Nie osądzaj go przedwcześnie. Niektórzy ateiści, choć nie wierzą aktualnie w istnienie Boga, to jednak chcieliby aby On istniał. Oczywiście są też tacy, którzy otwarcie deklarują, że nawet gdyby Bóg istniał, to i tak nie chcieliby mieć z nim nic wspólnego.
Tak czy owak Bóg zbawił go w Jezusie Chrystusie i ten Boży dar ciągle na niego czeka.

Tutaj mówisz o szczęściu, które każdy może mieć, samemu sobie zapewnić w trakcie swojego doczesnego życia, natomiast w Niebie będzie jedno nieskończone uniwersalne szczęście, obowiązkowe dla wszystkich tam obecnych.





Śmierć to utrata swojego życia, a w tym życiu w jakimś stopniu jest obecne szczęście, więc to jest utrata szczęścia, i można powiedzieć że śmierć to moment kiedy ktoś na stałe przestaje być szczęśliwym, no i jako wierzący, samej śmierci nic się nie boje, natomiast czymś co mnie trochę martwi, jest fakt że wraz ze śmiercią utracę swoje życie, więc to jest dla mnie duża strata.



A czy ty "IrciaLilith" jest szczęśliwa, pomimo tego że corocznie, miliny dzieci na całym świecie, umiera z głodu?




Wydaje mi sie że szczęścia nie da sie przedawkować, i chyba szczęście nie może sie znudzić, bo z tego co sie orientuje szczęście to stan umysłu, i jeśli przez jakiś czas ktoś odczuwa głód, to bez problemu może odczuwać ten głód o wiele dłużej, nawet w nieskończoność, więc jak z głodem by dało tak rade, to z miłością powinno być tak samo.



To jak Bóg jest przedstawiany w katolicyzmie, mi też sie nie podoba, jest to trochę dziwne, bo z jednej strony jest dobry Bóg, a z drugiej mamy dziesiątki milionów głodujących ludzi, piekło, i wszelkiego rodzaju choroby.



A to źle uważać się za pępek świata? komuś to przeszkadza?

@wybawiony
Co do tych, którzy nie chcą mieć z Bogiem nic wspólnego, napisano
.

Niektorzy trwają w ciemnościach ze strachu przed Światłością. Boją się, że zostaną zdemaskowani, zweryfikowani. Błąd. Boże światło uzdrawia i wyzwala do prawdziwej wolności, kruszy pęta grzechu.

Bywa różnie - 2-3 lata temu na naszym forum user dziękował za długoletnią z nim dyskusję, w czasach gdy był zażartym, wojującym ateistą, po nawróceniu przyznał, że ta właśnie dyskusja sprawiła zastanowienie, szukanie prawdy i na koniec odnalezienie Boga.

A ja tam wole ciemność, światło mnie razi w oczy, i na jakiej zasadzie mam zostać zweryfikowany? co tutaj chcesz weryfikować? no i najważniejsza kwestia, skąd pomysł że Boże światło wyzwala? jakim cudem ta ogromna ilość Bożych zakazów i nakazów może kogokolwiek wyzwolić? chyba że wyzwala od wolności i swobody.

To wyłącz monitor.

Robek, gdy przestajesz się utożsamiać z ciałem fizycznym praktycznie nie ma strachu przed śmiercią, o tyle jest zastanawiające, że większość osób wierzących, którzy powinni tym samym utożsamiać siebie z nieśmiertelną duszą boi się śmierci.
Jak dla mnie dopóki jakakolwiek istota cierpi nie ma opcji pełnego doskonałego szczęścia. Jedyna opcja pozbawić mnie tej wiedzy oraz empatii.

Zgadzam się Robek, że ogromna ilość zewnętrznych nakazów i zakazów ogranicza wolność. Paradoksalnie wewnętrzna samokontrola i ustalenie własnych zasady z którymi po prostu w pełni się zgadzasz i których nie narzucasz innym daje wyższy poziom wolności, czyli suwerenność. Gdy oczekujesz lub pragniesz aby inni ich przestrzegali w pewnym sensie się od nich uzależniasz, a to wolnością nie jest.

Nawet gdy ktoś oddaje władzę nad sobą zewnętrznemu autorytetowi to niby kto o tym decyduje? Tak, on sam.
Ostatecznym autorytetem i tak jest każdy dla siebie, nawet, albo tym bardziej, gdy decyduje się zrzec się suwerenności i uznać wybrany przez siebie czy wskazany przez inne czynniki autorytet.

@Robek, Ircia

Ustalmy na początek dwie podstawowe i święte prawdy: Boże Prawo jest prawem życia. Pan Jezus Chrystus, Jego nauczanie i Eucharystia jest światłem życia.

Każdy człowiek ma w swoim sercu wyryte to Boże prawo życia. Jednak dopóki ma umiłowanie w cielesności, grzechu, ciemności, to nie zmierza w kierunku światła. Szuka szczęścia w sobie lub najbliższym otoczeniu. Jest jak ziarno rzucone w glebę, dla którego promienie słońca są wrogie. Ziarno, dopóki nie będzie miało dość miejsca, w którym się znajduje, nie wykiełkuje. Ziarnu, wydaje się, że światło je ogranicza, że zaburza jego spokojne trwanie w ciemnościach. Ziarno boi się wyjść w kierunku światła, dopóki nie dojrzeje do tego, by obumrzeć. Jednak, by ziarno otworzyło się na światło, potrzebuje przede wszystkim potrzebuje Bożej łaski. Tylko Chrystus ma moc wyrwać człowieka w kierunku Światła Życia, czyli ku sobie.

PS. Ziarno może podjąć decyzję, by na wieki nie ujrzeć światła i zostać pogrążonym w ciemności.

Ustalić jak dla mnie to uargumentować i uwzględnić kontrargumenty, dojść do wspólnych wniosków, do konsensusu, a nie przedstawić swoje poglądy jako podstawową i świętą prawdę.

A losy ziarna są zależne od jego genów i środowiska do jakiego trafi... Ziarno dysponuje receptorami i wyczuwa potrzebne do wzrostu składniki. Aby mówić o wolnej woli potrzebny byłby przynajmniej wybór, a tego ziarno nie ma.

Ale człowiek ma.

To udowodnij to, mówię serio. Udowodnij mi że naprawdę mogłam zrobić cokolwiek innego niż zrobiłam, bo istnienie teoretycznego wyboru o wolnej woli nie świadczy. Moneta też mogła spaść na orła , reszkę lub kant;)
Tak, zgadzam się z Samem Harrisem, że wolna wola to złudzenie i jest mi z tym bardzo, bardzo dobrze.

Skąd w ogóle pomysł, że ktokolwiek jest zniewolony!?

Przychodzimy na ten "chory" i "zdegenerowany" świat, i od chwili urodzenia jesteśmy mieszani z błotem, na domiar złego, to my sami jesteśmy przyczyną takiego stanu rzeczy!?
I tu pojawia się obietnica zbawienia, "oczyszczenie" i prawdziwą wolność, w majestacie religijnego posłuszeństwa...

Niemal każde kajdany można jakoś zdjąć. Gorzej, kiedy ktoś wmówi człowiekowi, że to nie kajdany, ale prawdziwa wolność! Narzucenie człowiekowi mentalnego jarzma, to prymitywna forma zniewolenia, rodem z minionych epok.

Świat nie jest ani chory, ani zdegenerowany, a człowiek nie jest zniewolony, ani winny takiego stanu rzeczy, jaki jest proponowany przez chrześcijaństwo (grzech pierworodny).

Boją się śmierci bo to koniec życia, a ewentualnie to co będzie później, to już jest coś innego nieznanego, trudno to nazwać życiem, to skoro mówisz o duszy, to ta dusza może znajdować się w tym Niebie w jakimś stanie umysłu, i raczej życiem nikt tego nie nazwie.



Jak są zakazy, to wolności nie ma.



To nie jest życie to jest staza/wegetacja




No bo światło mnie ogranicza, przez to że wprowadziło przeróżne zakazy i nakazy.

@ircia robek
Do tego właśnie doprowadza ojciec kłamstwa - do choroby nihilizmu. Z tego też uzdrawia Chrystus Pan.

ŻycieMaSens,
Nihilizm jako choroba? Ciekawe, ale mówisz o nihiliźmie którego rodzaju, bo epistemologiczny nie musi iść w parze z ontologicznym ani z moralnym, więc który rodzaj nihilizmu uważasz chorobę i dlaczego?