Chodziłam na religię od 6 roku życia, jeszcze do salki katechetycznej zanim edukacja rozpoczęła się w szkole. Uczęszczałam na religię właściwie w każdej szkole i muszę przyznać, że właściwie co roku to samo się powtarzało na lekcjach - tajemnice różańca świętego, pontyfikat JP II etc. Brakowało mi jakichś takich życiowych dyskusji i ciekawostek religijnych

Tak się składa, że uczę religii.
Nauczyciele religii nie układają podstawy programowej z przedmiotu. Muszą jednak ją realizować. Gdy się zbliża październik w każdym roku jest lekcja tematyczna o różańcu, tak samo z Wielkim Postem czy Adwentem.

No właśnie, ta podstawa to nie zmieniła się chyba od stu lat. Chodziłam na religię z 30 lat temu, a teraz widzę, że dzieci przerabiają dokładnie to samo co roku praktycznie

A czego miałyby się uczyć? Biblia się nie zmienia. Dogmaty też nie.

i liturgia też nie

Ale chyba lekcje religii w szkole (i to 2 na tydzien) to przekazywanie wiedzy. Katecheza to zycie w parafii.
Jezeli co roku powtarza sie na lekcjach religii tematy zwiazane z rokiem liturgicznym, to moze tych godzin jest ... za duzo, na wiedze ktora mozna uczniom przekazac o katolicyzmie?

Czy biologia, ktora rok w rok powtarzalaby te same tematy, mialaby sens przez 8 lat?

Nie do końca lekcja religii, to przekazywanie wiedzy. To także katecheza. I nie jest tak, że co roku w programie jest rok liturgiczny, te same tematy z roku liturgicznego, chyba że jako dodatkowe. Ja nie miałam czasu wplatać tematów dodatkowych chcąc zrealizowac mylić z podstawą programową). Katechezy związane z rokiem liturgicznym są w podręczniku jako dodatkowe. Ponadto nie przekazuje się tych samych treści uczniom klasy I i VIII, także nie można mówić o powielaniu wiadomości.

Ja np byłam zbyt niedojrzała w wierze żeby coś rozwijającego mocno wiarę z tych Katechez wynieść.

Biorąc pod uwagę że u osób ktore poglebianie wiedzy o katolicyzmie w podstawówce zakończyły i obecna woedza na temat nauko Koscioła jest blisla zeru, lub coś tam dzwoni ale niewiadomo w ktorym kościele, to z samą jakościa katechezy jest chyba coś nie tak, może tematy nie są podejmowane wlasciwe?

Tak mi się powyższe wypowiedzi skojarzyły z wykładem Mamonia na temat polskiej kinematografii:

"A w filmie polskim, proszę pana, to jest tak: nuda... Nic się nie dzieje, proszę pana. Nic. Taka, proszę pana... Dialogi niedobre... Bardzo niedobre dialogi są. W ogóle brak akcji jest. Nic się nie dzieje. (...) A polski aktor, proszę pana... To jest pustka... Pustka, proszę pana... Nic! Absolutnie nic. Załóżmy, proszę pana, że jak polski aktor, proszę pana... Gra nie? Widziałem taką scenę kiedyś... Na przykład, no ja wiem? Na przykład, zapala papierosa, nie? Proszę pana, zapala papierosa... I proszę pana, patrzy tak: w prawo... Potem patrzy w lewo... Prosto... I nic... Dłużyzna, proszę pana... To jest dłu... po prostu dłu... dłużyzna, proszę pana. Dłużyzna.. Proszę pana, siedzę sobie, proszę pana, w kinie... Pan rozumie... I tak patrzę sobie... siedzę se w kinie, proszę pana... Normalnie... Patrzę, patrzę na to... No i aż mi się chce wyjść z... kina, proszę pana... I wychodzę... No i panie, i kto za to płaci? Pan płaci... Pani płaci... My płacimy... To są nasze pieniądze, proszę pana..."

Czysto religijnie, to lepiej gdyby katecheza odbywała sie w salkach przykościelnych. Jest w szkołach, żeby ksiądz nie stał sie cudakiem, juz do konca życia będziecie go traktować go jako naturalny element pejsażu. Do tego dochodzi kasa. Gdyby panstwo gwarantowało wynagrodzenie księzy/katechetów i gwarantowało im przywileje na wieki, to można by przenieść do salek. Ale takiej gwarancji nie ma, wiec trzeba dzieciaków oswoić z widokiem księdza. Wiedzę o rytuałach katolickich zdecydowanie kameralniej przekazywaó przy kościołach, i w kościele.

Nauczyłam się bardzo dużo. O tym jak się ten świat kręci.Że premiowane jest lizusowstwo i obłuda.
Myśle że miałam te ułatwienie- socjalizm i religia. Czyli - nie wierz w oficjalne bajki.

Lekcje religii (w salkach) znacznie wyrazniej pokazywały jak działa ideologia. W szkole to było jakoś złagodzone.

Miałem to szczęście, że w moich czasach trafiali ludzie, którzy zamiast nauczać religii krzewili wiarę. Wiedza była właściwie przemycana, stanowiła jakby tło. Oczywiście w początkach edukacji były malowanki, bardzo uproszczone informacje. Jednak w wieku, w którym młody człowiek już myśli i konfrontuje to czego go uczą ze światem, który widzi już nie uczono mnie religii, ale prowadzono katechezy. Uczono wiary. Dawaniem przykładu własnym życiem, odnoszeniem się do problemów typowych dla młodych ludzi. Podejmowaniem dialogu z młodzieżą.
Uczono mnie odpowiedzialności, miłości, uczciwości, empatii... To wszystko wyniosłem z katechez potocznie zwanych religią.

Ja z lekcji religii (w prywatnych domach prowadzonych - czasy szkoły podstawowej) zapamiętałem to, że: nie ma większej połowy!

Chyba się spotykacie z mową (obyście sami tak nie mówili), że jest czegoś większa połowa...
Ksiądz pewnego razu wziął kartkę papieru, rozdarł ją na dwie części - zbliżone wielkością, ale jednak nierówne - i się nas zapytał: która połowa jest większa?!
No to myśmy paluchami pokazali tę "większą połowę"...
Na co on dał nam wykład, że nie ma większej/mniejszej połowy! Każda połowa jest równa sobie, ale za to jest większa/mniejsza część czegoś...

Taką to lekcję religii zapamiętałem, i to sobie chwalę.
Więcej pozytywów to raczej nie pamiętam... (pamiętam jeszcze, gdy nas - to była już szkoła średnia - ksiądz uświadamiał o ważności i okrucieństwie zabójstwa ks. Popiełuszki i odtwarzał nagrania z sądowych rozpraw...).

Aha! To coś negatywnego też mi się teraz przypomniało:
Na pierwszej lekcji religii po pierwszej niedzieli po pierwszej Komunii (czyli była to następna niedziela po tej komunijnej, a religia była po tejże niedzieli), ksiądz się spytał, kto był na niedzielnej mszy z dzieci pierwszokomunijnych?!
Ja byłem, ale kolega Maciek [imię zmienione] nie był (jeszcze chyba jeden kolega też nie był; ale Maćka bardziej pamiętam, bo się popłakał...) - a czemu się popłakał?
Czy dlatego, że mu tak bardzo było żal/wstyd, że nie był na tej mszy?!...
Noooo... nie! Gdy się zgłosił, że nie był, to nie płakał... ale się rozpłakał, gdy po wielu minutach klęczenia w rogu pokoju z podniesionymi rękami nad głową... już nie wytrzymał fizycznie i się rozpłakał...
To pamiętam, a teraz mi temat ten przypomniał ów "edukacyjny majstersztyk" księdza wikarego...

PS. Edukacja duchowa tego Maćka była mało skuteczna, bo w okresie nastoletnim (już po podstawówce) wszedł w konflikt z prawem i był trochę czasu w poprawczaku... Alkohol też lubił, papierosy... Nie wiem, jak jest teraz z nim, ale rodzinę założył i pracę na własny rachunek prowadził, więc chyba się ogarnął...

Przez całą szkołę podstawową, gimnazjum, szkołę średnią miałam religię w szkole prowadzoną przez osobę duchowną i nigdy mi to nie przeszkadzało. Przez cały ten czas uważałam to za zupełnie normalne i nawet studia gdzie miałam zajęcia z filozofii prowadzone przez księdza również tak było.
Nie mam nic przeciwko religii w szkole. Jeśli by te zajęcia przenieść do salek katechetycznych przy kościele, pewnie większość by nie chodziła, a jak jest na równi z innymi przedmiotami w szkole to jest po prostu jednym z przedmiotów, jak każdy inny.
Uważam że tak powinno zostać.