Pierwsza z prawd wiary KK mówi, że jest jeden Bóg.

Czy tak jest naprawdę?

Czy Jahwe, który nakazywał zabijać Madianitów jest tym samym Bogiem, który w NT nakazuje nadstawić drugi policzek?

Kim był/jest plemienny Bóg Izraelitów?

Ten temat pojawiał się na tym forum kilkakrotnie, szczególnie w wypowiedziach Elki i notak'a. Podyskutujmy o tym jeszcze.

"Już nie będę z wami wiele mówił, nadchodzi bowiem władca tego świata. Nie ma on jednak nic swego we Mnie". J 14, 30

Wątpliwosci nie pozbawione zdrowej logiki. Z jednej strony w Dekalogu, Bóg mówi (nakazuje): „nie będziesz zabijał”, ale zaledwie dwanaście rozdziałów dalej, żądny krwi Jahwe nakazuje Izraelitom: „Przypaszcie każdy swój miecz do boku! Przejdźcie tam i z powrotem od bramy do bramy w obozie i zabijajcie każdego, czy to brat, czy przyjaciel, czy krewny”. Takich ambiwalencji bożych jest w Biblii cała masa. Podobnie w dziesięciu Przykazaniach, Bóg mówi: „Nie będziesz cudzołożył” natomiast nakazuje najeźdźcom hebrajskim - jak słusznie wskazałeś - wybić wszystkich midianickich jeńców, łącznie z niewinnymi kobietami i dziećmi, pozwalając żołnierzom (nie wyłączając żonatych mężczyzn) brać w niewolę i zatrzymywać dla siebie (w wiadomym celu) młode dziewice: „Te, które jeszcze nie poznały współżycia z mężczyzną”. Nie jest odosobniony przypadek kiedy Bóg wręcz podżega do czynów nierządnych. W ramach szerokiego wachlarza kar (np. wrzodów odbytnicy, świerzbu czy jakichś parchów na ciele albo obłędu lub ślepoty) Jahwe sprawiał na przykład, że ktoś „zaręczał się z kobietą, a kto inny ją miał używać” , zaś ulubieniec, król Dawid, na boże polecenie zabrał żonę setnikowi Uriaszowi Chetejczykowi, jego samego zaś (za namową Boga) wysłał na front, żeby tam poległ. Sprzeczności moralnych między Starym i Nowym Testamentem jest cały legion. W Starym Testamencie karząca sprawiedliwość „oko za oko, ząb za ząb” odgrywa zasadniczą rolę; natomiast w Kazaniu na Górze jej miejsce zajmuje już filozofia „nadstawiania drugiego policzka”. Ot pokrętna i ambiwalentna ta boża moralnośc!