Nie wiem czy pojawił się na tym forum już ten temat, ale jeżeli nie, to wydaje mi się za istotne go zacząć. Żyjemy w czasach, gdzie seks nie jest już tematem tabu, gdzie z seksem spotykamy się wszędzie i jest on uznawany za naturalną rzecz, która nie tylko wiąże bardziej ludzi z sobą, ale wpływa na nasze całe życie. Dlaczego seks przed ślubem jest grzechem? Albo inaczej: Dlaczego mam się spowiadać z czegoś, czego nie żałuję? Kocham mojego partnera, uprawiamy seks, jesteśmy z sobą już prawie 7 lat. Więc obłudą byłoby spowiadanie się z czegoś, czego nie żałuję, bo przecież przed spowiedzią należy zrobić rachunek sumienia i żal za grzechy. Czy wy jesteście w podobnej sytuacji?

Pojawił się N-krotnie, gdzie N >> 1. Ale to tak wdzięczny temat, że po raz N+1 można liczyć na liczne głosy w dyskusji.

A jeśli nie lubisz czekać, to polecam wyszukiwarkę (bez podtekstów )

Ja jestem zdania, iż skoro seks należy do jednych z najwspanialszych i najpiękniejszych rzeczy nie może być złem. Nie moga tu ingerować ludzkie widzimisie i straszenie konsekwencjami. Nikt nie ma prawo ingerować w to co jest pomiędzy dwójką osób i mówić im co wolno a co nie.
To, że seks przed ślubem jest według mnie próbą uzurpowania sobie władzy nad seksualnością wierzących przez Kościół. Próbę bardzo haniebną.

Wcale nie masz się z tego spowiadać. Po prostu: jesli grzeszysz i nie żałujesz to nie masz po co iść do spowiedzi.

TZN: bez poczucia winy nie ma grzechu?

Grzech jest. Ale żeby pokuta była ważna, musi być żal za grzechy.