Jeśli ktoś tu coś sugeruje, to czynisz to Ty, sugerując, że trzech ewangelistów opisujących to wydarzenie kłamało.

A nie jest tak przypadkiem, że zarówno Mojżesz jak i Eliasz zostali zabrani do Nieba wraz z ciałem?

Andy- co masz na myśli gdy piszesz o sobie? Swoje ciało, swój umysł, swoją duszę?

Kapral, czyli abyś zaakceptował swoją boskość musiałbyś najpierw zacząć czynić cuda? Nie widziałeś ani jednego cudu dokonanego przez Jezusa, znasz je tylko z opowieści ludzi, którzy dawno nie żyją, ale potrafisz uwierzyć, że Jezus jest Bogiem...

PIszę o sobie jako całości

Czyli dokąd? Twoje włosy są Tobą? Wdychasz powietrze, w którym momencie cząsteczka tlenu przestaje należeć do powietrza a zaczyna do Ciebie? Gdzie jest granica między Twoim ciałem a otoczeniem? Czy jest konkretna czy umowna? Twoje poglądy, myśli i programy umysłu są Tobą czy są Twoje?

Zawsze granice są umowne. CZy twierdzisz że Ty to tylko Twoje JA - obserwator. który nie ma żadnych cech odrózniających od innych obserwatorów?

I umarł tam Mojżesz, sługa Pana, w ziemi moabskiej, zgodnie ze słowem Pana i pogrzebał go w dolinie, w ziemi moabskiej, naprzeciw Bet-Peor, a nikt nie zna po dziś dzień jego grobu (Pwt 34,5-6).
Eliasza miał porwać rydwan ognisty.

W którym miejscu coś takiego zasugerowałem?
Czy ewangeliści stwierdzają, że uczniowie widzieli nieśmiertelne dusze Mojżesza i Eliasza?

Nie przyznałeś, że opisane przez 3 ewangelistów to jedynie fantasmagoria, czyli uznajesz opis w kategoriach faktu, to kogo według Ciebie widzieli, potrafisz wyjaśnić precyzyjnie?

Nie Andy, sam napisałeś, że obserwator, który nie ma żadnych cech odróżniajacych go od innych obserwatorów mógłby być co najwyżej moim JA, a nie uważam, że jestem tym co mam

Więc jak daleko definujesz Siebie jako całość?

Ja jestem tym co jest, wszystko jest we mnie, nawet podczas doświadczania bycia jednym, ograniczonym indywidualnym bytem.

Podam przykład ze snów :gdy podczas snu, wiesz tak na 100% i bez zwątpienia, że cały świat snu jest w Tobie możesz przejąć nad nim kontrolę, stworzyć np swoją planetę, ale nie dołożysz tam niczego czego wcześniej nie doświadczyłeś a jedynie układać to czego doświadczyłeś w innych konfiguracjach. Jeśli chcesz czegoś na serio nowego należy niejako wcielić się w swoje istoty i doświadczać swojego świata z ich perspektywy, co jest fascynujące gdy mają zupełnie inne zmysły, natomiast aby było to serio czymś nowym należy zapomnieć kim się jest tak na serio, bo jesli nie to doświadczam np bycia Ircią, która świadomie wcieliła się w blobika a nie bycia blobikiem... Warto też bawiąc się swoimi sennymi światami ustalić drogę do przypomnienia sobie kim się jest, bo doświadczenie tego jak np blobik uświadomił sobie, że jest moim wyśnionym awatarem to coś niesamowitego. Super jest też np gdy doświadczy się całego stada blobików z perspektywy każdego blobika
Fajnie jest też pamiętać kim się jest, ale zostawiając wszelkie ograniczenia wynikające z tymczasowego bycia takim a takim blobikiem.
Zabawy ze snami potrafią bardzo wiele nauczyć, mniej więcej tak samo działa to na nieskończenie wielu poziomach w każdą stronę...
Oczywiście to tylko moja robocza hipoteza i polecam ją traktować jako to czym jest

To co widzieli wyglądało na tyle realistycznie, że Piotr chciał postawić trzy namioty. Gdyby zakładał, że nie są to cielesne postaci, raczej nie wpadłby na taki pomysł.

Biblia nie informuje co zakładał Piotr, informuje o obecności Mojżesza i Eliasza.
I czemu tenże Piotr nie zakładał, że Jezus żyje, w chwili gdy niewiasty powracające od grobu poinformowały "Pan zmartwychwstał".

IrciaLilith, zauważyłem, że bardzo często komplikujesz pewne rzeczy i wszędzie doszukujesz się drugiego dna. A pewne rzeczy są bardzo proste i nie wymagają wielkiej filozofii.
Jeżeli uważasz się za Boga, to wymień jakie atrybuty boskie posiadasz, bo to, że masz duszę, ciało, umysł, to wiadomo każdy człowiek to ma, ale ty twierdzisz, że jesteś Bogiem, Bóg ma mnóstwo boskich atrybutów tych które chce żeby były znane, a jeszcze są zapewne takie o których nic nie wiadomo a je posiada.

Bóg jest całkowicie niezależny od swojego stworzenia, jest ponad nim, przebywa w zupełnie innej sferze, poza jakimkolwiek systemem praw przyczyny i skutku, zależności. Bóg nie ma wobec nas żadnych zobowiązań, dopóki Sam, z własnej inicjatywy, ich nie podejmie. Bóg jest odmiennej natury, niż cała reszta stworzenia. Nic Go nie ogranicza.
Nie wolno nam myśleć o Bogu, jako o najwyższym ogniwie w łańcuchu życia, rozpoczynającym się od najmniejszej komórki, przechodzącym przez pośrednie ogniwa ryby, ptaka, zwierzęcia człowieka, anioła, cherubina aż do wieńczącego wszystko Boga (…) Bóg na wieki trzyma się z osobna, w niedostępnym świetle. On jest równie wysoko nad archaniołami jak nad pijawką (…) Pijawka i archanioł, mimo iż tak odlegli od siebie w skali stworzenia, są jednak istotami stworzonymi – oboje należą do kategorii „tego, co nie jest Bogiem” i są oddaleni od Boga o Jego nieskończoność.
Bóg się nie zmienia i nie jest podatny na zmiany. Nigdy nie wzrasta, nigdy się nie rozwija. Nigdy nie musiał niczego się uczyć. Nigdy nie działa pod wpływem jakichś nieracjonalnych impulsów, nigdy nie traci nad sobą kontroli. Jest niezmienny w obietnicach, przykazaniach, zasadach i objawieniu zapisanym w Jego Słowie. Jest niezmienny w swojej istocie i atrybutach.
Bóg nie ma pochodzenia, początku. Po prostu zawsze był – Sam z Siebie. On jest źródłem i przyczyną wszelkiego bytu, sam pozostając od nikogo niezależny. On niczego od nikogo nie potrzebuje, sam w sobie jest pełny, doskonały. Czerpie tylko od siebie i z siebie; jedynie On jest w stanie sam siebie zaspokoić.
Bóg, w swej istocie, jest całkowicie oddzielony od swojego stworzenia, wszelkiego grzechu, zła i niedoskonałości. Nie ma w Jego istocie ani śladu nieczystości, żadnej skazy moralnej. W przypadku Boga, Jego świętość jest zarówno czystością Jego istoty, jak również czystością Jego zamysłów, woli i działania. On brzydzi się grzechem, każdym odejściem od Jego niezmiennego Słowa. W Nim jest tylko dobro, w związku z czym tylko dobro z Niego wypływa.

Niby kto lub co skutecznie zabrania mi myśleć o Bogu jako o czymkolwiek co pomyślę.

Nie wierzę w Boga chrześcijańskiego jako stwórcę wszechświata Kapral, bo to dla mnie jedynie jeden z niezliczonych obrazów Boga. O Bogu mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że jest wszystkim co jest. A to co jest nie obejmuje tylko bytów istniejących w określony sposób, np materialny, ale wszystko co istnieje w jakikolwiek sposób. Inaczej mówiąc naturą Boga jest istnienie samo w sobie.

Jasne, że nie potrzebuje niczego z poza Siebie, ani nie jest zależny od czegokolwiek poza Sobą, bo zwyczajnie nie ma żadnego poza.

Dla Ciebie poza Bogiem jest całe mnóstwo bytów i zjawisk, moim zdaniem wszystko i to dosłownie wszystko jest w Bogu.

Twoim zdaniem system absolutnego monizmu , czyli istnienia jednego Bytu w którym zawiera się wszystko jest skomplikowany, rozumiem to, ale zauważ, że to co jest najbardziej proste, czyli system totalnej jedności jest dla umysłów działających w systemie dualnym bardzo trudny do ogarnięcia. Dla Ciebie po prostu musi być jakieś 'poza', prawda?

Tak samo myśli większość moich wyśnionych istot, gdy staram się wyjaśnić, że cały ich świat istnieje w moim umyśle i to niezależnie od formy w jakiej nawiązuję z nimi kontakt. Trudno ich przekonać, że są we mnie a ja w nich, że oni i ja to jedno... A jeszcze trudniej z bytami stworzonymi na moje podobieństwo, które według swoich pragnień mogą wcielać się w dowolne byty w multiwersum jakie umyśliłam, gdzie każda opcja jest dostępna, gdzie mają absolutną wolność, także jeśli chodzi o kreowanie kolejnych poziomów multiwersum w ramach siebie oraz co kluczowe samych siebie.

Skąd pewność, że czysta Miłość brzydzi się czymkolwiek?
Ogólnie bardzo ładny masz obraz Boga.