, że na tym świecie są ludzie nienawidzący Boga. Sami wybrali tę drogę.

Bóg przypomina człowiekowi - "stworzyłem cię bez ciebie, ale nie zbawię cię bez ciebie".